AŞK'sın Sen

Bölüm 6

Yeni bölüm geldi.Uzun ve yazması keyifli bir bölümdü. Umarım sizlerde beğenirsiniz :) Bir sonraki bölümde fazla bekletmeden gelir. Emir- Ada isteyenler yorum bekliyorum.

Multimedia: Masal'ın kıyafetleri diyebiliriz. İsteyen başka bir şey hayal edebilir ben bunda karar kıldım.. ŞARKI_Buray İstersen_

İyi okumalar :) :) :)

SEVGİLERİMLE

06/04/2016

..........................................................

Masal daha fazla Anıl'a bakmaya dayanamayıp zorlukla da olsa kendini pencereden uzaklaştı. Onun birkaç dakika bekleyip sonra gideceğini düşünmüştü. Ama büyük yanılmıştı. İçini sıkan bir şey vardı, nefes almasını zorlaştıran. Daha fazla düşünmeyip kendisini odasından dışarıya attı. Düşündükçe daha çok daralıyordu.

Kapıdan çıkmak için salonun önünden geçmesi gerekiyordu ve gelen seslere göre annesi ve babası hala uyanıktı. Başını kapıdan uzatıp annesine seslendi. Ondan izni koparsa yeterdi.

''Annecim bir bakar mısın?'' Eylül 'ne' anlamında başını salladığında sabırla derin bir nefes alıp tekrarladı.

''Sen gel söyleyeyim.'' Eylül Demir'in meraklı bakışları eşliğinde yerinden kalkıp kızının yanına gitti. Masal beklemeden annesini kolundan sürükleyerek çıkış kapısına kadar getirdi. Eylül sabırsızlıkla söyleyeceği şeyi beklerken kaşları çatıktı. Kapının önünde ne işleri vardı?

''Hadi Masal ne söyleyeceksen söyle. Ayrıca kapının önünde ne işimiz var?'' Masal salon kapısına ve merdivenlere kısa bir bakış atıp sessizce derdini dile döktü.

''Bir arkadaşım kapıda yanına gitmem gerek.''

''Bu saatte?'' Eylül ellerini beline doladığında Masal da aynısını yaptı.

''Evet, ayrıca Misal ve Emir 'bu saatte' hala dışarıdalar ben kapının önüne kadar çıkıp geleceğim. Lütfen.'' Annesi gibi ' bu saatte' ye özel bir vurgu yapmıştı.

''Misal Yağız'ın yanında Emir ve Ada'da yanlarında. Biraz evvel konuştum geç kalmadan gelecekler. Sende tek başına dışarı çıkacağını söylüyorsun belli bir şey söylemeden.''

Masal güçlü imajını bozup yenilgiyle omuzlarını düşürdü. Dışarıdakini düşündükçe bir an evvel çıkıp özür dilemek istiyordu.

''Anne dışarıda bir arkadaşım var. Ve saatlerdir burada bekliyormuş birkaç dakikalığına yanına gitmeliyim. Söz uzaklaşmam.'' Eylül şaşkınlıkla kalakaldı. Bu kadar ısrara göre o biri büyük ihtimal bir erkekti. Birkaç dakika boyunca iyice kızını inceledi. Onun hafiften kızarmaya başlayan burnunu görünce biraz daha zorlarsa ağlayacağından emin oldu.

''O gülleri veren arkadaşın mı?'' Başını aşağı eğip onaylar bir bicimde salladı.

''Tamam, git ama geç kalma.'' Annesinin son söylediklerini duymadan kapıdan çıkmıştı bile. Kapıyı arkasından kapattıktan sonra oldukça sakin adımlarla dış kapıya doğru yürümeye başladı. Evden çıkmasına çıkmıştı da şimdi ne yapacaktı? Adam saatlerdir bekliyormuş. Bir özür dilemeyle olmazdı. Başkası kendisine böyle bir şey yapsa o kişiyi dünyadan silerdi.

Anıl ne yapardı peki?

Yaklaştığını gören Anıl da ona doğru yaklaşmaya başladı. Masal önünde durduğunda oda durdu. Başını ellerinden kaldıramıyordu.

''Ben gideceğini düşündüm.'' Anılsa yüzünü görmek için çenesinden tutup başını kaldırdı. Ne olursa olsun başı eğik bir Masal görmek istemiyordu.