Breaking The Rules

5.

Duizelig word ik wakker. De muziek van gisteren galmd nog bonkend door mijn hoofd. Rachel, Kate en Rose zijn kennelijk al wakker, want de bedden zijn leeg. Ik kijk op mijn telefoon. Het is heel vroeg. We hebben ook school vandaag... Ik zucht.
Nadat ik mijn tanden heb gepoetst, heb aangekleed en me heb opgemaakt, loop ik naar beneden.
'Morge' zeg ik duf, en ik loop naar de eettafel, waar mijn vriendinnen ontbijtend zitten. 'Morge' zeggen ze me duf na. Ook zij zijn moe, maar kennelijk hebben zij er wel minder moeite mee om op te staan. Dat lijkt me al een behoorlijke prestatie in mijn leven, als ik dat zou kunnen.
Nadat we klaar zijn, kunnen we vertrekken naar school, waar ik behoorlijk tegen op kijk.

Op school zit ik bij Engels naast Rose. Omdat ze Engels nog al moeilijk vindt, kan ik haar een beetje helpen.
Tijdens de uitleg zie ik dat iemand me continu aankijkt. En ik weet al vrij zeker wie dat is.
Jeff staart me al de hele les aan. Ik kijk even terug. Ik staar en ik staar. Wanneer houd deze les op?
Dan geef hij me een knipoog, en kijkt hij weg.

In de pauze eet ik met mijn vriendinnen. Ik krijg weer een tik op mijn schouder. Ik draai me om.
'Yo' zegt Jeff die achter me staat. 'Yo' zeg ik terug.
'Ik wil je even spreken' zegt hij. 'Okay ik kom. Meiden ik kom zo weer terug' zeg ik en loop met Jeff mee.
Dan, als ik net denk dat ik de oude, ruwe Jeff gisteren heb veranderd in een lieve Jeff, duwt hij me ruw tegen muur. 'Jeff what the fuck doe je?' Zeg ik boos en probeer me los te rukken. Maar van onze kennismaking af, weet ik dat het geen enkele zin heeft.
'Afmaken waar we mee bezig waren' zegt hij grinnikend. Oja. Gisteravond wouden we bijna zoenen. Maar wil ik het wel afmaken? Ik voel de adem weer. Ik kan het niet aan. Die ogen... Ze zijn zo mooi... Ik sluit mijn ogen, omdat ik zijn blik niet kan afweren. Dan merk ik dat hij gewoon 'wil afmaken' waar we mee bezig waren. Als het geen player zou zijn, dan zou hij wachten tot een goed moment, op zijn of mijn bed of stoel thuis, of alleen ofzo. Nu word ik gedwongen. En dat besef ik me nu. Ik weet dat hij geconcentreerd is, en hij zijn greep verminderd, als hij daar klaar voor is.
Ik voel dat hij zijn arm een beetje los laat. Meteen daarna geef ik hem een schop tegen zijn scheenbeen. 'Sukkel!' Roep ik hem na, terwijl ik naar mijn vriendinnen loop, en hem kreunend zie inkrimpen
Die gast spoort niet. En degene die meedoet in dit spel van hem, onbewust of bewust, is geschift. En diegene, dat ben ik.