Het Geheim

Chapter 2

Dounia:

Ik heb altijd school gehaat. Waarom? Omdat ik er niet thuis hoor, nooit gedaan. Met moeite kan ik me nog in mijn bed omrollen, maar ik sta niet op. Mijn tante schreeuwt nog. Niet alleen dat ik moet opstaan, maar ook mijn nicht. Ja, ik heb een nicht, Wiam. Verlangend denk ik terug aan de tijden dat we beste vriendin waren. Je weet wel, bff's!! Maar dat zijn we nu niet. Niet meer. Ik denk zelfs dat ze me haat. Geen idee waarom. Misschien denkt ze dat ik te veel aandacht trek, wat ik niet doe, maar misschien denkt ze dat. Misschien omdat ze zelf met verkeerde mensen omgaat. Wie weet. Wat me nu vooral intereseert is dat ik de dag moet doorkomen zonder te bezwijken in haat en woede. Waaww, nu ben ik te veel mezelf. Sorry daarvoor. Ik wil wel wat voelen, maar soms sluit je alle gevoelens buiten, omdat je gewoon weet dat er één gaat heersen. En je probeert er alles aan te doen om dat juist NIET te voelen.

Ik loop slaperig naar de keuken. Daar zie ik Wiam al helemaal opgemaakt en al, ontbijten. "Jij bent vroeg op, had je clownsgezicht een make-over nodig?"vraag ik droog en ga tegenover haar zitten. "In tegenstelling tot jou, mevrouw doodskist, zie ik er altijd geweldig uit! Vroeg opstaan loont", hoor ik Wiam zeggen. Ik zucht geiriteerd. Snel maak ik mijn snelle ontbijt. Als mijn tante de keuken binnenkomt, schrikt ze. "Dounia, wilii!! Je hebt je nog helemaal niet omgekleed!"zegt ze. "Wat maakt het uit, ze gaat toch weer spijbelen", zegt Wiam. Ze kijkt me uitdagend aan. "Helemaal niet! Je weet wat er gebeurd als je nog één spijbelt", waarschuwt mijn tante me. Ik knik. "Ik weet het, ben niet achterlijk", zeg ik. Ik ben klaar met eten en loop terug naar mijn kamer. Met een luide knal, sluit ik mijn deur. Vandaag ga ik voor de outfit: non-alive. Dat is dus een non, die stierf en kwam weer tot leven. Ik heb die outfit zelf benoemt. Ik pak mijn lange zwarte jurk. Doe er een zwarte jasje over en legging. Het is fris buiten dus als mijn jurk omhoog waait dan wil ik niet dat iedereen ervan profiteert. Snel mijn zwarte schoenen en dan ga ik naar de badkamer. Daar doe ik geen oogschaduw op. Alleen oogpotlood. Dan ben ik klaar. Non-alive.

Op school ga ik op een bankje zitten met mijn wereldberoemde boek. Mijn voorlaatste jaar hier. Nog even volhouden. Nog voordat ik het eerste woord heb gelezen, wordt mijn aandacht getrokken door de groep jongens die de school binnen komen. Ze lachen. Mensen noemen dat blijkbaar plezier hebben. Ik zou het echt niet weten. Zakaria geeft me één blik en dan kijkt hij weer terug naar zijn vrienden. Ik weet wat jullie denken: ik heb wat gevoelens voor Zakaria bla bla, hij ziet me niet staan bla bla, of ik haat hem bla bla. Maar het is anders dan wat jullie denken. Ik en Zakaria zijn beste vrienden. Woow, vies, nee ik noem het liever gewoon vrienden. We kennen elkaar goed,we zijn vaak samen. Maar we hebben geen gevoelens en we geven geen ene shit om elkaar. Ja, jullie denken dat ik nu zeker gestoord ben, welke vriend geeft geen ene shit om elkaar?? Wel, ik en Zakaria dus!

Als de bel gaat, klap ik mijn boek dicht. Ik verberg mijn boek terug in mijn tas en loop naar mijn lokaal. Vierde verdieping. Weet je wat dus erger is dan de derde verdieping? Hier is het antwoord: vierde verdieping dus. Als snel staat Zakaria naast me. "Ik kill die vrouw nog eens", zegt hij. "Toets, elke dag toets! Tfoee die izaan franshoofd", zegt hij. Ik moet daar om lachen. Tot... "Welke toets??"vraag ik in paniek. Zakaria gunt me deze keer maar één blik. "Je weet wel, over dat stomme boek dat we moesten lezen", zegt hij. Mijn ogen worden groot. "Welke boek???"vraag ik in paniek. Dan herinner ik het me weer. Oh my, ik zit dus zwaar in de shit, hé? "Zin om me te helpen tijdens de toets?"vraag ik aan hem. Hij kijkt me geërgerd aan. "Zelfs zonder het boek te lezen ga je meer halen dan mij", zijn zijn laatste woorden. Dan is hij weg. Dat is dus onze relatie. Ik zucht diep en kijk naar boven. Wat gebeurt er als ik nu gewoon met de lift ga?

Ik zit in de lift!! Lang leve technologie!!! Normaal is het verboden om de lift te nemen. Maar als iemand me betrapt dan doe ik wel alsof ik op het punt sta om mijn been te verliezen. Geen probleem. Op het moment dat ik aankom op de vierde verdieping, gaat de liftdeuren open en zie ik.... Nasser.