Adam artıq heç birşey hiss etmirdi. Gözlərinin altındaki çökəkliyi biruzə verərcəsinə qadının qarşısında durmuşdu.
Titrək səs tonuyla bunları ifadə etdi:
-"Mən mahir bir yalançıyam."
Qadın yenədə öz ziyafətini itirmədən adamın dediyi kəlməyə heyrət etmişdi.
-"Niyə?"- sual dolu baxışlarla sözünü qarşısındaki adama yönəltmişdi.
-"Sənin söylədiyin hər bir yalanı, özümə inandıra bildim. Özüm-özümü aldatmağı bacardım. "- qəzəbli baxışlarıyla qadının sualına qarşılıq vermişdi.
Qadın... sadəcə sakitçiliyi pozmadan yoluna dəvam etmişdi. Qadın anlamışdı qarşısındaki adamı bataqlığın ən dibinə sürüklədiyini. Bu dəfə onun həyatını təzək yığınına çevirmək istəmədi...və səssiz getdi. Adamın həyatından.
