Bir kitab idim mən. Qıfıla bürünmüş içi sirlə, tufanla dolu olan bir kitab. Bilinmirdi türü nədir kitabın. Sadəcə içi boş vərəqlərlə dolu olan, daima eyni rəfdə duran bir kitab. Buna görədir həyatımda çox insaların gəlişini və gedişini seyretməyim. Çünki hərkəs o rəftəki kitabı oxumaq istəyirdi. Bəziləri qıfılı aça bilmirdi. Bəziləri qıfılı açmağı bacarmışdılar...ama görmək istədikləri boş vərəq deyil idi. Heçkim bir məna çıxarmağı bacarmırdı boş vərəqlərimdən. Taki sən! heç gözlənmədik bir anda o kitabı aldın. Tələsmədən, səbrinlə qıfılı açmağı bacardın. Boş vərəqlərimə sənin yazıların dəydi...bəzilər məna axtarmışdı ama sən əziz dostum! O boş səhifələrə dəryalar qədər geniş məna yazdın. Heç kimin anlamadığı, mənimsə oxumaqdan yorulmadığım bir məna...
