Brooklyn's secret - deel 3 (On Hold)

Hoofdstuk 9

Skyler Jones

Mijn hand gleed over de houten tafel met allemaal soorten wapens. Denkend aan vroeger pakte ik een mes vast en begon er een beetje mee te spelen. De aanval van de Golden Moonlight roedel, die zal ik nooit meer vergeten. Allemaal beelden van die ene dag schoten door mijn gedachten. Huizen die in brand stonden, kinderen die naar hun ouders renden, mensen die levenloos op de grond werden gegooid, mijn ouders die meevochten en de alfa. Die alfa van de roedel zou ik nooit maar dan ook nooit meer uit mijn hoofd kunnen zetten. Zijn rode ogen, die mij recht aankeken. Hij stormde op mij af, en ik kon niets doen, ik was machteloos. Ik zie hem altijd nog in mijn dromen, die je beter nachtmerries kunt noemen.

Een rilling ging over mijn rug heen. Het enigste wat ik wil is hem zien wegkruipen met angst in zijn ogen, angst voor mij. En als ik hem heb waar ik hem hebben wil draai ik gewoon zijn nek om. Dan zal ik eindelijk na al die jaren goed kunnen slapen. Mijn hele leven word ik al achtervolgd door een paar rode ogen in mijn gedachten, alleen maar door die ene dag.

Mijn greep op het mes verstevigde. " Skyler ?". Ik keek in de richting van de o zo bekende stem, Debbie. " Wat ". Hij wees naar mijn hand, waar ik me daarna ook op richte. Mijn hele hand zat onder het bloed en een grote snee bevond zich in het midden. " Skyler ik maak me zo... ". " Maak je niet druk om mij, daar verspil je alleen maar je tijd mee ". Ze liep naar me toe en pakte mijn hand vast, terwijl ze mij diep in de ogen aankeek. " Kijk dan naar jezelf. Je ziet helemaal bleek en je hebt enorme wallen onder je ogen. Neem pauze ". " Met pauze wreek ik mijn ouders niet " zei ik met een stem wat geen tegenspraak duldde. Zuchtend schudde ze haar hoofd. " Laat me je wond dan alleen even verbinden ". " Het heelt vanzelf ". Het mes deed ik in mijn andere hand en liet het aan Debbie zien. " Ik ga de Golden Moonlight roedel laten zien dat ze niet moeten spotten met Skyler Jones. Ze krijgen spijt voor wat ze hebben gedaan. En niemand, maar dan ook echt niemand, houd me tegen ". Met 1 beweging gooide ik het mes tegen 1 van de dummy's aan. Ik keek naar het resultaat. Recht op het plek van het hart. Ik wees erna. " De beta ". Mijn voeten leidde me naar de tafel met messen, waar ik er nog een paar van pakte. Weer gooide ik een mes, die in de keel kwam. " Opvolger van de beta ". Nog een mes. " De dochter van de alfa ". En zo ging het door.

Debbie Gonzales

Stil keek ik toe hoe Skyler steeds meer en meer messen op de dummy's gooide. Het lijkt net alsof ze geen emoties meer heeft. Zou ze die echt niet meer hebben ? Zou ze zo erg in het moorden zijn gegaan dat ze niets meer voelt ? Daar kom ik nu dus achter. " wat zou je ervan zeggen als ik je ouders kende ". Abrupt stopte Skyler en draaide zich naar me toe. " J-je kende mijn ouders ?". Ik knikte als bevestiging. In 1 flits stond ze voor me en drukte me tegen de muur aan. " En dat vertel je niet even !" riep ze kwaad. Ik zag alsnog andere dingen in haar ogen, verdriet. Een kleine traan gleed dan ook uit haar oog en ging over haar wang. " H-hoe waren ze ?". " Ik wil niet tegen je liegen. Skyler, ze waren de beste ouders die je je maar kon wensen ". Langzaam liet ze me los. " Die alfa heeft me echt gewoon een leven gegeven zonder ouders " zei ze zacht, en gebroken. Ik schrok van wat ze zei. Haar verdriet zette zich om in woede. " Door hem slaap ik 's nachts niet meer ! Het komt allemaal door hem !". Ze keek me aan en haar ogen boorde ze in de mijne. " Morgen zal ik ervoor zorgen dat de zoon van Ethan in iedergeval opgeruimd zal zijn ". Wat heb ik gedaan ?!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Spannend !!!!! XD
Wat vonden jullie ??

like ? comment ? follow ?

❤️Happy easter #2❤️