Clash Of The Olympian

Clash 8: Confused

Matapos ang insidente sa training room. Nagpasya kong umakyat sa kwarto namin ni Dem.

Wala pa sya. I think na sa klase pa sya.

Pumikit ako. Gusto kong matulog. Magpahinga.

*apo? Kailan ka ba uuwi? Namimiss na kita. Bumalik ka na. Di mo na ba mahal ang Lolo?"

Lolo. I missed him so much. Can I go back to the place where I do belong.

Ayoko na dito. Di ako na babagay dito.

Lumapit ako kay Lolo pero bigla syang naglaho.

Lo? Nasan ka?

Gusto kong sumigaw pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.

*Apo? Bumalik kana. Ayaw mo na ba sa bayan natin?"

Gusto ko ng gumising dahil ayokong nakikitang nahihirapan ang lolo ko.

Nagising ako dahil may malamig na hangin na dumampi sa balat ko.

Tumayo ako para isara ang bintana. Di ko pa mandin naisasara ay may nakita kong imahe ng isang lalaki.

Ang tindig nya. Di ako pwedeng magkamali. Si..

Ares.

Dali dali akong lumabas. Mabilis ngunit maingat akong bumaba. Para di magising ang mga tao sa campus.

Tumingin ako sa holographic clock.
1:06 am. Matagal tagal din pala akong natulog.

Nagpunta ko sa tapat mismo ng bintan namin.

Di ako nagkamali si Ares Greenhill.

"Greenhill?"
Tanong ko ng may pag aalinlangan.

"Ikaw pala Sayxon. Anong ginagawa mo dito sa labas?"

Nakangiti ba sya?

Madilim ngayon at tanging liwanag lamang ng buwan at mga alitaptap.

"Naalimpungatan kasi ako kaya ako lumabas."
Liar. Nakita ko si Ares kaya ako lumabas.

"Ganon ba?"
Umupo sya sa damuhan. Tinignan nya ko na para bang inaanyayahan nya kong umupo.

Umupo ako sa tabi nya. This is awkward. Really awkward.

"Sino si Hermes?"
Nasamid ako sa tanong nya? Pano nyang nakilala si Hermes?

"B-bat m-mo s-sya kilala?"
Tumingin sya ng may blank expression.

"Narinig kong sinasambit mo ang pangalan nya nung natutulog ka?"

"Si Hermes ang kababata ko sa bayan. Mabait sya. Family oriented. Magalang. Pero may pag ka pilyo."
Naka ngiti kong sabi sa kanya. Naalala ko ang mga memories namin ni Hermes nung mga bata kami.

"He looks so special to you."

Napatingin ako sa kanya. May lungkot akong nakita sa mga mata nya.

"Wala kabang kaibigan?"

Napahinto ako sa sinabi ko? Jusko ayan na naman ang mga titig nya.

"Wala. Iniwan nya ko. 13 years ago sa di malamang dahilan."

"Sorry to here that."

Ngumiti sya. Ngiting mapait.

"That's okay. I found her."