Basic Bitch [HERSCHRIJVENDE]

Hoofdstuk 4

Vermoeid sla ik op mijn wekker, om het akelige geluid te laten stoppen. Vandaag is de dag dat alles gaat beginnen.

Opgewonden trek ik de kleding aan die ik gister had uitgezocht. Het ziet er best oké uit als je het aan hebt, maar nooit iets wat ik zelf zou samenstellen.

Ik borstel mijn haar en zet het vast in een hoge staart. Ik zet de lampjes rond om mijn spiegel aan en doe wat mascara en eyeliner op. Vandaag is één van de weinige keren dat mijn eyeliner daadwerkelijk goed gaat. Ik knik opgelucht.

Ik probeer nog mijn sokken aan te doen, terwijl ik ondertussen de trap af loop- en toen lag ik weer op de grond. Ik wrijf pijnlijk over mijn enkel die een wat rare draai heeft gemaakt. 'Verdomme..' Hinkelend maar toch nog wel een beetje vrolijk loop ik naar de koelkast om daar melk en cornflakes te pakken.

Ondertussen check ik mijn social media en ook dat is geen goed idee want ik loop volop met mijn heup tegen de hoek van het keukeneiland aan. Mijn mobiel valt uit mijn handen en ik krimp in één. Ik mompel onverstaanbare woordjes, terwijl ik mijn tanden op elkaar bijt.

Na zo'n vijf minuten zo op te grond hebben gelegen kan ik weer overeind komen en zoek op de grond naar mijn telefoon. Ik zie hem met zijn scherm op de grond liggen en dat kan niet goed zijn.

Ja die is helemaal dood. Je hebt je ouders gehoord; je krijgt geen nieuwe meer als je deze ook sloopt.

Shitterdeshit

Als je nou ééns kijkt waar je loopt, zou heel wat geld schelen.

Misschien heeft hij het overleefd, dus stil nou maar.

Lijkt me sterk als je ook nog te naïef bent om een hoesje eromheen te doen.

Ssst..

Bang voor wat ik nu ga zien pak ik hem op. Ik draai het scherm naar me toe en zie duizende barsten.

Ik zei het je, je kan maar beter niet de optimist uithangen.

Hey, ik ben wel slim genoeg geweest om er een extra glaasje op te plakken, dus misschien is ie nog gered.

En zo begin ik dus met elk gebroken stukje van mijn scherm af te peuteren. Mijn scherm licht op en ik zie een berichtje van Jay verschijnen.

Hebben jij en Lanie weer ruzie?

Reageren gaat niet echt met sommige stukken eigen scherm en andere stukken beschermlaag.

Als ik dan eindelijk alle stukjes eraf heb zie ik dat mijn scherm het helemaal overleeft heeft. Samsung is geslaagd voor de waar vele andere in zijn gefaald. En zo heb ik dus ook weer heel wat gezeik van mijn ouders bespaart.

Ik open whatsapp en reageer op het berichtje van Jay.

U: ja ze reed vrijdag de greppel in met het terugfietsen en nu is ze boos
Jay: was het jou schuld dat ze in die greppel reed??
U: ja..
Jay: *zucht* fiets je nog met ons mee?
U: jullie zijn toch altijd al weg tegen de tijd dat ik op het afgesproken punt ben.
Jay: true, zie je op school dan maar!

Ik poets snel nog even mijn tanden en fiets dan naar school. *fietfjiew* ik hoor iemand fluiten dus ik draai me om.

Het is Matthew een jongen met wie ik in de klas zit bij Wiskunde. Hij komt naast me fietsen. 'Hee! Wie ben ji-' hij kijkt me met grote ogen aan. 'Wie ik ben? Nou volgens mij zit ik naast je met wiskunde en zitten we al sinds groep 1 bij elkaar in de klas en zijn we toen naar dezelfde middelbare school gegaan, maar jij vond me te kinderachtig dus heb je me ongeveer het hele jaar geskipt. Oja! Ik weet het weer, jij bent Matthew toch? Of vergis ik me?' Ik kijk hem arrogant aan. Hij begint te grinniken. 'Is dat je bitch face? Dat moet zo.' Hij trekt 1 wenkbrauw omhoog en trekt een ik-ben-veelte-goed-voor-jou-gezicht Ik moet een beetje lachen maar probeer toch serieus te blijven. We praten wat en fietsen samen verder naar school.