Basic Bitch [HERSCHRIJVENDE]

Hoofdstuk 3

'Mam! Ik ga shoppen met jay!' Ik sta al bij de deur zodat ik zo snel mogelijk weg kan en ze me niet tegen kan houden. 'Alwe-' ik gooi de deur dicht en snel me naar mijn fiets. Ik stap op en zwaai nog naar mijn moeder, die me afkeurend door het raam nakijkt. Ze vindt het maar niks dat ik er anders uit wil gaan zien enzo. Ze wilt natuurlijk dat ik altijd haar lieve onschuldige dochter blij, maar daar ben ik ondertussen wel overheen. Ik ben pas zestien geworden, maar kleed me als een veertien jarige.

Ik had gister een hele discussie met mijn moeder over dit hele gebeuren. Ze zei dat dit alleen een fase is, want dat heb je in de puberteit en dat ik er straks spijt van ga krijgen. Ik had geroepen dat ik er nu uit zie als een kleuter en dat ze geen kleding meer voor me mocht kopen zonder mijn toestemming. Ook had ik gezegd dat ze me moest stoppen met me met Lana te vergelijken, anders adopteert ze maar een ander kind. Mijn puberale gedrag nam het even van me over.
En dat kon ze niet zo waarderen, want ik heb de hele zaterdagavond op mijn kamer moeten spenderen.

Jay staat al te wachten. "Hey Kioon! We moeten doorfietsen. Als ik jouw plannen heb gehoord zijn we zeker lang bezig met je nieuwe garderobe uitkiezen.' Jay is de meest modebewuste persoon die ik ken. Ik had eigenlijk ook alleen keuze tussen Lana en Jay, want dat zijn triest genoeg mijn enige vrienden. En ik had al verteld hoe hopeloos Lana op het gebied van mode is.

Mijn voeten zijn afgestorven. Ik strompel dus ook nog met moeite naar de deur. We zijn tot 7 uur in de stad geweest en als nog hebben we niet heel veel. Ik was een beetje veel te moeilijk, omdat ik toch nog moeite had met overstappen naar een nieuwe look. Een hele nieuwe garderobe is dus ook niet gelukt, maar we zijn op weg.

'Ik ben thu-' mijn moeder staat recht voor mijn neus alsof ze al de hele dag voor de deur heeft staan wachten. Ik schrik en zet weer een stapje achteruit. 'Ik heb het bescheiden gehouden hoor.. Ik heb vier shirts en drie broeken weggedaan, dus heb ik drie shirts en drie broeken gekocht.' Zeg ik met een heel braaf glimlachje. Ze kijkt me ijzig aan en wenkt dan naar mijn tasje. Dit is het moment dat alles afgekraakt gaat worden. Ik kruis mijn vingers en grabbel dan in mijn plastic tasje om het eerste item eruit te halen.

Ik pak een witte broek met kniescheuren uit mijn tas. Ik had hard tegengestribbeld, maar Jay vond hem helemaal geweldig dus ging er helemaal voor. Uiteindelijk heb ik hem gekocht, omdat ik wist dat hij anders niet zou stoppen. Ik ben gewoon bang met een witte broek, het word zo snel vies en ik heb het idee dat je elk vuiltje ziet.

'Leuk, dat witte.' Het klinkt niet echt gemeend, maar ze probeert het en dat waardeer ik.

Als laatste pak ik mijn zwarte t-shirt met een logo erop van Guns 'N Roses. Bij die knikt ze wel goedkeurend, aangezien ik weet dat ze die muziek best leuk vind. Zelf vind ik het ook gave muziek, maar zet het niet vaak op omdat mijn vader anders druk mee gaat doen. Een door de kamer zingende en dansende vader is nou niet iets dat ik heel leuk vind.
Opgelucht ren ik naar boven, als ik eindelijk klaar ben met alles te laten zien.

Ik leg mijn Guns 'N Roses T-shirt klaar met een lichtblauwe boyfriend jeans en roze sokken. Volgens Jay was dit een gewaagde maar coole outfit, en ik vertrouw Jay. Dus als hij morgen zei dat het een grapje was krijgt hij een stomp in zijn maag, ik vind het zelf namelijk nogal een beetje.. tja..

Ik stap in mijn pinguin onesie en ga in mijn bed liggen. Ik ben dat rare kind dat het letterlijk altijd koud heeft, dus in haar onesie slaapt.

Ik sluit mijn ogen en val bijna in slaap. Tot dat ik gehijg voel in mijn nek. Ik sper mijn ogen weer wijd open en hou mijn adem in.

Ik ben bang

Er ligt iemand met een mes naast je!

Echt?!

Grapje, wat jij niet kan zien kan ik ook niet zien.

Oké op 3
1.. 2..

Draai verdomme gewoon om!

Ik draai me voorzichtig om en ik zie twee lichtgevende ogen in het donker. ik vlieg een halve meter de lucht in can schrik en kruip weg van het monster. Pas als ik iets beter kijk zie ik dat het onze grote vriend Schele Simba is. Mopperend knip ik mijn nachtlampje weer aan en wat ik daar aantref is één van de meest vieze dingen dat ik heb gezien.

'Aaah! Gadverdamme!' Gil ik weer en spring van mijn bed af. Met kots neigingen loop ik bij de door Simba vermoordde muis vandaan. Het ding ligt letterlijk op mijn bed en Simba kijkt ernaar. 

Kiona! Je broertje slaapt, doe eens wat zachter!' Het enige wat ze doet is zich zorgen maken om mijn broertje.
Ze komt nooit kijken of er iets met mij is, nee hoor dat is weer te veel gevraagd. Bijna wil ik dus ook teruggaan schreeuwen dat ik anders de dode muis in haar bed leg als ze nu niet haar mond dicht houd, maar ik hou me in.

Ik pak Schele Simba op, probeer zijn bek te openen en pak de dode muis met een papiertje op en dauw het met moeite weer terug in zijn bakkes vervolgens gooi ik hem weer mijn kamer uit. Ik weet niet of ik nog in mijn bed wil slapen na dit. Vies beest is het gewoon, vies, vies, vieserdeviesviesvies. Ik pak mijn kussen en deken van mijn bed en gooi hem op mijn mat. Dan maar op de grond slapen.