1

11.9K 120 13
                                    

"พี่แท!! สายแล้ว!!"
"อือ.."
"จะเก้าโมงล่ะนะ แทอีไม่มีเวลาทำกับข้าวให้พี่หรอกนะครับ!! ผมไปละนะ!!"
"ห้ะ?! ทำไมมึงไม่ปลุกกู๋!!"
"ปลุกนานแล้วเว้ยยย ไปละ รีบๆด้วยล่ะ!!"
"เออ!!"
ผมวิ่งพรวดพราดไปล้างหน้าแปรงฟัน เพราะทั้งบ้านมีแค่ผมแทฮยองแล้วก็แทอีน้องผมผู้ซึ่งพึ่งพาได้ทุกอย่างยกเว้นตอนมันตื่นสายเหมือนวันนี้นี่เองง
แต่ไม่เป็นไรมันรีดผ้าไว้ให้ อย่าเพิ่งด่าเพิ่งว่าผมเลยนะครับสังคม ผมไม่ได้ขี้เกียจ ที่มันทำแลกกับการที่ผมติวให้ในช่วงสอบทุกๆครั้ง มันก็แค่ข้อแลกเปลี่ยนกันเท่านั้นเอง..
แต่ถ้าให้ผมทำ ผมก็ส่งเข้าร้านซักรีดอยู่ดี 5555
พ่อแม่เรายังอยู่ครับ แต่พวกท่านต้องทำงานอยู่อเมริกา ส่งเงินมาให้แล้วให้พวกเราดูแลตัวเอง เลยค่อนข้างอิสระกันมากๆ เกรดพวกเราก็ดีเลยไม่จำเป็นต้องห่วง
หน้าที่ทุกอย่างผมก็เทให้น้องหมดครับ ยกเว้นซักผ้า ติวสอบ การดูแลความสะอาดห้องตัวเอง ในส่วนนี้น้องผมจะไม่ทำ
พล่ามยาวจนจะเก้าโมงก็ขอตัวติดไนตัสไปโรงเรียนก่อนนะครับ .น้ำตาไหลเป็นสายธาร
.
.
09.10
ครืด..
"เห้ยเชี่ยวี!! นั่งนี่ๆ กูจองให้ละ"
"แต้งกิ้ว"
ผมเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กๆจีมินนั่นเอง แปลกมากที่เลยเวลาเรียนมาประมาณสิบห้านาทีแล้วอาจารย์ยังไม่เข้ามา
"ทำไมจารย์ช้าวะ"
"เด็กใหม่มา"
"เข้ เพศชายหรือหญิงหรืออะไรก็ตามวะ"
"อะไรก็ตามห่าไรของมึง เห็นลือๆกันว่าผู้ชายว่ะ"
"โถะ นึกว่าสาวสวย"
"พอเลยสัส ใครจะมาไม่มามึงก็โดดไปเล่นเกมอยู่ดีเหอะ ใช่สิ้ไอ้เด็กเรียนเก่ง ไอ้สมองขี้เล็บพระเจ้า!"
"กูควรดีใจใช่มั้ยที่มึงชม"
"อื้ม!!"
"ขอบใจ"
ผมตบหลังจีมินแรงๆไปทีหนึ่งจนมันร้องโอ้ยขึ้นเสียงดัง เพื่อนในห้องจับกลุ่มคุยเสียงดังเป็นหย่อมๆในขณะที่ผมกับจีมินไม่มีใครคบอย่างน่าเศร้า..
ครืด..
"นั่งที่ๆ ขอโทษนะที่ช้า เข้ามาแนะนำตัวสิเด็กใหม่"
ผมมองไปตามมืออาจารย์กวักมือเรียกคนที่อยู่ด้านนอกก็เห็นผู้ชายผิวขาวซีดเดินเข้ามา หน้าตาน่ารักปากสีชมพูระเรื่อเหมือนกับผู้หญิงทำให้ผมเผลอมองเหม่อไปพักนึง เลื่อนสายตาลงมาก็พบกล้ามเนื้อสวนต้นคออยู่รำไร ฮ่า.. ซอกคอขาวสัสมาก แต่ถ้าเริ่มมองลงมาก็จะเห็นความแมนและความถึกในแบบผู้ชาย และเป็นรูปร่างที่ดูดี
"..."
"แนะนำตัวสินักเรียน"
เขายิ้มบางๆออกมาก่อนจะล้วงเข้ากระเป๋ากางเกง แล้วคลี่กระดาษออก
...จอน จองกุก ฝากตัวด้วย...
ความกริบครอบคลุมทั่วทั้งห้อง ผมทำหน้าเอ๋อกับการแนะนำตัวอันเฉยชา แล้วก็พับเก็บตามเดิม
"ทำไมนักเรียนไม่พูดล่ะครับ แบบนี้เราจะเข้ากับเพื่อนไม่ได้เอานะ"
"..."ไม่มีการตอบรับใดๆจากคุณจอน
"เฮ้อ ถึงพ่อนายจะบอกว่านายไม่ยอมพูดกับคนอื่นก็เถอะ หนักขนาดนี้เชียว เอาล่ะๆ ยังไงก็ฝากน้องเขาด้วยนะ"
"น้อง? หมายความว่าไงครับ"
"อายุน้อยกว่าพวกนายทุกคนสองปี เรียนข้ามชั้นน่ะ"
อื้อหือ.. เก่งซะด้วยแหะ แวบนึงเหมือนคนตัวขาวจะรู้ตัวว่าถูกผมจ้องเขาก็หันขวับมาจ้องผมกลับ ผมเลยยิ้มให้หน่อยๆหลังจากนั้น
คุณน้องก็ก้มหน้างุดเลยครับ..
กูเผลอยิ้มน่ากลัวหรอเนี่ย ความเป็นมิตรยิ่งไม่ค่อยมีเท่าไหร่อยู่โถ่
เนื่องจากรอยยิ้มสยองของผม จองกุกผู้น่ารักก็ไม่เงยหน้าขึ้นมาอีกเลย -_-
แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งข้างผมอยู่ดี เพราะห้องเราจัดโต้ะแบบสามที่นั่งและผมกับจีมินไม่มีคนคบเลยนั่งอยู่สองคน จองกุกถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะนั่งลงข้างๆผมแต่ก็ยะงไม่เงยหน้าขึ้นอยู่ดี
"นี่ๆ จองกุก เราจีมินนะ ไม่ต้องเรียกขึ้นว่าพี่ก็ได้"
"ไอ้สัส ทำมาเป็นพูดเรา ทีกับกูล่ะ"
"ก็นี่มึง นั่นจองกุก เนอะจองกุก"
จองกุกเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้แป้นให้จีมินโดยมองข้ามผมไป เห้ยไรเนี่ย
"มึงอ่ะ"
"ห้ะ?"
"ไม่ใช่มึง กูหมายถึงจองกุก"
จองกุกกลอกตามามองผมแวบนึงก่อนจะก้มหน้าลงไปอีก มันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดขึ้น
"กูแทฮยอง เรียกอะไรก็เรียก เพราะยังไงมึงก็ไม่พูด"
"(พยักหน้า)"
"โกรธไรกูป่ะเนี่ย"
"(ส่ายหัว)"
"เหอะ"
ผมส่ายหัวอย่าเอือมๆ ก่อนจะล้วงโพสอิทออกมาจากกระเป๋าพร้อมปากกาแท่งหนึ่งแล้ววางลงตรงหน้าจองกุก
"มีไรก็บอก มีไรก็เขียน อย่าเก็บไว้คนเดียวกูไม่รับคืนด้วย ไอ้หน้ากระต่าย"
จองกุกเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะหยิบของสองอย่างเก็บเข้ากระเป๋า
"จีมินกูโดดนะ"
"เห้ยสัส วันนี้เปิดเทอมวันแรกมั้ยวะคาบแรกด้วยเนี่ย เดี๋ยวครูก็เข้า รอก่อนดิ"
"กูกลัวคนอึดอัดว่ะ"
ผมมองจองกุกหน่อยๆแล้วเดินออกมา
ทำตัวไม่น่ารักเลยไอ้กระต่ายป่าเอ้ย..

กูเผลอยิ้มน่ากลัวหรอเนี่ย ความเป็นมิตรยิ่งไม่ค่อยมีเท่าไหร่อยู่โถ่เนื่องจากรอยยิ้มสยองของผม จองกุกผู้น่ารักก็ไม่เงยหน้าขึ้นมาอีกเลย -_-แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งข้างผมอยู่ดี เพราะห้องเราจัดโต้ะแบบสามที่นั่งและผมกับจีมินไม่มีคนคบเลยนั่งอยู่สองคน จองกุก...

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

อ่า สวัสดีนาจา นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่งในโทรศัพท์เลยย สั้นไปหรืออะไร ติชมได้นะ รักคนอ่าน ซารังง~~~

[VKOOK] Fic BTS ฟันกระต่ายผู้น่ารักWhere stories live. Discover now