Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 11

'Wat zullen we doen?' vraag ik.

Hij haalt zijn schouders op, 'zullen we anders een filmpje kijken', stelt hij voor, 'misschien naar de bioscoop?'

Ik kniik. 'Is goed, ik ben best nog wel een beetje moe en daar heb je niet zoveel energie voor nodig', ik glimlach, 'ahja en misschien voor morgen kunnen we met z'n, vieren naar een pretpark?'

'Dat zou echt geweldig zijn, ik kan morgen, hopelijk de andere ook.'

Ik knik en glimlach, we staan op en gaan al terug naar beneden waar we onze fietsen pakken en samen naar de film rijden, we weten niet welke we gaan zien maar we kiezen daar wel. 

We lopen samen de filmzaal uit, het was een leuke film en ik heb echt zin om nog wat te gaan eten met  Kyle.

*

'Bedankt Kyle, het was echt een hele leuke avond', zeg ik. 

'Ja ik vond het ook, moeten we vaker doen', zegt hij en lacht. Ik lach mee.

'Ik moet maar eens gaan slapen, ik ben best wel moe, vannacht hebben we ook al niet heel erg veel geslapen.'

'Je hebt gelijk, slaaplekkern ik hoor wel iets van je', zegt hij.

Ik knik en ga naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een knuffel. Hij knuffelt terug en als ik me losmaak ga ik naar binnen.

'Daag Kyle!' roep ik nog.

'Trusten Alex', zegt hij en draait zich om. Hij neemt zijn fiets en rijdt richting zijn huis.

 Als ik de deur sluit glimlach ik nog. Het was echt een geweldige avond, en nu weet ik het zeker, ik vind hem echt heel erg leuk. Ik zucht, het idee dat we ooit samen zijn probeer ik uit mijn hoofd te zetten maar het gaat niet. Ik denk nog even terug aan zijn mooie bruine ogen en zachte lippen. Ik zucht en loop naar boven. Ik merk dat mijn mam en zus niet thuis zijn, ik loop naar de keuken waar ik een briefje op tafel zie liggen.

Heey Alex, je zusje is bij oma en ik ook, ik moet morgen gaan werken en dan verspillen we minder tijd, in de koelkast ligt nog wel wat eten. Kusjes mam.

Ik haal mijn schouders op, komt goed uit, ik heb geen zin om uit te leggen waar ik overal geweest ben enzo. En morgen ben ik dan alleen thuis, leuk.  Ik werp een blik op de klok. Al half één. Ik geeuw en ga naar boven. Ik doe mijn pyjama aan en kam mijn haar. Ik doe snel nog wat water in mijn gezicht en poets mijn tanden. Ik geeuw opnieuw en kruip in mijn bed, ik moet er morgen gelukkig niet vroeg uit.  Ik denk nog even aan de mooie ogen van Kyle, die ogen waar ik altijd in blijf kijken en kijken soms denk ik echt dat ik nooit meer in wat anders zou kunnen kijken, tot een van ons wegkijkt. Ik zucht opnieuw als ik aan hem denk. Als snel sluit ik mijn ogen en val in slaap.

Ik deins achteruit. Ik sta nu met mijn rug tegen de muur, ik schreeuw zo hard ik kan, of ik probeer het maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik voel de tranen mijn wangen nat maken. Ik weet niet wat ik moet doen. De zwarte gestalte komt steeds dichterbij mij. Ik voel zijn ijzig koude adem al in mijn nek. Ik slik nog een laatste keer en probeer nog een keer te schreeuwen, maar nee het lukt me weer niet! Ik zie de scherpe tanden van de gestalte en kijk omhoog. Ik kijk recht in twee kwade grijze ogen, ogen waarvan ik rillingen krijg. De grijze ogen zijn zo kil maar ook vertrouwr, het maakt me vreselijk bang. De twee grijze ogen blijven me aankijken. Ik vraag me af vanwaar ik ze ken. Hij komt nog dichterbij en ik schreeuw nog een keer, en het verbaasd me dat er deze keer wel geluid uit komt.

Ik schrik schreeuwen wakker. Ik kijk meteen op mijn wekker het is al half elf. Als snel heb ik door dat de tranen niet alleen in mijn droom waren. Ik tril helemaal en spring uit mijn bed. Elke keer dat ik mijn ogen sluit zie ik die twee kille ogen terug recht in de mijne kijken. Ik loop naar de badkamer waar ik de douche aanzet, ik ga eronder staan en geniet van de warme waterstralen. De droom betekende helemaal niets, het was gewoon een verschrikkelijke nachtmerrie, ja dat was het. De douche laat me even de droom vergeten. Ik zet na een half uurtje de douche uit en droog me af. Ik krijg terug rillingen maar deze keer van het verschil tussen het warme water en de koude lucht in de badkamer. Ik kijk in de spiegel als ik me aangekleed heb. Rond mijn ogen is het helemaal rood en opgezwollen. Ik vraag me nog altijd een beetje af vanwaar ik die ogen herkende maar het zal wel gewoon verbeelding zijn dat ik ze ken. Ik haal een kort shortje uit de kast en een strapless witte shirtje. Gelukkig heeft niemand me horen schreeuwen, ik ben hier toch alleen. Precies op dat moment dat ik het denk, denk ik dat ik beneden gerommel hoor. Ik houd mijn adem in en luister er goed naar, ja ik hoor het zeker, volgens mij komt het van de keuken. Ik raap al mijn moet bij elkaar en open mijn kamerdeur. Ik zie recht door het raam op onze oprit, ik zie een auto die ik ergens van ken. Ik zucht en loop naar beneden, ik sta nu op de laatste treden. Mijn handen worden klammig en heb spijt dat ik geen voorwerp heb meegenomen om mee te slaan ofzo.

Ik ga achter de deur staan en gluur de keuken binnen, ik zie niets! Op dat moment voel ik dat er iemand op mijn schouder tikt. Ik draai me met een ruk om. Ik schrik erg als ik in die twee grijze ogen ken, die kille ogen die ik niet snel meer zal vergeten.

--------------------------------------------------------------------------------------

Hee allemaal dit was hoofdstukje 11 (: Sorry dat het een beetje lang geduurt heeft maar ik had niet erg veel inspiratie en ik vind dit ook niet echt een geweldig stukje.... 

En wie denken jullie dat de persoon met de kille ogen is? Laat het achter in een reactie :) 

Vote/Comment/Follow (Follow=Follow Back) Het betekent echt heel erg veel voor me en bedankt om het te lezen! Ik ga zo snel mogelijk verder! 

♥Jolien♥