We lopen samen de gang uit. Hij komt steeds een stapje dichterbij mij lopen. Er komt een soort raar gevoel. Netalsof er duizende vlinders in mijn buik zitten. Ik word bang van dat gevoel.
Hij kijkt mij aan en ziet de angst in mijn ogen. Hij kijkt met een meelevende blik. Maar dat is vast nep, alle jongens zijn nep, denk ik bij mijzelf. We zijn allebei stil terwijl we naar de directeur lopen. Het is een fijne stilte. We komen bij het kamertje van de directeur en kijken elkaar aan. 'We kunnen ook niet naar de directeur gaan' zegt hij met een grijns. 'Wat wil je dan doen' zeg ik. 'We kunnen naar de stad gaan' zegt hij. 'Dat heet spijbelen' sis ik. 'Nou en, voor een keertje kan het toch niet kwaad' zegt hij. 'Oké, je hebt gewonnen' zeg ik.
We lopen samen in de stad. 'Wat wil je gaan doen' vraagt hij. 'Starbucks?' Vraag ik. 'Oké' zegt hij. In de verte zie ik een groepje jongens staan. Ze kijken me aan, van top tot teen en grijnzen. Ik word bang en hou de hand van Alex stevig vast. Hij kijkt me vragend aan en ziet de jongens ook. Hij zegt niks en wrijft geruststellend in mijn hand.
We komen aan bij de starbucks. 'Wat mag het zijn' vraagt de man achter de kassa. 'Één frappuccino caramel en een chocomelk' zeg ik. 'En wat zijn de namen' 'Alex en lucy' zegt Alex. Nadat we onze drankjes hebben lopen we naar buiten. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 2 uur is. 'Shit' zeg ik. 'Wat?' Vraagt Alex. 'Het is al 2 uur, we zijn telaat' zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en zegt 'nou en we hebben het laatste uur toch uitval, dan kom je voor 1 lesuur naar school en dat is zonde'. Ik zucht.
'Ik ga naar huis' zeg ik. 'Ik breng je wel' zegt hij. 'Ik kan zelf wel naar huis het is niet nodig' zeg ik. 'Nee ik breng je, ik zag hoe bang je was voor dat groepje jongens'. Zegt hij. Ik kijk hem aan en zwijg. Het is een tijdje stil totdat ik de stilte verbreek.'Waarom vroeg je niet waarom ik bang was van die jongens?' Vraag ik. Hij stopt met lopen en kijkt mij aan. 'Omdat ik niet opdringerig wil zijn' zegt hij. 'Wil je het weten' vraag ik. 'Eigenlijk wel' zegt hij.
Nadat ik het hele verhaal heb verteld over mijn vader en heel dat gebeuren kijkt hij me aan en omhelst me. Na 5 minuten lopen komen we aan bij mijn huis. 'Ik vond het leuk' zegt hij. Ik knik instemment.
Ik doe de deur dicht en ga naar de woonkamer. In de woonkamer zie ik mijn moeder boos kijken. 'Waarom was je niet op school, en wie was die jongen!' Zegt ze. Ik hap naar adem en kijk naar mijn voeten. 'Sorry mam ik zou het nooit meer doen' zeg ik. Ze komt naar me toe en omhelst me. 'Wie was die jongen?' Vraagt ze. 'Dat is Alex en hij zit bij mij in de klas' zeg ik.
'Ik dacht dat je bang was voor jongens' vraagt ze. 'Alex is anders, als een vriend' zeg ik. Ze knikt en loopt de kamer uit.
-volgende dag op school-
Ik loop de school binnen en zie dat iedereen naar mij staart. Een paar mensen fluisteren wat. Ik loop naar mijn lokker en zie dat er heel groot "hoer" opgeschreven staat. Ik zie Meddie naar me toe lopen. 'Iedereen weet het ' fluistert ze. 'Wat' vraag ik. 'Over je vader' zegt ze. Ik kijk haar geschrokken aan. 'Hhhoe wweten zze dat' stotter ik. 'Ik heb niks verteld' zegt ze.
Alexander
--------------------------------------------------------------
A/N
Media Alex en Lucy. Hopelijk vinden jullie mijn verhaal leuk.
{veron}
JE LEEST
Love Affair
Romance(Dit boek is niet cliché i promise!) Ik vind hem leuk. Maar hij? Ik weet het niet. Elke keer als hij zijn zachte lippen op de mijne plant ontploft er een bom van vlinders in onze buik. Hij is onbegrijpelijk. Ik heb zo vaak geprobeerd om hem te begr...
