My Genetically Modified Love Special

Behind the Kidnapping

[SABRINA'S POV]

Shit! Shit! Shit! Shit!

I closed my eyes and took deep breaths. May memo akong nakuha galing sa 'taas' or from the admin. Waaaaah!!! Ok naman ang trabaho ko ah??? Bakit?!!! May nag-complain ba tungkol sakin??

HUWAAAAYYYYY!!!!

Maayos naman akong doctor! Bakeeeeet?!!!

Mahal ko ang work ko sa Saint Andrews. Bukod siyempre sa malaking kita ko at magandang reputation na dala ng pagiging doctor ko sa isa sa pinaka high-profile at cool na hospitals sa Pilipinas.

Sa tana kasi ng buhay ko ngayon lang ako nagkaroon ng memo.

Kahit nga mula pa noong bata ako ni hindi man lang ako napatawag sa guidance office at kahit sa principal's office.

Huhuhuhu.. Shit nakakahiya!!! Ayaw ko ng ganyang klase ng record!

Mga friends ko lahat ng doctors, nakakahiya kapag may record dahil malamang nakakasira ng reputation at wasak ang image ko as a professional lalo pa't kilala nila ako.

Ang OA ko, ni hindi ko pa nga alam kung bakit ako pinatawag. Kaka loka naman kasi.

Pero kasi, I'm doing my job well at hindi naman ako katulad ni Dianne na late at absent kung kelan niya trip. Pero ok naman yon dahil asawa naman siya ng isa sa mga board members at pinapadalhan siya ng sub kapag may special home service siya sa babies nila.

Practically her husband hires her. Ang weird talaga nilang mag-asawa.

"Sabrina!!!" Tinago ko agad yung envelope na red galing sa admin. Nakaka hiya naman kasi kapag may naka-alam.

The door opened at pumasok si Doc Abbie dala dala niya yung same envelope na meron din ako. So malamang it's also from the admin.

Pero bakit parehas kaming meron?

"Bakit may envelope ka?" Painosenteng tanong ko. Kunyari wala akong natanggap baka kasi siya ang may kasalanan at damay lang ako.

"Hoy alam kong meron ka rin, nakita ko pa yung red envelope mo noh dahil naunang dumaan sa office ko yung letters" sabi ni Doc Abbie.

"Letters, so marami tayong may ganito??" Inilabas ko na yung akin dahil tutal alam narin naman nila at eto nga nalaman kong marami pala kaming meron.

"Oo, ewan ko nga eh, pero may napansin ako, parang sa group lang natin meron. Hindi kaya nag-away sina Doc Dianna at yung hubby niya at nadamay tayo sa mga aalisin dahil casualty tayo sa war nila?" Abbie asked me.

"Ay gagah! Wag naman! Mahal ko ang work ko dito ano? At bakit naman nila tayo idadamay eh samantalang wala naman tayong involvement sa baby nilang si Avie" We're all sad dahil nga sa kinahantungan ni baby Avie. Love namin ang cute na baby ni Dianne kaya lang the doctors in the ER weren't able to save her. Ang sosyal nga eh, instead na i-cremate, for preservation daw ang body ni baby. Her dad wants her to be with them forever.

Ewan ko lang sa case ni Dianne. Baliw baliwan kasi ang peg ni Dianne lately, hindi lang namin makausap tungkol dun dahil ayaw din naman naming makialam sa coping up stage niya with the loss of her baby.

Saka ikaw ba naman ang mawalan ng baby Avie? Hindi ka ba naman ma-sad niyan?

Avie's really talented. At mamimiss ko siya lalo na't live entertainment namin si Avie when Dianne leaves her laptop sa nurse's station. Ang sarap kasing pakinggan when Avie plays her violin habang naka speakers. Para kaming nasa classy restaurant.

"Hoy Sabrina, ano na?" Doc Abbie asked me.

"Binuksan mo na ba?" I asked her.

"Hindi pa" Ay sows! Panic lang kami ng panic samantalang hindi pa naman namin alam kung bakit ba kami may memo.