Verkocht

2.) Vriendelijk eng

Het licht schijnt lichtjes naar binnen als de deur geruisloos opengaat. Er staart een oog, door de spleet van de twee deuren, mij aan. Dan gaan de witte deuren open en het licht verbrand mijn ogen. Ik heb hier veel te lang binnen gezeten denk ik bij mezelf als ik mijn ogen tot kleine spleetjes trek. Stap uit, zegt een zware stem. Ik zie nu pas dat ze me al hebben losgemaakt en ik op vrije voeten kan staan, nu nog zien of ik weg kan komen, maar waarheen. Als ik voorzichtig de stoffige bagage uit krabbel, kijk ik links en rechts om te zien waar ik precies ben. Aan mijn linkerkant zie ik huizen, lange rijen huizen tot aan de horizon. En aan de rechterkant de achtertuinen van de gebouwen achter ze. 'Welkom, dit is je nieuwe thuis, zoals je al weet, vermoedt ik, ben je verkocht, omdat je ouders je niet wouwen. Je bent hier veilig en ik behandel je als mijn eigen kind, wees maar niet bang. Je krijgt ook een nieuwe naam die je zelf mag kiezen, niemand mag hiervan weten en zeker het politie kantoor. Wij wonen hier, klein knus huisje vind je niet' zegt de man, op een eerlijk vriendelijke toon, terwijl hij me naar binnen leidt. 'Sorry dat het zo hardhandig moest, daar hadden je ouders om gevraagd omdat je anders zou proberen weg te lopen' zegt hij met oprechte spijt in zijn stem. Ik kijk rond, het is gezellig hier dat wel. Ik kijk de man vriendelijk en dankbaar aan en zeg bedankt. 'Noem me maar vader' zegt hij vrolijk. 'Casper zal je rondleiden en je je kamer laten zien, veel plezier' zegt 'vader' terwijl hij wegwandelt naar het schijnt de living in want een paar tellen later hoor ik de tv aangaan. Ik draai me om en voor me staat Casper. Hij heeft groene ogen en pikzwart haar, dat dat zelfs mogelijk is. Hij is schattig op het eerste zicht en als je langer kijkt zie je ook dat hij een gouden tint heeft in zijn ogen. 'Zullen we' onderbreekt Casper mijn gedachtengang. Ik knik alleen maar, waarschijnlijk uit verlegenheid, het blijft nog steeds vreemd. Casper leid me rond en we komen aan bij mijn kamer, mijn koffer staat er al, maar veel spullen heb ik niet. De kamer is gewoontjes en wit. Het enigste wat er staat is een bed en een kast, ik wil net bedankt zeggen, maar Casper is me voor. 'Dit is je kamer, het is somber nu maar dat komt nog wel. Dit is je persoonlijke ruimte, je doet de deur dicht als je binnen bent dan kloppen we wel als we even iets willen vragen. Je hebt een eigen badkamer omdat je een meisje bent. Ik hoop dat je het wat vind' vertelt Casper en schenkt me een glimlach.

***

Ik doe mijn ogen toe, ik lig op mijn bed nadat Casper me alleen had gelaten. Ik moet even alleen zijn en alles herdenken. Ik ben verkocht door mijn ouders, beland in een wit busje vastgebonden en al en nu zit ik hier, in dit sombere kamertje met geen een kleurtje aan de muur. Ik doe mijn ogen weer open en kijk nog eens rond en dan valt mijn oog op mijn koffer. Zou daar misschien  iets in zitten wat de kamer iets wat kan opfleuren. Ik grijp mijn koffer en rits hem zo snel mogelijk open. Mijn teddybeer, wat kleren en een boek zitten er in meer niet. Ik haal mijn teddybeer er uit en zet hem op het bed. Jij bent mijn vriendje fluister ik zacht. Dan pak ik mijn boek en leg hem onder mijn kussen. Ik doe de zware deuren van de houten kast open, drie planken en ruimte om kleren op te hangen. Zo veel ruimte heb ik niet nodig, het enigste wat ik bij heb zijn twee shirts, drie jeans broeken en een bruine, wollen trui die ooit van mijn oma was geweest. Mijn oma was de enigste bij wie ik terecht kon tot ze stierf aan een één of andere ziekte. Haar laatste woorden waren, 'geloof in jezelf dan zal alles goed komen'. En zie mij nu zitten, huilend omdat ik hier ben en niet bij haar.

***

Er word geklopt op de deur na wat lijkt een eeuwigheid. Er komt een hese 'ja' uit mij en de deur gaat zachtjes open. 'Kom je eten' vraagt een warme stem. Ik knik en veeg mijn tranen snel even weg voor ik naar de deur loop. Ik kijk nog snel terug naar mijn beer en vertrek dan naar beneden.

Gewoon pizza is ook lekker soms. Na het avondeten kijken 'vader' en Casper tv en was ik de borden af. Als ik klaar ben, en niet weet wat te doen, blijf ik in stilte achter de zetel staan meeluisterend naar wat er gezegd word op de tv. Casper ziet het en klopt op de lege plek naast hem. 'Je hoeft niet mee te kijken, je mag ook gewoon naar boven' zegt Casper als ik geen stap durf te zetten. Dan kom ik traag vooruit en ga op het puntje van de bank zitten. Alles is beter dan boven.

Als de film voorbij is ga ik naar bed, ik heb extra dekens gekregen voor als ik het koud krijg en een knipoog van 'vader' en een bezorgde blik van Casper. Slaapwel wereld en tot de volgende dag. Ik pak mijn teddybeer stevig vast en probeer te slapen.

Woelend in bed word ik wakker, ik heb geen horloge of gsm om de tijd op af te lezen. Ik kijk uit het grote raam in mijn kamer, daarachter is alles donker behalve het licht van de maan. Ik draai me op mijn zij zodat ik naar buiten kan kijken. Lichtjes komen de sterren tevoorschijn en zingen een slaaplied. Langzaam vallen mijn ogen dicht en val ik in een diepe slaap.

Volgende ochtend word ik wakker met een ontbijt aan bed en een vrolijke Casper die naast me komt zitten. 'Waarvoor heb ik een ontbijt op bed verdient' zeg ik stilletjes zodat het niet kwetsend overkomt. Hij zegt niks en haalt zijn schouders op. Als mijn ontbijt op is verlaat hij mijn kamer en ga ik me aankleden en tanden poetsen. Beneden aangekomen staat 'vader' in de keuken en Casper speelt een spel op de ps3. Als 'vader' me ziet krijgt hij een enorme grijns op zijn gezicht en komt hij naar me toe. 'Goede morgen prinses' klinkt het door heel het huis, zo luid dat ik zelfs bang ben dat de buren het hebben gehoord. Ik schenk hem een glimlach. 'Pak je jas en kom mee, je krijgt en verrassing. Je mag je kamer helemaal inrichten zoals jij wil en al de kleuren kiezen. We gaan nu naar de winkel en huren later werkmannen in om je kamer er perfect te laten uitzien' roept hij enthousiast en pakt zijn sleutels en zijn portemonnee. Ik volg hem op weg naar buiten. Dit word nog wat...

*********************************
Ik beloof jullie dat het spannender word, dit is gewoon het begin. Valerie