De wereld jacht

Hoofdstuk 1: De komst van de acht.

Het was een lekker rustig dagje. De ruimte was gevuld met de geur vers gemalen koffie bonen en zoete gebakjes. De ruimte om me heen was kleinschalig en gehuld in warme kleuren die op vielen door de grote lampen kappen die de donkere ruimte verlichten. Helaas duurde de rust niet voor lang. Ik voelde me ongemakkelijk toen mijn cappuccino met één rot vaart op mijn tafel werd geknald. De serveerster nam niet eens de moeite om iets te zeggen tegen me. Toch mompelde ik een "dank je" om beleeft te blijven.

Ik was te verdronken in mij werk om haar een blik waardig te keuren. Ze waren toch allemaal het zelfde hier, lang, blond en overwerkt. Van klantvriendelijkheid nog nooit gehoord. Toch was dit mijn favoriete koffie zaak. Je mocht hier zo lang zitten als je wilde zonder vragen naar je hoofd te krijgen, zolang je maar af en toe wat bestelde.

Ik kon helemaal in mijn werk op gaan en de wereld om me heen vergeten als ik werkte aan projecten.

Ik aaide Lexus zachtjes door zijn ruwehaar. Het voelde ruw en vertrouwt tegen mijn hand palm. Zijn vacht had en mooie warm bruine tint. Hij zachtjes bromde in blijk van waardering. Ik werkte aan mijn nieuwste ontwerp voor een programma. Het alles kon hacken. Stel je voor wat een wereld het zal openen. Maar ook hoe gevaarlijk het kon zijn. Niemand mocht het bestaan er van kennen. Ik wilde het ontwerpen, ter bescherming. Maar heb geen idee wie ik hier mee kan vertrouwen. Het programma kan één worden met de eerst volgende bericht of file die het slachtoffer binnen krijgt. En zo alles zien en besturen op die computer zonder dat de eigenaar hier van weet.

Toch ben ik trots, niemand heeft ooit z'n makkelijke hack kunnen maken. Ik sluit mijn laptop en knabbel ik op een zachte gesuikerde donut. Lex keek me aan zijn blik beschreef zijn honger en verlangen naar mijn donut. "Wat ben je zielig" giechelde ik terwijl ik hem een klein stukje toe werp. Enthousiast slokte hij het stukje op ik vroeg me af of hij wel iets proefde. Tevreden ging hij weer liggen, mijn geweten keek me over haar strenge juffenbril aan. Ik weet dat als ik heb vaak voer hij gaat bedelen maar vind het fijn hem te verwennen.

Besloot een tweede hap te nemen, er ontstond een groot kabaal op de achtergrond. De stemming veranderde erg snel, Ik scande mijn omgeving in een poging de oorzaak te vinden van de onrust. Ik kon alleen niks vinden dit maakte me nog banger. Lex zijn hele lichaam verstijfde zijn rug kromde gevaarlijk zijn ogen vol belofte. Hij ging recht voor me zitten op een beschermende manier. Ik voelde me hier snel beter door.

Toch friemelde ik nerveus aan een losse haar striem die was ontsnapt aan, wat een kontje moest voor stellen. Al snel zag ik een serveerster dreigend met grote passen op me af komen. Haar gezicht betekend door ergernis, Lex gromde waarschuwend met een verborgen belofte. ik duik ineen van schrik mijn hart klopt in mijn keel en mij handen worden klam. Ik was altijd al een held op sokken geweest. 'HELP! Ze wil me wat aan doen' was mijn eerste gedachte. Lex liet nu z'n tanden zien. Het kwijl druipend van zijn lippen vibratie van zijn grommen er hielp niet. Zag er groot en dreigend uit alsof hij een heel leger van plan was te verslinden. De serveerster naderde nu wat voorzichtiger alsof ze de spanning voelde en wist dat het om haar ging.

Ik zette me schrap voor wat komen ging ik verwachte dat ze ging gillen of me weg ging sturen of iets. maar er kwam niks, 'had ik me dit dan ingebeeld?'. Ze durfde dit keer niet te gooien denk ik. Ze legde de brief op mijn tafel, maakte dat ze weg kwam en mompelde "Engerd". Om sterk over te komen denk ik want ik hoorde de angst in haar stem. Schaamte en verwarring trok over mijn gezicht. Ik aaide Lex om hem te laten weten dat het goed was. 'Vond ze mij eng? Of Lex?' Ik riep mezelf halt toe. Al snel stopte ik met peinzen.' Niet iedereen hoeft je aardig te vinden'. Beet de strenge juffen bril me toe geïrriteerd aan mij plotselinge blijk van zwakte.

Ik opende uiteindelijk de brief met mijn nagels. Ik scheurde de brief open, er stonden allemaal getallen op in een fijn kriebelig groen handschrift, al snel zag ik het patroon. Het was een mix van hexadecimale getallen en binair. Het leek vrij simpel toch besloot ik hem te ontcijferen op mijn laptop. Want het was duidelijk dat het naar een zin vertaalt moest worden "Lex, haal de serveerster ik heb meer koffie nodig" mompelde ik waarop hij gelijk weg liep. Lex nam een serveerster mee naar de tafel in het hoekje waar ik zat zodat ik kom een nieuwe cappuccino kon vragen.