[Barkada Series] My Sweet Razel

2 *Go with the flow

Alas sais pa lang ng umaga ay nakaabang na ako sa bahay nila Razel. I parked the car a few meters away from their house. Inagahan ko talaga ang pagsundo dito, knowing her, paniguradong maaga yong gigising upang makaalis din ng maaga at maisahan ako. I'm actually serious about helping her. Ewan ko pero pagdating sa kanya feeling ko I have a responsibility to do it. Arrghh-- Siguro masyado lang akong nakokonsensya lalo na't we're f-friends. Yun nga yon, nothing more. I looked at my watch again, "1... 2... 3... 4... 5." I snapped my fingers at bumukas yung gate nila after. Just as I've thought, maaga nga talaga itong aalis ng bahay kahit 7:30 pa ang pasok namin. Nakaalalay ang ina nito at naghihintay ng taxing dadaan. This is the right time for me to act. I instructed the driver to start the car and head towards their direction. Nang nasa tapat na kami nila, I lowered down the window. Halatang nagulat si Razel ng makita ako. I smiled genuinely to them. "Goodmorning, Tita, Razel!" I greeted them.

"Zeke? Ikaw na ba yan, hijo?" tanong ni Tita at hinihila hila ang pisngi ko. Anshakit ah. "Binatang binata ka na talaga ah. ^_^ How's your Mom and Dad? Please send my regards to them. Anyway, why are you here this early?" sabi nito at binitiwan na ang pisngi ko.

Ansakit ng pisngi ko. Ganyan talaga si Tita tuwing nagkikita kami, pinanggigigilan ang pisngi ko. "Okay po, I'll tell them. May maaga lang pong inutos si Mommy ngayon na ibigay sa isang kliyente namin na nakatira lang malapit dito." Tumango tango naman ito. "Pupunta ka na ng school? Tara? Isasabay na kita." Baling ko kay Razel. Ohahaha! Galing ko.

Halata sa mukha nito ang dismaya kasi naabutan ko ito. Hahaha.. "Hindi na, sasakay lang ako ng taxi." pagdadahilan nito.

"Anak, sumabay ka na. Mabuti na yung sigurado ako sa kasama mo, may pilay ka pa naman. Nag-offer na si Zeke, tanggapin mo na." pagpipilit ni Tita kay Razel bago ako binalingan, "Nasiraan kasi yung kotse

namin, ngayon pang umaga. Wala pang bukas na talyer ng ganitong oras. Alas syete pa kasi yon. Pakialalayan mo muna si Razel ha, hijo? Kung ayos lang sayo. May saklay na naman siya."

I got out of the car, smiled and nodded, "It's alright, Tita. I'll take her home narin mamaya para hindi na kayo mag-alala. Will that be okay?"

"Hindi ba abala sayo?"-Tita. Umiling ako kaya ngumiti ito, "Siya, sige. Thank you, hijo. I'll put my daughter's safety in your hands."

"Ma!What are---" Razel

I cut her off, "You can count on me, Tita. Bye po!" sabi ko bago alalayan papasok si Razel sa kotse.

Agad na pinaandar ni Manong Jude yung sasakyan ng makapasok na kami. I had a huge grin on my face, a winning grin. Nilingon ko si Razel na malayong nakaupo sakin. "Trying to escape from me?" I smirked. "I know you well, Raz. You can't out run me." Inirapan niya lang ako bilang sagot. "Hey! Can you move a little closer? You're too far away, there's a huge space in between. I feel like I have a very contagious disease from what you're doing now." ang layo niya kasi. Para namang diring diri siyang mapalapit sakin. It hurts my ego, allright? Nag 'Tss' lang siya sakin at hindi tuminag. I sighed. Allright, I'll let you go this time, Razel. Just this time. Because by next time, you will surely cannot say NO to me. I keep in my mind then smirked.

[Razel's POV]

>_

"Bubuhatin na lang kasi kita ng hindi kana mahirapan." sabi nito habang ang bagal namin-- kong maglakad.

Sinamaan ko siya ng tingin, "What's with the rush? Ang aga-aga pa naman ah."

He pouted, "Hindi ako sanay na mabagal maglakad >3

I stopped, "Pwede ba, Zeke? Okay lang naman na mauna ka eh, ikaw lang itong ayaw. Mauna ka na lang doon.. And stop pouting, you're not cute."

"Nope! Sabi ko nga sayo diba? I'll help you. Pero ayaw mo naman akong hayaan.. At saka talagang hindi ako cute, coz I'm handsome." mahangin na sabi nito. "Oh, hey! Good morning din sa inyo girls." baling nito sa mga babaeng bumati sa kanya.