Bölüm 17
Sırf Meltem benden ayrılmasın diye ona bir sürü şey söylemiş ve kızın aklını karıştırmıştım. Halbuki bu sabah evden çıkarken ondan vazgeçmiştim. Şimdi eve girerken hayatımda olmasından memnumdum.
Kapıyı açtığımda koşarak Eylül yanıma geldi.
"Anne geldi" diyerek kucağıma atladı.
Eylül'ü kucağıma aldığımda Sezin de ayağa kalkmış bana gülerek bakıyordu. Kızını istediğin zaman görebilirsin dediğimde bunun her gün olmasını beklemediğim için şaşırmıştım. Bir an önce Sezin'in bundan sıkılmasını ve kendi hayatına dönmesini bekliyordum.
"Hoş geldin canım" diyerek kucağımda kızım varken beni öpmek istedi. Sanki evliymişiz ve kocasını karşılıyormuş gibi. Kendimi geriye doğru çektim.
"Burada ne işin var Sezin?"
"Kızımı görmeye geldim."
"Anne beni özlemiş." dedi Eylül
"Sibel abla nerde Eylül" diyerek kızıma sordum.
"Annem kızdı, odasında"
Eylül'ü kucağımdan indirdim ve "Gidip Sibel ablaya bakar mısın?" diyerek onu gönderdim. Sonra da Sezin'in kolundan tutarak.
"Eşyalarını topla gidiyorsun?" dedim.
Bana o kadar masum baktı ki, dışarıdan gören biri onun bir melek benimde bir şeytan olduğumu sanırdı. Ama ben onunla yaşamıştım Sezin için her şey denilebilirdi ama asla masum denilemezdi.
"Neden?" diye sordu.
"Evime gelip kızımın bakıcısına kızamazsın?"
"Ben Eylül'ü düşünüyordum."
Güldüm "Bunu bari bana söyleme. Sen kendinden başkasını düşünmezsin bu hep böyleydi ve hala da böyle."
"O benim kızım."
"Bunu kimse inkar etmiyor ama onun düzenini bozmana ve onu kullanmana asla izin vermem. Onun için sana burayı yasaklamamı istemiyorsan hemen buradan git."
"Onu görmeme mani olamazsın" diye bağırmaya başladı.
Yanına giderek onu kolundan tutarak sarstım. "Kendine gel, kimse sana mani olmuyor?"
Bunun üzerine Eylül koşarak yanımıza geldi. Arkasından da Sibel. Onlara dönerek.
"Sibel hanım, Eylül'ü içeri alır mısınız?" dedim.
Sibel kızımı içeri götürürken, Sezin de bağırmaya devam ediyordu. Kızımın yüzünde gördüğüm korkuyla artık zıvanadan çıkmıştım.
"Oluyorsun, onu görmeme mani oluyorsun ama en kısa sürede avukatımla konuşacağım, onu senden alacağım." Diyerek sesini daha da yükseltince bende daha fazla dayanamayıp, kapıyı açarak onu kapı dışarı ettim.
Çekip gitmesini beklemek gibi iyi niyetim vardı ama o apartmanın koridorunda bağırmaya devam ediyordu. Birkaç kapının açılıp kapandığını duydum. İstediği zaman iyi rol yapma yeteneği vardı ve şimdi de kendisine seyirci bulduğu için elinden geleni yapıyordu. Bir süre daha bağırdı ve sonunda defolup gitti.
Salona girdiğimde sinirden yerimde duramıyordum. Bu kadın hayatımızı mahvetmeye kararlıydı. Her şeyi vermiştim ama yinede onu hayatımızdan çıkarmayı başaramamıştım. Aklıma Meltem geldi. O kızı bu pisliğin içine çektiğimi biliyordum ama şu anda tek rahatlayabildiğim onun yanıydı ve bende kendimi düşündüğüm için en az Sezin kadar kötüydüm.
