Melezlerin Kraliçesi ∞

MK ∆ 23. Bölüm

Biri " Ben hep yanındayım Güzelim " dedi.

Bu Sesi tanımıştım.

×_×

Bu ses annemi sesiydi etrafıma baktım.

Yoktu soluma döndüğümde Annem bana bakıyordu yanıma oturmuştu.

Ve bana " Her zaman yanındakileri unutma en büyük rolde onlar var. " dedi.

Gözlerim dolmuştu " Anne ben seni çok özledim. " dedim. Ve sarılmak için uzandım.

O sırada annem gitmişti. Nereye?

Kayalıklardan düşüyordum.

Denize düşmekten son anda kurtuldum.

Biri beni tutmuştu.

Arkama döndüğümde Yankı vardı.

Bana endişeli gözlerle bakıyordu ve " Şşşt güzelim ağlama ve düşüyordun. Bana anlatmak istermisin " dedi.

Ben " Hayır anlatmak istemiyorum çok saçma olay ve teşekkür ederim beni kurtardığın için " dedim ve ağlayarak kalktım ve taksi çevirdim -hala dönüyo tamam vurmayın djdje-

Taksiye binip Kafenin adresini verdim. Kuğu kafeye gidecektim.

Teras katına çıkıp düşünmem gerekiyor.

Taksiden inip Kuğu kafeye girdim.

Berke'ye selam verip terasa çıktım.

Berke kim mi?

Berke çok taş çocuk benim kankam. Dert ortağım ve Bu kafenin sahibi.

Bir masaya oturdum - tabikide masaya değil sandalyeye oturdum.- .

Oturup düşünmeye başladım.

Annem ne demek istedi " Her zaman yanındakileri unutma en büyük rolde onlar var. ".

Ahh kafama dank etti. Toprağıma ve Bulutuma haber vermedim ben.

Bu arada kardeşim olmasalar yavşarım onlara taş gibiler ee kime çekmişler bana çekmişler.

Hemen toplu mesaj attım. "Hayatım ben kafede oturuyorum birazdan gelirim. "

Sonra o gün geldi aklıma koca Melezlerin Kraliçesi ölmüştü. Babam...

Hepsi gözümün önüne geldi.

Ağlamaya başladım.

....

Bir çocuk peçete uzattı. " Çok ağladınız peçete alırmısınız " dedi.

Çocuk dediğime bakmayın çok tatlı biri buu.

Teşekkür edip uzattığı peçeteyi aldım.

5 Gün Sonraa ~

" Bulut yaktım Çıranı Buluuğtt, Gülme Be Topraağk " diye cırlıyordum.

Eee sabahın köründe bir hayvan insan gibi uyandırılır mı ?

Ne dedim Dank! Sabahın köründe bir insan hayvan gibi uyandırılır mı diyorum. Pardoğn.

" Kaçma Buluğt " diye bağırdım.

Hemen dışarı koştu ve kapıyı açtı.

Bahçeye koşuyordu. Bende peşinden koşuyordum.

Yoldan Yankı geçiyormuş ona selam verip koşmaya başladım.

Sonra geri döndüm neeğ Yankı mı? Bana hayvan gibi anırarak gülüyordu. Ne var bunda.

Sonra aklıma geldi Dank! Daha yeni uyandım minyonlu pijamalarım ve dağınık saçımla aşağıdaydım.

Ve Yankı'nın karşısındayım.

Hemen koştum Bulutu bulup dövecektim. Oduna tel sarıp o odunla dövecem oğlum seni.

" Gel lan Ayı, insan der bi üstünü giyin diye, ... Buluuğğğt Nerdesin... " diye bağırıyorken ağzım ve gözüm kapandı.

Yeni bir yeni bölümle merhaba kamkiler.

Bu son bölüm olacak gibi yorumlarda yeni bir bonus bölüm istiyosanız belirtin! :)

Hepinizi seviyoruum.

!!Bu arada kötü yorum yapanlar birdaha okumayacağım falan filan diyenler var kötü yorumlarınızı kendinize saklayın!!

MELEZLERİN KRALİÇESİ AİLESİNİN PONÇİK ÜYECİKLERİ SİZLERİ SEVİYORUM GÜZEL YORUMLARINIZLA MUTLU OLUYORUUUM! ♥