Hidden city of vampires

Onhandig!

Bloed! De onmiskenbare metaalachtige geur bereikte haar neusgaten voordat ze de pijn geregistreerd werd door haar hersenen, voordat ze het lef had om naar haar hand te kijken en te zien dat een stuk glas zich in haar hand had geboord. Als het iets was waar ze niet tegen kon was het wel bloed, werd ze al licht in het hoofd? De vermanende woorden die ze zichzelf toe sprak faalden in hun opzet toen ze het bloed over haar vingers voelde lopen. Niet naar kijken! Opkijkend hoopte ze dat iemand haar kon helpen, maar in plaats van de verwachte hulp zag ze dat sommige mensen haar vreemd aankeken, bijna of ze haar wilden aanvallen. Verbeelde ze zich nu dat ze sommige ogen rood zag worden?

"Shit, Sabrina, dat ziet er niet goed uit. Laten we naar het ziekenhuis gaan."

Er werd een arm om haar schouder geslagen die haar met zachte druk vooruit duwde. Met haar rechterhand had ze haar linkerpols vastgepakt, hield de palm van haar hand naar boven, en een eind van haar lichaam alsof het niet haar eigen hand was dat een spoor van bloed achter liet op de zwarte tegels van de vloer. Zo konden ze dat niet achterlaten, dat moesten ze opruimen, hoewel haar dat waarschijnlijk niet zou lukken en Leanne daarvoor zou opdraaien. Een zenuwachtig gegiechel ontsnapte aan haar lippen, die onmiddellijk stopte toen ze de koude buitenlucht voelde. De duizeligheid, als ze die al echt had gevoeld, verdween als sneeuw voor de zon en ze ademde diep in.

Voordat ze kon reageren had Leanne haar pols vastgepakt en het stuk glas uit haar hand getrokken. "Auw, dat doet pijn" met een ruk trok ze haar hand los uit de greep van Leanne.

"Stel je niet aan, geef je hand hier, dan kan ik het verbinden voordat we naar het ziekenhuis gaan"

Leanne trok een wenkbrauw op toen ze haar kwaad aan keek en stak haar hand uit. Bloed vloeide langs haar hand naar beneden, dat voelde ze zelf ook wel en dus stak ze haar gewonde hand uit, zodat haar vriendin dit kon verbinden.

De scharnieren van de deur piepten en baadden hen tweeën in het gele kunstlicht voordat de scharnieren piepend aangaven dat de deur dicht viel. De man die door de tijdelijk geopende deur naar buiten was gekomen herkende ze als de eigenaar van de bar. Haar hart versnelde, hij kwam waarschijnlijk zeggen dat ze het bloed nog op moesten ruimen. Hij had geen ongelijk, maar ze voelde er niets voor om nogmaals naar haar eigen bloed te kijken, ze wende haar ogen af en hoopte dat hij niet over het bloed zou beginnen. Sabrina voelde een duw tegen haar schouder en toen ze keek zag ze dat Leanne haar jas naar haar uitstak, ze pakte het aan en trok hem aan, voorzichtig over haar gewonde hand.

"Hebben jullie hulp nodig?"

"Nee, we redden ons wel"

Leanne klonk onvriendelijk, boos zelfs. Was ze boos op haar omdat ze met haar onhandigheid het verjaardagsfeestje had verpest? Het feestje dat overigens alleen bestond uit hen twee, een aantal drankjes en een heleboel onbekende jongens die als bijen om Leanne heen zoemden om haar aandacht op te eisen.

"Zo ziet dat er niet uit, zal ik jullie naar het ziekenhuis brengen?"

Verbaasd keek ze op naar haar vriendin toen ze dacht dat ze haar hoorde grommen. Dat klonk net als een hond, maar dat kon toch niet? Ze keek van Leanne naar de man, die naar elkaar staarden Leanne met een boze blik, de man keek, tja, neutraal eigenlijk.

"Ik wilde alleen maar behulpzaam zijn"

"Leanne, laten we gaan"

Leanne gaf eindelijk mee toen ze aan haar arm trok, haar vriendin was echt sterk. Dat kwam waarschijnlijk van al die uren die ze in de sportschool doorbracht. Sabrina zou haar voorbeeld eens moeten volgen, niet dat ze gezet was, maar het zou haar conditie en spierenmassa zeker geen kwaad doen. Misschien als ze volgend jaar afgestudeerd was en een baan vond op een kantoor waar ze de hele dag zou zitten en minder zou fietsen en lopen als dat ze nu deed.