UCURUM -AlSel-|ASKIDA

《6》

Karşımda hareketsizce yatan bedene baktım bir süre. Bedenimi kaplıyan sızıyla sessizce inledim. Heryerim yanıp kavruluyordu. Nasıl yapabilmiştim bu caniliği?

Dokunmak istedim. Yaklaştım. Yapamadım.. dokunursam daha fazla yakacaktım canını. Biliyordum bunu.

Kapı hoyratça açılınca korkuyla arkamı döndüm.

"Ali naptın!"

"Ezel.. o-ona.."

Beni ittirerek yanına çöktü.

"Lan öldürdün mü kızı?!"

Hayır.. ölmüş olamazdı değil mi?

"Ölmesin.." diye soludum, sadece benim duyabiliceğim bir sessizlikte. Sesli bir nefes verdi.

"Ölmemiş" gözlerimi yumdum.

Ölmesindi.. neden bilmiyorum ama ölmesindi. Hep var olsundu.

"Oğlum ne yaptın sen böyle?! Baba bile diğerinde böyle abartmadı! Neden yaptın?"

"B-Beni kandırdı.."

"Ah Ali ah.. kız uyanmiyor. Elinin ağırlığını sikim!" Sendeleyerek duvara yaslanıp hala baygın bedene baktım.

"H-Hastahane.. götürelim" ayağa kalkıp bana döndü.

"Histiniyi gitirilim. He uyansın ben zorla bir fahişe oldum desin! Hatta üstü üstük gelip bizi şikayet etsin!"

Umrumda değildi. Onu bu halde bırakamazdım.

"Ama ölür.." elini omzuma koydu.

"E yapcak birşey yok.. bekliycez. Ya ölür ya ölmez." Işte o sözler. O birkaç söz benim ölmem için yeterliydi.

Kapıdan çıkmadan bana döndü.

"Ha Ali, bu öfkeni kontrol altına almayı öğrenmelisin." Çıkıp gitti. Beni onunla yalnız bıraktı.

Olmuyordu işte. Sikik bedenimi kontrol edemiyordum! Öfke bütün hücrelerimi kaplıyor, gözümü kör ediyordu! Herşeye, herkeze zarar veriyordum!

Yaklaşıp onu kucağıma aldım ve yatağa yatırdım. Bir tişört alıp kanlarını temizlemeye başladım. Dikkatimi çeken ise yüzündeki bir damla yaştı. Oysaki onun yaşları kurumuştu. Bu benim yaşımdı..

"Biliyormusun? Ben okadar uzun süredir ağlamamıştımki, nezaman ağladığımı hatırlamiyorum.." burukca gülümsedim.

"Neden yaptım biliyorum.. kızgınlığım kaçmanda değildi. Asıl kızdığım insan benim.. çünkü kokunu içime çekince acı çekiyorum.. çünkü gözlerine bakınca acı çekiyorum.. çünkü sesini duyunca acı çekiyorum.." sesli soludum.

"Çünkü 'sen' olunca acı çekiyorum ben Selin.. acı çekmekten nefret ediyorum ben Selin.."

Elimi morarmış yanağına koydum.

"Hatırliyormusun? Bana Mavi dedin.. o an kalbim kıpır kıpırdı. O anki heycanı sana anlatamam. Tamam kafam güzeldi ama o anları ömrüm boyunca unutmayıp aklıma kazıdım ben Selin.." Sonra kalbinin üzerine bir öpücük kondurdum ve kalp ritmini dinlemeye başladım.

"Küt küt küt küt.. bu kalp hep atsın olur mu? Söz ver bana!"

Başımı kalbinin üzerine koydum ve gözlerimi huzurla kapadım.

"Bak yine seninle uyuyorum.." gözümden istemsizce yine bir yaş aktı.

"Ama bak.. yine huzurluyum.."

Abartılı dercede kısa. I know! Ama bekletmek istemedim.. sonuçta sınır doldu. Sınır yok artık, çünkü dolunca hemen yazamıyorum!

Ama devam abarın böyle!