Beyaz Kelebek(Beklemede)

1.Bölüm

Bir anda kurgusu aklıma geldi ve yazmak istedim.Umarım beğenirsiniz.Bu arada hikayemin adını bulmada bana yardımcı olan tatlı mı tatlı arkadaşım VampirePhotoshop'a teşekkürler :)

Bu arada bu bölüm hikaye ile ilgili kafanızda bazı şeylerin oluşması içindi.Bir Arap Masalı olan hikayem bittiğinde Beyaz Kelebek'i yazacağım.Arada yb gelebilir ama düşük ihtimal.Hepinizi seviyoruum :)

Narin,son siparişide götürdükten sonra önlüğünü çıkartmıştı.Kafede ki çalışan arkadaşlarıyla da vedalaşıp kendini,neredeyse 4 mevsim yağmurlu olan İngiltere'nin en işlek caddesine adım atmıştı.Yazlık trençkotuna sarılırken,yağmurun yüzüne çarpmasını seviyordu.İnsanların telaşlı koşuşturmalarına rağmen kendisi herşeyin tadını ala ala gidiyordu.Hayatında mutluluk duyacağı o kadar az şey vardı ki,genç kız bunların kıymetini en iyi şekilde biliyordu.

9 yaşında annesini kaybettiğinde en acı günleri başlamıştı.O günü çok net bir şekilde hatırlıyordu Narin,annesiyle babasının kavgasını,annesinin kendisini arabaya aceleyle bindirmesini ve evden son hızla çıkmalarını,arabanın tırın altına girişini,hastaneye gittiklerinde olanları,herşeyi! Zaten bir insan en kötü geçen zamanlarını nasıl unutabilirdi ki?

Babası kendisini sevgiyle büyüten bir çocuk hiç olmamıştı.Bunun nedenini hiçbir zaman anlamasa da kendisi tüm sevgisiyle babasını koşulsuz bir şekilde sevmişti.En ufak bir şeyde bile babası kendisini azarlarken kendisinden üç yaş büyük olan ablasına hiçbir şey yapmazdı Şevket Bey.Narin'in ufacık bir isteğini bile şımarıklık olarak görürken ablasının ağzından çıkacak tek bir kelimeye bakardı.Küçük kalbi bunun her gece nedenini ağlayarak sorgularken artık bir yerden sonra bırakmıştı.Tek sebebini annesinin ölümünden belki de kendisinin neden olduğu idi.Ve Şevket Bey'de bunu eve en son gittiğinde bağırarak "Canan senin yüzünden öldü lanet olası!" diye söyleyerek kanıtlamıştı.13 yaşındaydı o zaman.Fransa da lisede okuyordu.Tek hatırladığı evde geçirdiği son yaz tatili idi.Bir daha da eve gitmemişti.Tek başına geçirdiği bir sürü yılbaşı,doğum günü ve yaz tatili vardı.

Hayatı boyunca kimseleri kırmamak için uğraşırdı Narin.Kendisi o kadar şeye kırgındı ki,başkalarının hayatında da kırgınlığa sebep olacak diye çok korkardı.Bu yüzden kimseyi üzememek için çok çaba gösterirdi.Özellikle çok sevdiği insanların bir dediğini iki etmezdi.

11 yaşında iken babasının ikinci evliliği ile araları daha kötü olmuştu.Nazan Hanım,babasının kendisine kötü davranmasını bildiği için kendisiyle uğraşması daha kolay olmuştu.Kendini hiçbir şekilde savunamayan Narin,küçük bedeninin kaldıramayacağı kadar çok dayak yemişti babasından.Zaten evinden uzakta kalmasının ilk nedeni Nazan Hanım'ın dolduruşlarıydı.İlk kez 11 yaşında evden ayrıldı ve temelli olarak bir dönüşte hiç yapamadı.