ŞİİR SOKAKTA - ZAMAN

SEN'Lİ

Merhaba.

Yazılan her şiir bir maneviyat içermez. İlla ki birilerine, bir şeyler için, bir şeyler uğruna yazılan şiirler vardır. Ancak maneviyat yüklü şiirler kolunuzu ileriye doğru uzatıp parmak ucunuza bakmak kadar kör edici bir bulanıklığa sahiptir.

Bir sene önce, biri için alelade yazdığım fakat sonraları ise değmediğini anladığım birine bende kalemin ucuna acımadan kelimelere kıydım. Sonuç hüsran değildi, beklenilen bir son yoktu çünkü. Bu bir aşkta değildi. Sadece verilen bir değerdi. 

Her şiir aşık olan yazılmayacağı gibi, benimde duygularımı yansıttığım bir manevi şiirim oldu. Yazması saniyelerimi almıştı çünkü kelimeler aklımda fır dönüyordu. 

Hiçbir şekilde birileri ile paylaşma gereği duymadım çünkü kendime saklıyordum. Sonra birkaç kişi ile paylaştım, maneviyatı azaldı. Sonra birkaç kişi daha ve arkamı dönüp baktığımda ''herkes'' denilen o çukurun içinde buldum verdiğim değeri. Artık elimde kalan verdiğim değer değil, sadece verdiğim emekti. Bu zamana gelene kadar artık aklıma gelebilecek türden bir izde bırakmamıştı. Zaten onun yerini başka yaralar kapatıyordu. 

Önemsiz olduğunu anladığım şeyi artık herkes olanla paylaşmak istedim çünkü kaybedilen kişi herkeste kaybolmuştu. Bu bir isyan değil. Sadece zamanında istemediğim bir şeylerin acısı gibi. Başta benim olan benden çıktıysa eğer boynumun borcudur herkese bahşetmek. 

''Sende artık herkes gibisin derken yalan söylemiyordum. Ama sana herkes olduğunu söylerken seni herkes gibi göremediğimi bilmeni istiyorum.''

SEN'Lİ

Sadece boşluğa bakıyorum, yokluğa dokunurcasına

Sana dokunmayı huy edindim

Sakıncası var mı rüyalarımda?

Bugün başımdan bir sen estin ki sorma

Lodos misali döndüm sen'li etrafımda

Bir çılgın oldum bugün sana

Birazcıkta aşık.

Gölgene sığınıyorum bugün

Yer var mı bana ve yaverim aşkına?

Ağırlık olmam hiçbir zaman sana

Bugün aklım gitti, sen'li düşünceler hala burada

Gökyüzü sana aşık, gökyüzü gölgesiz bir kahkaha

Gökyüzü senin için ağlarken, hangi toprak bu senin kalbini çalan

Gökyüzü sana ağlıyor, sen toprağa...

Senin aşkın dolanıyor başımda

Dayanılması zor bir muamma

Esb oldum sana, esb oldum varlığına

Çiçek oldum sana bakarken, soldum yokluğunda

Kayboldum kendi içimde, kayboldum yokluğunda

Unutamam seni kendimi unutabildiğim kadar

Silemem seni anıları hiçe saydağım kadar

Seni seven bir ben varken nereden geldi bu çaresizliğim?

Neden ulaşamayacağım kadar yakınsın bana?

''Sadece nazarımla dokunabilirim sana''

Yüzmeyi iyi bilirim fakat açılamıyorum sana

Sen'li ruh hali sardı beni, atamam üstümden senin iznin olmadan.

Sen sevmesen de beni

Ben sen'liyim her zaman...

NUR KAYA