SANIRIM YILLARDIR BU HIKAYEYE YAZMIYORUM SJSJSJJD NE YALAN SOYLEYIM ARTIK UNUTMUSTUM. HER NEYSE BU BÖLÜM FİNAL. BELKI YENI BIR DYLMAS HIKAYESI YAZARIM :)
*1* YIL SONRA
Elisa'nın Ağzından:
Sonunda şu lanet olası yerden kurtuldum. Şimdi sıra intikam almakta.
Dylan'nın Ağzından:
Thomas: Ne yapıyorsun sevgilim.
- Yemek hazırlıyorum sevgilim.
Thomas: Bence biraz eğlenebiliriz.
Thomas o seksi bakışını atınca neyden bahsettiğini anladım ve dudaklarını sertçe öpmeye başladım. Ellerini boynuma yerleştirip öpmeme karşılık verdi. Içeriye bir anda duman yayılmaya başlayınca öpüşmeyi bıraktık.
Thomas: Aaman tanrım. Ne oluyor?
- Bilmiyorum Tommy. Ama iyi bir şey olmadığı kesin.
Thomas: Yemek falanda yanmıyor. Ben bi prizlere falan bakayım.
- Tamam dikkat et.
Thomas içeri gittikten birkaç dakika sonra çığlık sesi geldi. Hızla içeriye koşturduğumda gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Ev yanıyordu.
- ÇABUK EVDEN ÇIK. BEN İTFAİYEYİ ARIYORUM!
Thomas: Siktiğimin kapısı açılmıyor!
- THOMAS YANMAYACAĞIZ SAKİN OL.
Thomas: Camdan atlayalım Dyl. Bir daha senden ayrılmak istemiyorum sevgilim!
Thomas ağlamaya başlayınca ona gidip sarıldım.
- Burdan çıkıcaz sevgilim. Sadece sakin ol. Cama gitmemiz için ateşlerin arasından geçmemiz gerek. Ve bu imkansız.
Thomas: Sıçayım itfaiye nerede kaldı?!
Ateş gittikçe çoğaldı. Ve gittikçe köşye sıkıştık. Burda öleceğiz...
Elisa'nın Ağzından:
Evlerini yaktıktan sonra kenara çekilip izlemeye başladım. Onların çığlıkları kulaklarımı doldurduğunda içimdeki intikam duygusu yavaş yavaş eridi. Cezalarını çektiler. Özür dilerim fanlar. Cezayı hak ediyorlardı...
