Last Change

1K 50 3
                                    

"Πρέπει αν το σταματήσεις Χαρρυ..εμείς πρέπει να το σταματήσουμε όλο αυτο."

Είπα καθώς προσπάθησα να τον διώξω από πάνω μου.

"Να χαρείς άσε τα κομπλεξικά σου στην άκρη"

Είπε και φίλησε ξανά τον λαιμό μου κάνοντας με να τον θέλω όλο και ποιο πολύ

" Αφού ξες οτι το θες"

Είπε και χούφτωσε τους γοφούς μου.

"Κι αν έρθει εδώ στα ξαφνικά και μας πιάσει."

"Υ/Ν χαλάρωσε δεν μας έπιασε τοσο καιρό δεν θα μας πιάσει τώρα όλα καλα."

Είπε ενώ είχε απομακρυνθεί από πάνω μου και με κοίταξε στα μάτια λέγοντας μου αυτά τα λόγια . Γαμωτο γιατί αν τον θέλω τοσο αλλα άμα μπει μέσα ο Davido και κας δει όλα καταστράφηκαν.Κοιταξα ξανά τον Χαρρυ στα μάτια και μετά το δαχτυλίδι στα χέρια μου, του αραβωνα μου.

Ένιωσα τον χαρρυ να με σπρώχνει προς τα πίσω στο κρεβάτι πιάνοντας το χέρι μου . Όταν με είχε ξαπλώσει και είχε έρθει ήδη από πάνω μου έβγαλε το δαχτυλίδι.

"Άστο αυτο στην άκρη από αύριο θα εχω να βγάζω δυο."

Είπε και φίλησε τα χείλη μου.

"Γιατί να μη γίνεται να είσαι ολοκληρωτικά δίκη μου;"

Είπε ανάμεσα στα φιλία καθώς εγώ γέλασα ειρωνικά. Είχαμε κάνει και οι δυο λάθη στο παρελθόν μας. Είμασταν μαζί ώσπου ο Χαρρυ από αποφάσισε να το παίξει αποφασιστικός και μάγκας και με άφησε ώσπου το μετάνιωσε αλλα ηταν αργά . Το κακό ειναι όμως οτι ήξερε καλα τον τροπο να μπαίνει  κάνει να βγαίνει από τη ζωή μου όποτε ήθελε.

"Γιατί να είμαι τοσο μαλακας και σε έχασα"

Απάντησε Μόνος του και συνέχισε τη δουλειά του κάνοντας με για μια ακόμα φορά δίκη του.

Είχα μια ελπίδα οτι θα έκανε κάτι. Θα με σταματήσει από το να παντρευτώ τον Davido αύριο αλλα από οτι φέρεται δίκη του θέλει να είμαι μόνο στο κρεβάτι και το χειρότερο ειναι οτι το δέχομαι γιατί απλά τον χρειάζομαι.

- Επόμενη Μέρα -

Κοιτάχτηκα για μια τελευταία φορά στο καθρέφτη. Το άσπρο νυφικό στόλιζε το στόμα μου. Ηταν όμορφο ολοι έκλαιγαν από χαρά που επιτέλους γινόμουν νυφούλα όπως λένε. Αλλα εγώ έκλαιγα γιατί πολύ απλά δεν έκανε τίποτα . Αυτός δεν είχε κάνει τίποτα. Άκουσα έναν χτυπο στην πόρτα και κοίταξα πίσω μου. Ο Χαρρυ στηρίζονταν στο δοκάρι της πόρτας και με κοιτουσε με χαμόγελο ενώ εγώ προσπαθούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να κλάψει να τον βρίσει να το χτυπήσει ... Να τον φιλήσει..

¥IMΔGINES¥  H.S *Greek*Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα