GÖLGE

1. Bölüm "MOTOR"

"Bu okula gideceksin!"

Babam, ağır emir kokan ses tonuyla yine beni üzmeyi başarmıştı. Yıllardır onun dediğini iki etmeden yapıyordum zaten. Ama istemediğim bir okula da gitmek istemiyorum. Arkadaşlarımın hiçbiri gitmemi istemese de babama söz geçiremiyordu. Annem desen yine kimin altındaydı kim bilir?

Bu kadar kesin konuşuyordum çünkü onu defalarca tanımadığım adamlarla basmıştım.

O kadar iğrenç ki annenizin başka biriyle birlikte olması.

Babama her ne kadar bu durumu anlatmaya çalışsam da bana inanmıyor, üstelik yalan söylüyorum diye de fırça çekiyordu.

Babamın sinir problemleri vardı. En ufak bir şeyde sinirleniyordu. Sonra ortalığı tozu dumana katıyordu tabi.

Annemin ise psikolojik problemleri vardı. Belki de ondan dolayı başka adamlarla yatıyordur. Kim bilir?

Dolan gözlerimle babama baktım. Şuan oldukça sinirliydi ve ben istemiyorum dedikçe yine sinir krizi tutacaktı.

Ama bu sefer susmayacaktım.

"Baba lütfen. Arkadaşlarımdan ayrı kalmak istemiyorum. Hem derslerim gayet iyi. Neden okul değiştirdiğimi söylemiyorsun bil-"

Yanağımda hissettiğim sert darbe ile başım sola doğru yattı. Dengemi sağlıyamayınca biraz sendeledim ama düşmedim.
İşte yine başlıyorduk.

"Benim sözümü ikiletmeyeceksin demedim mi ben sana?!" Yüzüme doğru bağırırken hıçkırarak ağlamamak için dudağımı ısırıyordum.

Masadaki vazoyu alıp duvara fırlattı. "Yarın o okula başlayacaksın Azra! Şimdi çık odana gözüm görmesin seni!"

Olabildiğince hızlı adımlarla merdivenleri tırmandım ve odama geldim.

Bıktım artık!
Babamın tutarsız davranışları. Annemin eve hiç uğramayışı.

Artık onlardan kurtulmak istiyordum. Hep problemleri var diye alttan almıştım ama sınır çizgimi çoktan aşmışlardı artık.

Hıçkırarak ağlarken banyoya doğru yürüdüm. Elimi yüzümü yıkayıp geri odama geldim.

Başka çarem yoktu. O okula gitmekten başka çarem yoktu.

Telefonumdan yükselen melodiyle elimi cebime attım ve telefonumu çıkardım.
Ayça arıyordu.

"Alo Azra?"

Birkaç kez öksürüp sesimi düzeltmeye çalıştım. Yoksa ağladığım belli olacaktı.

"Efendim Ayça?"

"İyi misin?"

"Evet, iyiyim."

Derin nefes aldığını duydum. Genelde birşey söyleyeceği zaman derin nefesler alırdı. En yakın arkadaşımın haraketlerini ezberleyecek kadar vaktim olmuştu.

"Peki şey... babanla konuştun mu? Yani okul konusunu?" Gözlerim tekrar dolarken burnumu çektim ve tavana diktim bakışlarımı. Tavana bakınca sanki göz yaşımız geri gidecek sanırız. Ama aslında o bir yolunu bulup yan taraflardan özgürlüğüne kavuşur. Her ne kadar tutsak hayatı yaşasamda.

"Yarın o okula başlıyorum. Babam gayet kararlı."
Derin nefes aldı ama birşey söylemedi.
Bana teselli vermesinide istemiyordum. Birşey değişmeyecekti.
"Neyse ben kapatıyorum. İyi geceler." deyip cevap vermesine izin vermeden telefonu kapattım.