ေနာက္ဆံုးေသာ ရိုမီယို (နောက်ဆုံးသော ရိုမီယို)

လစ္ဟာမူ

" ဒါက ဟန္နီနဲ႔ လယ္လ္ယာ ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္ကို အမွတ္တရ ဆြဲထားတာ။ "

ကြၽန္ေတာ္ ေရာင္းရန္မဟုတ္ပါ ဆိုသည့္ ပန္းခ်ီကားေအာက္တြင္ေရးထားေသာ စာတမ္းေလးကို ဖတ္ကာ အဓိပၸာယ္မဲ့ ျပံဳးလိုက္သည္။

" အရမ္း မိန္းမဆန္တဲ့လို႔ ရွင္ထင္သြားတာလား။ "

ကြၽန္ေတာ့္ အျပံဳးကို သူမ အဓိပၸာယ္မည္ကဲ့သို႔ ေကာက္ယူလိုက္သည္ မသိပါ။ သူမက ျပံဳးကာပင္ ပန္းခ်ီကားေပၚမွ ေကာင္ေလးကို စိုက္ျကည့္ေနသည္။ ပန္းခ်ီကားထဲမွ မိန္းကေလးရဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားနွင့္ေပါ့။

" အဲဒီေန႔က သူ႔ရဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို စၿပီးခ်စ္မိသြားတာ။ ပထမဆံုး ဟန္နီ လယ္လ္ယာကို စေျပာတဲ့ စကားကိုလည္း အခုထိ အမွတ္ရမိတယ္။ "

"............"

" မင္း အခ်စ္ကို ေတြ႕ရင္ ဘာလုပ္မလဲတဲ့"

ကြၽန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထဲမွ နာနာက်င္က်င္ တစ္ခ်က္ခံစားလိုက္မိသည္။ ဘာေျဖလိုက္လဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေမးသင့္သည္ဟု ေတြးမိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္မွ ဘာေမးခြန္းမွ ထြက္မလာခဲ့ပဲ ပန္းခ်ီကားထဲမွ ေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္ဝန္းကိုသာ ေငးျကည့္ေနမိသည္။

" မလြတ္တမ္း ဆြဲထားမွာေပါ့လို႔ ကြၽန္မ ေျဖလိုက္တယ္။ "

ကြၽန္ေတာ္ သူမ အေျဖ စကားလံုးအဆံုး ေခါင္းကို ငံု႔ကာ ရီေမာလိုက္မိသည္။ မင္းက သိပ္ကို သတၱိရွိတာပဲ ကလယ္လ္ယာ။

" ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ဆံုပံုက ေျကာင္ေတာင္ေတာင္ျကီးေနာ္။ "

ခဏအျကာေတာ့ သူမက ဧည့္သည္မ်ားနွင့္ ဧည့္ခံရန္ က်ြန္ေတာ့္ အနားမွ ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဝိတ္တာမ်ား သယ္လာေသာ လွည္းမွ ဝိုင္တစ္ခြက္ကို လွမ္းယူကာ ေသာက္လိုက္သည္။ ခန္းမႀကီးရဲ့ ေခ်ာင္က်က် ေထာင့္ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ နံရံကို ပုခံုးနွင့္ မွီကာ ဧည့္သည္မ်ားျကားမွ လွမ္းျမင္ေနရေသာ အရိပ္တစ္ခုကို ေငးျကည့္ေနမိသည္။ ကလယ္လ္ယာရဲ့ ပုခံုးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဧည့္သည္မ်ားနွင့္ ျပံဳးရႊင္စြာ စကားေျပာေနေသာ သူ႔ အျပံဳးက အရင္အတိုင္းပင္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ထိုအျပံဳးမွာ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းနွင့္ ေက်နပ္ျခင္းေတြ မပါဝင္ပါေစနဲ႔ဟု ကြၽန္ေတာ္ တိတ္တဆိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္။ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ ငါ့ထက္ မင္းအတြက္ တစ္ေနရာစာသာ ျဖည့္ဆည္းနိုင္တဲ့ မိန္းမကို မင္း ပိုၿပီး မျငိတြယ္ပါနဲ႔ ခ်န္ေယာရာ။ ငါတို႔ ျကိုးစား ႐ုန္းကန္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို အဓိပၸာယ္မဲ့ေအာင္ မင္း မလုပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို အသာခ်လိုက္မိသည္။