Set You Free (Mewgulf)

The first blow.

Pinagpatuloy ko ung pagsulat kahit alam kong pagod na ang katawan ko.

Siguro titigil din tong emosyong ito.
Ayaw ko muna syang maalala.

Magsisimula na sana akong maglipat ng pahina ng may pumatak na isang butil ng tubig.

Ang bilis ng mga pangyayari.
Hindi ko nanamang namamalayan na pumapatak nanaman ang mga luha ko at natuluan na yung sinusulatan ko.

Nakakainis, nakaisang page na ako ehhh.
Sayang yung mga sinulat ko dun.
Kumalat na yung ink.

Napatigil ako saglit at tumingala ng nakapikit.

Dinama ko lang yung luhang lumalabas sa mga mata ko. Yung kalungkutang gusto kong mawala kahit saglit lang. Kahit saglit lang.
Sana kahit saglit lang.

Ang tanga tanga ko talaga.
Kahit ang pagsusulat di ko na magawa ng maayos.
Bakit ba kasi ang sakit sakit?.
Bakit ba kasi ang sakit?.
Bakit ba kasi sobrang sakit na?.
Ayuko na nito, ayuko na.

Pinunasan ko ung mga luha ko.
Pero kahit ata luha ko ayaw ng sumunod sakin.

Siguro kailangan ko rin ito.
Kailngan ko ring huminga kahit kunti man lang.
Gusto ko ng umuwi.
Yung sa totoo naming bahay.

Nabwibiwsit ako.
Nabwibwisit ako kasi...
Kasi alam kong kahit anung gawin ko...
Kahit anung gawin ko.
di ko na matatama lahat.

Nabiwbiwisit din ako sa sarili ko.
Nabwibwisit ako sa katotohanan.
Di ko narin kakayanin pa ang lahat.
Alam kong hanggang dito nalang.
At yun pa lalo ang napapabwisit sakin.
Masakit.
Masakit.
Masakit parin.
Masakit na masakit na, pero kailngan ko pang lumaban kahit kunti pa.

sana kayanin ko pa.

Nagkibit-balikat ako.
Para saan na nga ba tong ginagawa ko?,

Para saan na nga ba pala ung mga paghihirap ko dito?,
Di ko alam.
Di ko na alam.
Di ko na malaman.

Basta ang alam ko lang gusto ko syang makita kahit isang saglit lang.
Kahit nakaw na tingin nalang. 
Gusto ko siyang makita.

Pinunasan ko ung mga luhang unti-unti ng natuyo sa mukha ko.

One week nalang.
Magkikita na kami ulit.
Sana maayos lang ang lahat.
Sana.
Sana.

Kahit di ko na mabalik.
Basta maging maayos lang ulit lahat lahat ng mga mali,

Kaya kailangan kong matapos tong ginagawa ko.
Kahit gabi na ay tinapos ko ang buong isang halathaing naglalaman ng mga damdamin ko.

Since nung umalis ako sa pinas.
Ito na yung way of expression ko.
Ang pagsusulat na ng diary ang isa sa mga naging get a way thing ko sa mga bagay-bagay na nakakapagpalala pa lalo ng mga masasakit na pangyayari.

Kinuha ko ung phone ko na nasa tabi lang ng lamp shade sa table ko, then inopen ko ung bluetooth nung speaker ko sa kwarto tas plinay ko ang isa sa mga tumagos sa puso kong kanta.

Mamaya maya ay tumugtog na ang musikang maglalarawan kung ano bang nararamdaman ko.

All I Ask lyrics
[Adele]
Intro (musical)

This is the song that brought my heart in both pain and happiness.

Nung una itong lumabas sa spotify na hook na ako agad.

This song shed tears inside, but in some instances, it gaves a peace of mind from the past.

Dalawang taon.

Akala ko okay na.
Okay na yung dalawang taon para makalimot.
Malimot ko yung taong tiniis kong di makasama.
Yung taong labis na lumuha nung iniwan ko siya.