I Want You (R-18)

Chapter 8

*Jhane's POV*

Months passed simula nung nangyari samin ni Michael, sinubsob ko yung sarili ko sa trabaho para hindi ko maisip yung mga sinabi niya sakin. Umaga't gabi kahit na free time ko eh mag hahanap at mag hahanap talaga ako ng mga bagay na pagkakabusyhan ko. Sa kagustohan kong kalimutan siya bumuli ako ng isang malaking puzzle and I'm trying to arrange it again. Mukha na nga akong baliw dito, ilang beses ko na kasing pina-puzzle to, pabalik balik na nga lang ako eh and I almost memories its piece kaya ang bilis ko ng matapos.

Months passed at may pagbabago sa sarili ko. Araw araw na kong nagigising sa tanghali, minsan na lang din ako pumapasok sa café dahil feeling ko tinatamad ako. Pag nasa condo lang ako always akong nanunuod sa cartoon network which is hindi ko ginagawa noon. Hindi rin ako nahilig manuod ng t.v, ngayon lang. It's weird and strange, I know. Pagkatapos kong nabuo yung puzzle, naligo ako't natulog na agad.

--

Kinabukasan, tanghali na naman akong nagising at nasa mood akong pumasok sa café, kahit na late na ko. Wala namang problema kong aabsent ako or late dahil akin naman yun kaya okay lang. Nag-ayos na ko at dumeretso sa café, dito nalang din ako kakain. Pagpasok ko sa café ang daming taong nakapila. Gosh, nakalimutan kong Monday nga pala ngayon kaya maraming costumer. Agad naman akong pumunta sa may counter para naman mas madali.

"Good Noon Ma'am." Bati sakin nang isa sa mga kahera ko dito. Ngumiti lang ako bilang tugon sa kanya at dali daling kinuha yung apron at humarap na agad sa mga costumers.

"Uhmm, excuse me Ma'am pero kulang po tayo ng waiters." Sabi ni Jorge sakin. Gosh, problema to.

"Uhmm Annie, kaya mo na ba dito? Mag-aassist ako sa pag hatid ng orders to the costumer."

"No problem Ma'am. Yakang yaka ko na to." Sabi niya sakin. Napangiti naman ako sa sinagot niya. Nagsimula na agad akong mag serve sa mga costumers. Gosh, I think I need to hire more people dahil parami ng parami yung costumers namin and I also think na kailangan kong ipa-extend tong café ko for more tables.

"Excuse me?" pinuntahan ko kaagad yung costumer na nagtaas ng kamay niya.

"Yes Ma'am? How can I help you?"

"Can I have 2 caramel cakes? And your special coffee please." Masayang sabi niya sakin. Napatingin naman ako sa bakanteng upuan sa harap niya and mukhang nakuha niya naman agad yung tingin ko.

"Uhm papunta pa kasi siya. I'm Kristene by the way, and you are?" sabi niya sakin sabay ngiti. Nadala ako sa ngiti niya kaya ngumiti na rin ako.

"I'm Jhane" sabay abot ko sa kamay niya."

"Are you the owner?"

"Uhmm yes?"

"Wow amazing. Tumutulong ka rin pala? I thought you just sit there and give orders to your workers." May pagkamataray na sabi niya sakin. Owh, just what I thought. Sa una lang pala siya nice.

" Ihahatid ko lang po dito yung order mo. Just wait a little minute." Malumanay na sabi ko sa kanya. Matapos kong ihatid sa may counter yung order at hinintay.

"Eto na po Ma'am."

"Thank you." Kinuha ko kaagad yung tray na may order ni Kristene at bumalik sa table niya. Bigla akong kinabahan habang papalapit ako sa table niya, tinignan ko yung bakanteng chair at wala pa ring nakaupo doon. I have some feeling na mukhang may darating ngayong araw. Hindi kasi mapakali yung puso ko, ang bilis ng tibok niya.

"Here's your or--"

"I'm sorry I'm late Babe."

That voice. For how many months narinig ko na naman yung boses niya. Yung boses na gustong gusto kong marinig simula nung iniwan niya ko. Hindi ako lumingon sa kanya, pinagpatuloy ko lang yung paglalagay ng pagkain sa table nila.