My Super Kuya (Fantasy BXB 2015)

My Super Kuya Part 38: Sumpaan

My Super Kuya

AiTenshi

Muling tumulo ang luha sa aking mga mata habang naka kulong sa kanyang bisig, "ang tinig na iyon.. ang malambing at magandang boses ni kuya Jorel kapag siya ay nag sasalita ay muling napakinggan." Ang bulong ko sa aking sarili kaya naman gumalaw din ang aking duguang kamay at niyakap ko ito ng mahigpit. "Welcome back, kuya Jorel."

Part 38: Sumpaan

"Tol, mabuti naman at gising kana" bati ni kuya habang naka ngiti, ang kanyang gwapo at maaliwalas na mukha ang sumalubong sa pag mulat ng aking mga mata. Sinuklian ko rin ang kanyang ngiti at hinaplos ito sa kanyang pisngi. "Kumusta ang pakiramdam mo?" ang tanong nito habang niyayapos ang aking ulo. "Mabuti na kuya, teka ikaw na ba talaga iyan?" tanong ko habang seryosong nakatingin sa kanyang mga mata.

"Ako na to Jonas, salamat sa asul na bato na siyang nag balik ng aking ala-ala, at syempre salamat sa iyo at kay Apollo.. Kung wala kayo ay baka tuluyan na akong nalayo ng landas." Wika ni kuya habang isinusuot ang singsing sa aking daliri. "Teka, nasaan si Apollo?" tanong ko naman.

"Nandito ako, nag papahinga. Bali lang naman ang tatlong tadyang ko at pati ang aking braso ay napinsala rin. Masyadong malakas itong si Jorel kaya't ganito ang inabot ko" wika ni Apollo na tila nag mamaktol habang nakahiga sa kabilang kama at nag papahinga. "Pasensya kana Apollo, hindi ko alam ang ginagawa ko noong mga oras na iyon. Ni hindi ko nga matandaan kung paano kita nasaktan" wika ni kuya

"Eh ano pa nga bang magagawa ko" muling pag mamaktol nito dahilan para matawa kami ni kuya Jorel.

Tahimik..

Lumingon sa akin si kuya at niyapos nito ang aking pisngi.

"Namimiss kita tol, masaya akong makita kitang muli" malambing na salita ni kuya at nahiga ito sa aking tabi. Iniunat niya ang kanyang braso at dito nya ako pinahiga. "Payakap nga sa baby bro ko" bulong pa nito at doon ay niyakap nya akong mahigpit sabay halik sa aking labi. "Masaya ako na makitang maaayos kana kuya. Ang laki ng pinag bago mo, mas naging gwapo ka pa kaysa dati at mas lumakas" tugon ko habang pinipisil pisil ang pisngi nito. "ikaw rin naman e, parang hindi na kita baby bro, hindi kana mukhang baby. Malaki na ang katawan mo at tumangkad ka pa lalo. Dapat sayo ay "asawa" na ang tawag ko." Natatawang wika nito sabay halik sa aking pisngi. Napuno ng lambingan ang buong silid, syempre si Apollo ay natulog na lamang dahil wala naman siyang paki alam sa amin. Halik dito, laplapan doon iyan ang ginawa namin ni kuya Jorel buong mag hapon. Hindi ko rin maitago ang labis na kaligayahan sa aking puso dahil pakiramdam ko ay muling nabuo ang aking pag katao. Masaya ko ring ibinalita kina mama at papa na nakauwi na si kuya Jorel at halos mapaiyak silang dalawa noong makausap nila ito. Nagiging maayos na ang lagay ni papa at bumubuti na raw ang pakiramdam nito kaya't sa susunod na buwan ay maaari na silang maka uwi.

Noong araw ding iyon nag kwentuhan kami ni kuya tungkol sa mga ginawa ko noong mga nakakaraan taon na wala siya sa aking tabi. Naibalita ko rin sa kanya ang nakatakdang pag iisang dibdib nina Harry at Kuya Jeff sa susunod rin buwan at labis naman niya itong ikinatuwa. Syempre nabanggit din niya ang samin at aayusin daw namin ito pag uwi ng aming mga magulang dito sa bansa, kung gusto ko raw ay mag punta na kami ngayon sa Amerika sumakay na lamang ako sa kanyang likuran, instant eroplano lang ang peg nitong kuya slash kasintahan ko. Binalikan din ni kuya ang naging buhay niya sa ibang planeta noong nakalipas na dalawang taon, at habang nag kkwento ito ay hindi ko maiwasang mapatitig ng husto sa kanyang gwapong mukha na para bang napasa ilalim ako sa kanyang mahika.

"Hindi naging madali sa akin ang tumira sa ibang planeta, Una ay dahil malayo ako sa iyo at sa aking mga magulang. Hindi ako sanay na hindi ka nasisilayan o nahahalikan kapag gumigising ako sa umaga. At iba rin ang oras doon, mas matagal ito kaysa sa planetang Earth. Ang dalawang araw doon ay katumbas lamang ng isang araw dito kaya't natagalan ang aking pag dating. Ikalawa ay dahil sa pressure na dulot ng pagiging "tagapag ligtas", ang lahat ay umaasa sa akin, ang lahat ay nakadepende sa akin kaya't kinakailangan ko ng sapat na training upang ma meet ko ang expectation nila sa akin. Lahat ng hirap ay pinag daanan ko upang maging malakas at walang kapantay. Nandyan yung ibinibitin ako sa bunganga ng bulkan, inilulubog sa tubig o sa yelo ng matagal na oras hanggang makasanayan ito ng aking katawan. Ang lahat ng ito ay kinaya ko dahil ginawa kitang inspirasyon sa lahat ng oras. Sa bawat araw na dumaraan ay labis akong nangungulila sa iyo dahil wala ka sa aking tabi kaya't wala akong magawa kundi ang kuhanin ang larawan mo at halikan ito bago ako matulog. Sa ganitong paraan ay maiibisan ang sakit at lungkot na aking nadarama dulot ng malayong distansya sa ating pagitan.