Love the way we loved.

1.2 ○ The start

Ik liep lekker op mijn gemak naar de bushalte met mijn leren jasje om mijn ene arm en mijn telefoon in mijn hand. Ik knikte zoals altijd weer af en toe mee met de melodie en ik lette dit keer extra op bij het oversteken. Er is namelijk niet altijd een super leuke, knappe, grappige jonge die je leven red. De leuke warme gedachte over Soufian vervaagde door de gedachte dat ik tegen hem heb gelogen. Waarom zei ik nou eigenlijk dat ik een vriend had. Pfff soms kan ik mezelf wel voor me kop slaan. Ah fijn 2 min wachten en dan is mijn bus er. Ik haat deze bus ook. Deze bus laat mij mensen tegenkomen die bij mij op school zitten, die ik juist wil ontwijken. Ik stap in en zie een lekker rustig plekje achterin de bus. Knikkend met de melodie en met Soufian in mijn achterhoofd loop ik naar het plekje toe. 'Volgende halte violletweg' zegt het stemmetje van de bus. Fingers crossed dat die sukkels er niet staan. Bij deze halte staat altijd het groepje van Ilias. Gatver wat zijn dat een stelletje kleuters. En ja hoor, kan mijn dag nog beter. Het hele groepje staat op het punt om in te stappen. MET ZN ALLE! Ik zag Yassin al gelijk kijken, hij denkt dat hij heel wat is omdat hij af en toe mijn broers auto mag lenen. Ik zie ze naar achter lopen. Ik besef me nu pas dat ik achterin zit. 1 van de jongens komt naast me zitten. Lekker dan, ik gun ze geen blik en trek me tas en jasje dichter tegen me aan. Yassin: Heeey dounia, alles goed? Ik keek hem even aan gunde hem een fake lach en keek weer weg uit het busraampje. Vrienden zijn geen vrienden als er niet word gejoelt en gestookt als een meisje zo reageert en dat gebeurde dan ook. 'Volgende halte Julianalaan' en ja hoor ze bleven in de bus. Ik wou vloeken maar hield me in. 'EY Appie laat mij ook eens naast die leuke dame zitten' hoorde ik een jongen door mijn muziek heen zeggen. Appie staat met tegenzin op en ruilt met de jongen. Nog 3 haltes Dounia. Hou vol. Ik kon niet eens opstaan want dan zou ik over de jongen naast mij moeten gaan want ik zie hem niet opstaan om mij weg te laten gaan. 'Volgende halte Jasmijnplantsoen'. Ik zag door het busraampje heen dat er marokkaanse een jonge instapte. Wat moest hij wel niet denken dat ik hier zit en al die jongens erom heen waarvan 1 naast mij zit. Ik ontgrendelde mijn telefoon en zag een appje van Mariam. Ik wil net reageren of iemand rukt mijn telefoon uit mn handen. Het was Yassin. Hij trok mijn oordopjed eruit en begon met mijn telefoon te zwaaien. 'GEEF HIER' riep ik iets te hard. Ik zag de helft van de bus omkijken en daar hoorde ook de marokkaanse jongen bij die de halte ervoor instapte. 'YASSIN IK ZWEER GEEF NU MIJN TELEFOON TERUG' riep ik dit keer nog harder. Ik zag dat zijn blik veranderde. Ik wou opstaan maar de jonge liet me er niet langs. 'Wil je er langs? Ik wil ook wel wat van jou' zei de jongen en lachte mee met zijn vrienden. Net op het moment dat ik geen raad meer wist, stapte de Marokkaanse jongen richting Yassin. Hij trekt de telefoon uit zijn handen en zegt op een harde toon 'Yassin heeft je broer je nooit geleerd dat je een meisje niet zo moet behandelen a idioot' hij sloeg zn neppe gucci petje scheef en liep riching de jongen die naast me zat. 'En jij a megool, sta op voor ik je benen breek hier' hij wist niet hoe snel hij moest opstaan en ging gelijk ook ver weg staan. De jongen gaf mijn telefoon terug en zei dat hij met Yassin zn broer zal gaan praten. Ik keek hem aan en zei 'uhm dankje maar doe maar niet, zijn broer is mijn broers beste vriend'. Hij keek me met een begripvolle blik aan gunde me een lach met een knikje en liep toen weer naar zijn plaats. 'Volgende halte Centrum ...' voordat het stemmetje de halte naam had uitgesproken had ik al uitgecheckt en de bus verlaten. Stelletje flikkers. Ik stapte snel in de bus die naar de Wijk van Mariam reed in, en zag dat de marokkaanse jongen die me net hielp daar dus ook al in zat. Hij keek me lachend aan en ik gunde hem een kleine glimlach. Ik ging zitten en keek uit het busraam. Dat was mijn ding, uit het busraampje kijken, met mijn hoofd knikken op de melodie van het liedje dat ik luister. Zo had ik nog wel meerdere dingetjes. Ik voel oppeens dat iemand naast me ging zitten en ik zag dat hij het was. Ik schrok een beetje en trok 1 oortje uit mijn oor. "Ik had me nog niet voorgesteld, Naoufel' en hij stak zijn hand uit. Gaat lekker dit, dacht ik bij mezelf. Eerst Soufian en nu Naoufel. Ik schud zijn hand slapjes en zei 'Dounia aangenaam en nogmaals bedankt'. Naoufel: "Geen probleem joh, het zijn kleuters en die moet je nog dingen leren". Ik moest lachen om hoe hij het zei, alsof hij tegen een kindje sprak die erbij zat. Naoufel was best lang, had een grijze nike trainingspak aan met zwarte schoenen eronder. Ik zag dat hij een tas had van Tip de bruin met een paar schriften en boeken erin. Diep in mijn gedachten en observaties voelde ik dat Naoufel me aantikte en naar mijn telefoon wees. "Oeps, Mariam". Ik wou net opnemen maar miste het net. Lekker dan, mijn telefoon is 3%. Ik keek naar Naoufel en vroeg "maaruhh kun je me nog 1 keer een gunst doen" en voegde er nog een smekend lachje bij. "Hahahah natuurlijk vertel het eens Dounia" ik lachte en vroeg of ik even mijn vriendin kon bellen aangezien mijn telefoon 3% heeft. "Ja hoor natuurlijk" antwoorde hij vriendelijk en gaf me zonder twijfel zijn telefoon. "Heeey Mariam schat alles goed? Jajaja ik weeet het ik kom eraan, zit al in de bus. Ja dat leg ik je later wel uit, isgoed nog wat nodig van AH voordat ik kom? Ahahha isgoed a bolle doeeeeg, kusss" en ik hing op. Ik zag dat Naoufel zijn lach probeerde in te houden. "hahahahaha wattt is er?" Vroeg ik met een lachje. "Niks niks je had zo een grappige stem toen je met je vriendin sprak". "Ahhahaha oh echt? Merkte ik helemaal niet joh" en lachte even mee. De rest van de busrit praatte we wat over koetjes en kalfjes. Toen kwam ik bij Mariam's halte aan. 'Doeeeg' zei ik snel en stapte uit. Even snel wat te eten halen voor Mariam en dan snel richting haar huis, kan niet wachten om alles aan haar te vertellen..