Deal or no Deal?

Hoofdstuk 14.

Ik neem tegenover haar plaats en leg de gekreukelde briefjes voor haar neer. 'Aanstaande vrijdag zal ik een feestje geven bij mij thuis. Mijn ouders heb ik al weggejaagd, dus dat is het probleem niet, maar er moet nog heel veel gebeuren. Daar, mijn liefste Fenna, kom jij in het plaatje. Ik heb lijstjes gemaakt met alle dingen die aanwezig moeten zijn en die gekocht moeten worden. O en als je een dj zou kunnen regelen, zou dat echt fantastisch zijn.'

Ze staart me een paar seconden verbijsterd aan, lijkt niet te weten hoe ze deze informatie moet verwerken.

'Aanstaande vrijdag?' zegt ze ademloos en ik knik spottend.

'Je beseft je toch dat het vandaag dinsdag is? Wil je me vertellen dat ik een heel feest moet organiseren in minder dan 4 dagen?!'

Ik grijns, geniet van de woede in haar ogen. Het is fijn om de kracht in haar blik weer te herkennen, om te zien dat ze de wilskracht waar ik voor viel weer terug heeft gevonden.

'Kom op Fenna. Ik weet zeker dat het je wel zal lukken. En daarbij, echt een andere keuze heb je niet. Besef je nog steeds heel goed dat je van mij bent. Een beetje rebellie is goed, gezond zelfs, maar ik kan je met een simpele beweging van mijn hand doormidden breken.'

Ze klemt haar kaken kwaad op elkaar, hongerig om uit te barsten, maar ergens doodsbang voor de gevolgen.

Ze probeert zichzelf in te houden, haar geduld niet te verliezen, maar ik zie dat het haar grote moeite kost.

'Ik stel voor dat je naar huis gaat en alvast probeert om wat dingen gedaan te krijgen. Als je vragen hebt, of even de details wilt uitwerken, dan kun je me altijd bellen.'

Ze kijkt me aan met een mengeling van pure haat en opluchting in haar blik. Ze is blij dat ze kan ontsnappen aan mijn hebberige gedrag, aan mijn bezitsdrang die haar energie opslokt.

Ze knikt ter bevestiging en loopt weg. Als haar arm zachtjes langs de mijne strijkt, moet ik de neiging onderdrukken om haar tegen me aan te trekken en haar lippen op te eisen. Om mijn verlangen die mijn lichaam wil overmeesteren, ergens op te sluiten en  geen enkele kans te bieden.

'Tot morgen Jack.'

'Tot morgen Fenna.'

En met die woorden, laat ik haar gaan.

Fenna.

Eenmaal thuis aangekomen staat de kippenvel nog steeds op mijn armen. Precies op de plek waar mijn huid per ongeluk die van Jack raakte.

Ik probeer even een paar keer diep adem te halen, om zijn symmetrische gezicht van mijn netvlies te verwijderen. Hij is niet degene die ik wil, hij is niet degene die mijn hoofd op hol zou moeten brengen door een enkele glimlach.

Waarom heeft hij altijd zo'n sterke uitwerking op me dat ik niet meer weet wat ik moet doen? Dat alle dingen waar ik ooit voor stond een wazige brij worden waar ik geen vat meer op kan krijgen?

Mijn hersenspinsels worden verstoord door twee kleine handjes die zich rond mij middel wikkelen.

Ik lach zachtjes als Evi me tegen zich aandrukt, me zoveel liefde schenkt dat het me bijna verstikt.

'Ook hallo lieverd,' zeg ik en geef haar een aai over haar hoofd. Mijn zusje is thuis, wat automatisch betekent dat mijn moeder ook ergens in het huis moet rondzwerven en ik loop naar het kantoor achterin het huis.

Ik leun even tegen de deur aan en sla mijn moeder een aantal minuten zwijgend gade.

Ze is druk in de weer met een paar papieren en praat ondertussen in de telefoon die ze tussen haar oor en haar schouder heeft geklemd.

Ondanks dat ze er vermoeid uitziet, heeft ze nog steeds het mooie uiterlijk dat ik van haar geërfd heb. Haar bruine krullen pieken uit de strakke knot die ze draagt en haar melodieuze stem vertelt iets over zakenovereenkomsten die ik niet helemaal begrijp.

'Hoi mam,' vorm ik geluidloos met mijn lippen en ze knikt als een haastige begroeting.

Ik glimlach, omdat ik begrijp dat ze door moet, omdat ik begrijp dat haar baantje onze levens draaiende houd.

Ik vul twee bakjes met naturel chips en geef er eentje aan Evi, die ik voor de televisie neerzet, alvorens ik naar boven loop. Zogenaamd met de smoes dat ik huiswerk moet maken.

Met tegenzin sleep ik mezelf naar boven en leg de briefjes die ik heb gekregen op mijn bureau.

Er staan zoveel dingen op, dat ik even te tijd nodig heb om mezelf te overtuigen dat ik moet beginnen.

Ik slinger mijn tas in de hoek van mijn kamer en ga languit op mijn tweepersoonsbed liggen. De warme dekens lijken me even te omsluiten en die veiligheid pompt nieuwe energie in mijn lichaam. Energie die volledig wordt opgezogen door Jack, zelfs als ik niet eens langer dan een paar minuten in zijn bijzijn ben geweest.

Zijn aanwezigheid doet nu eenmaal rare dingen met me. Zijn gezicht kan me kippenvel bezorgen, een enorm gevoel van haat jegens hem oproepen, maar me soms zelfs verlangen bezorgen.  Verlangen in de vorm van zijn volle lippen op de mijne en zijn warme armen die me beschermen tegen iedereen die me kwaad wil doen.

Maar de enige die me wilt kwellen, die me altijd pijn doet, is hijzelf.

En ik moet inzien dat de jongen van wie ik diep in mijn hart houdt, nooit degene kan zijn die mij kan beschermen tegen dat monster.

Zuchtend sta ik op en begin de briefjes door te lezen.

Alle gebruikelijke dingen staan erop; drank, hapjes en sta-tafels en nog veel meer dat blijkbaar onmisbaar is bij een feestje voor opgewonden pubers.

Ik begin een lijstje te maken voor de dingen die ik morgen al kan regelen, maar ik besluit om eerst Jack te bellen, om te vragen wat ons budget is. Hij zal toch niet denken dat ik alles ga betalen?

Hoewel ik het echt vreselijk vind dat zijn naam tussen mijn contacten staat, ben ik blij dat ik hem tenminste kan bereiken zonder dat ik weer helemaal naar zijn huis moet fietsen.

'Met Jack,' klinkt zijn stevige, ongelooflijk aantrekkelijke stem en ik ben heel blij dat hij nu niet voor me staat. Of juist niet, het is maar hoe je het bekijkt.

'Met Fenna. Ik had een vraagje.'

Ik kan hem bijna horen glimlachen aan de andere kant van de lijn en ik bijt op mijn lip om niet hele domme dingen tegen hem te gaan schreeuwen.

'Ik heb een beetje een idee hoe ik dat moet gaan regelen in de korte tijdperiode die je me hebt gegeven en ik ben van plan om morgen de eerste inkopen te doen. Maar hoe gaan we het doen met het geld? Ik denk dat je niet had bedacht dat ik dat allemaal ga betalen, want dat kun je natuurlijk wel op je buik schrijven.'

Hij grinnikt en slikt voordat hij verder gaat met praten.

'Jij hoeft helemaal niks te betalen prinses. Ik heb dat allemaal keurig uitgedacht.'

Ik rol met mijn ogen, omdat hij een verwend stuk vreten is en ik erom durf te wedden dat niet hij, maar zijn vader voor alle kosten zal opdraaien.

'Je vader sponsort je zeker?' kan ik dan ook niet laten om te zeggen.

'Zoiets,'zegt hij geamuseerd. 'maar als je morgen naar de supermarkt wilt gaan heb je een pinpas nodig. Dus wat zeg je ervan als we na school een uitstapje gaan maken samen?'

Helemaal alleen? Met hem, een hele middag lang?

De hele dag getreiterd worden, omdat hij daar nu eenmaal zijn levensdoel van heeft gemaakt?

Hij zal me de hele dag testen, me op alle vlakken uit de tent proberen te lokken.

Hij zal al mijn energie opslokken, totdat ik zo leeg ben dat ik niet meer kan terugvechten.

Een uitstapje met hem maken? Ik dacht het niet.

'Is goed,' zeg ik. 

Ik haat mezelf als ik het uit heb gesproken. Ik veracht elk gedeelte van mijn geest, van mijn ziel die wel iets met hem wilt gaan ondernemen. En juist dat deel heb ik nu de macht gegeven.

'Mooi. Dan zie ik je morgen.'