BİZİMLESİNİZ

79 3 0
                                    

Hic birimiz uyumuyorduk bu gece köpek sesleri bile yoktu . Zifiri karanlık heryer sadece hafif bir uğultu vardı kulaklarımızda . Dışarıya çıktık onca şey yetmiyormuş gibi birde mezarların boş olduğunu yeniden gördük . Esma geldi yanımıza . Adeta şeytan gibi harun ve yılmaz donakaldılar kıpırdamadan öylece yere düştüler napacağımı bilemedim arapça birşeyler bağırıyordu anlam veremiyordum .

Bana yaklaşamıyordu .

Zeynep yine arapça birşeyler söyledi esma göz önünden kayboldu ağlamaya başladım . Yere oturdum tüm gece orada bildiğim bütün sure ve duaları okuyarak sabahı zorda olsa görmüştüm . Gidicektim kafaya koymuştum . Valizi falan bıraktım öylece köy çıkışına koşmaya başladım . Peşimde kimse yoktu köy çıkışına vardığımda ise mezarlıktaki köpekler oradaydı hepsinin dişleri gözüküyor gözlerinden kanlar akmış bana bakıyorlar . Bunların bir farkı vardı hepsinin ayakları vardı . geri dönemezdim ama çıkamıyordumda . Napıcaktım ben ?

Zeynep : Salih diye seslendi.

Cevap veremiyordum geri dönmemiz gerektiğini söyledi konuşacakları varmış . Geri döndüğümüzde mezarlardan 3 ünün kapalı olduğunu gördüm .

Bunlar neden kapalı kim var burada ?

Kadın evden çıktı .

" Başın sağolsun . Arkadaşlarını kaybettin "

Demesiyle ağlamaya bağırmaya başlamıştım . Galiba deliriyordum bunlar gerçek olamazdı . Kadın da bana bağırıyordu

Hemen ağaca git nazar boncuklarını topla . Hepsini üzerine çek işimiz çok zor diye ekledi.

Tek başıma gidemezdim . Burada kalamazdım. Köylüler beni oracıkta öldürürdü.

Zeynep hep sakindi sanki herşeyi bilere getirmişti bizi buraya .

Ona söyledim " Benimle gelirmisin ?"

Onaylarcasına başını salladı . Yolda giderken korka korka gidiyorum dizlerimi ayaklarımı hissetmiyorum . Zeynep'e sordum :

"Ben neden ölmedim ? Harun ve yılmaz öldüde ben neden ölmedim ?

Hic birsey söylemedi . Bana baktı ve boynundaki kolye dedi . Bu kolyeyi unutmuştum ben . Üvey annem vermişti bana bunu . Gerçi özmü üveymi bilmiyorum ya herneyse . O kolye senin muskan dedi . Ben biraz olsun korkmayı bırakmıştımki ağaca gelmiştik . Boncukları almaya çuvala doldurmaya başladım . Hiç birşey olmuyordu . Sanki herşey rüyaymış gibi .

Ta ki o son boncuğu alana kadar ...

Şeytanın Gözü #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin