hoofdstuk 22

202 5 0
                                    

Eva p.o.v. is schuingedruk
Wolfs p.o.v.  is gewoon gedrukt
David p.o.v.  is vetgedrukt

Deurbel.

Stemmen.

Trap.

Als ik met David de voor de deur van Eva sta zeg ik nog tegen hem: "wees voorzichtig met haar. Maar help haar wel. Alsjeblieft david. Help haar." Ik klop zachtjes op de deur.

Geklop.

'Eva?'

Weggaan.

Aan de geluiden die uit de kamer komen is te horen dat ze wakker is. Ik doe de deur open en loop naar haar toe. "Eefje? David is hier. Je hoeft niets te doen. Als je maar naar hem luisterd. Ik ga nu oke?" Ik druk haar een kus op haar hoofd en ga.

Deur open.

Wolfs.

'David is hier'

Wat?

Kus.

Gaat weg.

Zodra floris de deur achter zich heeft dichtgedaan, loop ik naar Eva. 'Dag Eva. Hoe gaat het?'

'Leven'
'Vermoeiend'
'Wil niet'
'Mijn schuld'

Ik hoor aan wat ze allemaal brabbelt. Ik snap dat Wolfs bezorgt was. Dit lijkt me niet oké.  "Ik ga je nu iets vertellen.  Kan je je aandacht daarbij proberen te houden?" Het gekreun vat ik op als een ja. 'Eva, ik weet dat je je broerje verloren hebt. En ik weet hoe moeilijk dat is. Toen ik klein was is mijn boertje ook overleden. Kanker. Drie maand na dat het ontdekt was overleed hij. Ik ben toen ook depressief geweest. Ik was 15 en verloor mijn 7 jaar jongere broertje. Maar ik ben er ook overheen gekomen. Ik snap dat het nu het einde van de wereld lijkt, maar het leven gaat Door.'

Onbegrip.

Mijn schuld.

Stomme politieagente.

Papa had gelijk.

hobbytouw (flikken maastricht)Where stories live. Discover now