Deal or no Deal?

Hoofdstuk 13.

'Wat ben ik Fenna?' vraagt hij hees, mijn benen worden week van zijn ongelooflijk aantrekkelijke stem.

Ik haat het dat ik zo gevoelig ben voor zijn enorme ogen, voor de lichte stoppels op zijn kin die ik al de hele middag wil strelen. Ik haat het dat hij hetzelfde effect op me heeft als Jack, maar toch op totaal andere manier.

Ik schreeuw mezelf toe om mijn hoofd erbij te houden, om me niet te laten leiden door mijn hormonen, maar ik vermoed dat het daar allang te laat voor is.

'Jij bent aardig.'

Zodra ik de woorden hardop heb uitgesproken, heb ik er al spijt van. Ook Tyler lijkt een beetje teleurgesteld door mijn woordkeuze, alsof hij totaal iets anders had verwacht.

Hij trekt zich weer terug, en hij neemt die heerlijke geur met zich mee.

'Dank je,' zegt hij ongemakkelijk, en ik moet de neiging om hem in mijn armen te trekken en hem met mijn knuffels te verstikken, onderdrukken.

'Graagedaan.'

Binnen een minuut is de ongemakkelijke stilte weer terug, wordt de verbondenheid ietwat afgezwakt.

Ik drink het laatste restje van mijn thee op, enkel om ervoor te zorgen dat ik het gesprek geen nieuw leven in hoef te blazen.

Ik kijk naar zijn gespierde armen, die zich spannen onder het strakke T-shirt; naar zijn warrige haar, waar hij duidelijk geen borstel doorheen heeft gehaald en naar de lange wimpers waar menig meisje een moord voor zou doen.

Ik probeer zo onopvallend mogelijk te staren, maar hij betrapt me al vrij snel. Gewoonlijk zou dat het moment zijn waarop ik beschaamd mijn blik neersloeg, maar nu blijf ik hem uitdagend aankijken. Hij heeft een bepaalde uitwerking op me waardoor ik me niet langer onzeker voel, kijkt op zo'n manier naar me dat ik oprecht van mezelf ga houden.

'Wat is er?'grijnst hij met een scheef lachje en ik kan hem alleen maar brutaal aanstaren.

Ik knipper een paar keer met mijn ogen, gooi mijn haren naar een kant, en strijk per ongeluk met mijn been langs de zijne. Ik kan zelf haast niet geloven wat ik aan het doen ben, maar kom na een tijdje tot de conclusie dat we met elkaar aan het flirten zijn.

Ik heb nooit geweten dat ik daartoe in staat was, dat ik een jongen lang genoeg kon boeien met mijn uiterlijk.

Maar als ik me eenmaal realiseer waar ik mee bezig ben, neemt het onzekere meisje mijn lichaam weer over en strijk verlegen een pluk haar achter mijn oor.

Tyler daarentegen, lijkt nog lang niet klaar te zijn met staren en neemt geamuseerd elke porie van mijn gezicht in zich op, de tijd nemend om me van top tot teen te bestuderen.

Vreemd genoeg maakt zijn blik me niet van slag. Zoals Jack me altijd ongelooflijk in verlegenheid bracht met zijn hongerige blik, zorgt die van Tyler ervoor dat ik alleen maar kan glimlachen.

Hij lijkt iets te willen zeggen, maar precies op dat moment gaat mijn telefoon af en verbreekt het irritante deuntje de magische sfeer waarin we ons hadden verloren.

Ik knijp mijn ogen stijf dicht, zucht onhoorbaar.

'Sorry,' verontschuldig ik me en begin haastig door mijn tas te rommelen.

Ik ben zelfs zo ongeduldig dat ik vergeet om op het schermpje te kijken en mijn gezicht betrekt zodra ik zijn stem hoor.

'Fenna, liefje. Vermaak je je een beetje?'

De opgevulde energie vloeit mijn lichaam uit, mijn rechte schouders worden door alle helse herinneringen naar beneden gedrukt en mijn mond vormt als vanzelf een dunne streep.