บทที่ 4
สับสน
หลังจากกลับมาจากสวนสาธารณะวันนั้นฉันก็เริ่มค้นเบอร์โทรของมิร่า เพื่อที่จะติดต่อถามเรื่องการย้ายที่อยู่ของเพื่อนที่อยู่ลอนดอนก่อนหน้า
" เจอเเล้ว " ฉันพูดพร้อมรอยยิ้ม พรางให้ปลายนิ้วจิ้มที่เบอร์โทร เเละกดโทรออก
" ไฮฮ มิร่าาา เป็นไงบ้างง " ฉันกรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์
" คาเรนหรอ ราเรนรึเปล่าา " เสียงตื่นเต้นตอบกลับมา
" เเหงสิ " คาเรนยิ้ม พลางถามต่อ " ได้ข่าวว่าเธอจะย้ายมาอยู่เเถวๆบ้านฉันหรือไง " ฉันถามพลางอมยิ้ม
คนในสายเงียบไปสักพักก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา " คงงั้น " เธอตอบเสียงสั่นเคลือ
คาเรนรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ พลางคิดในใจ - มิร่าไม่ใช่คนเเบบนี้นี่ ก่อนหน้าที่เราเจอกันเเม่นี่ออกจะเปลี้ยวๆ ห้าวๆ ด้วยซ้ำไป -
คาเรนจึงตัดสินใจที่จะถามเธอ " มีอะไรรึป่าวมิร่า บอกฉันได้นะ ไหนๆเราก็จะมาเป็นเพื่อนบ้านกันเเล้ว " คาเรนพูดออกไปพลางกัดริมฝีปากอย่าครุ่นคิด
" พอดีพ่อกับเเม่ฉัน... " มิร่าตอบมาเเค่นั้นก่อนจะปล่อยโฮออกมา
" มิร่า มิร่า เธอโอเครึเปล่า " คาเรนลุกลี้ลุกลนถาม
มิร่าไม่ตอบ เเต่เธอเลือกที่จะเล่าให้คาเรนฟัง " พ่อเเม่ฉันเเยกทางกันเเล้ว ฉันอยู่กับพ่อ เเละตอนนี้พ่อฉันจะส่งไปอยู่ที่บ้านเคอร์สัน " มิร่าเล่า
" ....... " กลับเป็นคาเรนซะเองที่เงียบไป เมื่อชื่อบ้านที่มิร่ามาอยู่นั้นมันเป็นพ่อของลุค
" งั้นฉันเก็บของก่อนนะ เที่ยงนี้ต้องบินไปนู่นละล่ะ " มิร่าพูดเสียงสั่น ทั้งๆที่ก่อนหน้าเธอเป็นคนที่เเข้มเเข็งมากเธอกลับต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้เธอคงต้องใช้เวลากว่าจะเข้มเเข็งอีกครั้ง เธอต้องการที่พักพิงหัวใจ!
ลุคไม่ได้บอกฉัน ไม่บอกว่ามิร่าจะมาอยู่บ้านเดียวกับเค้า เค้าเป็นอะไรกัน ทำไม ทำไมถึงงง ดูเหมือนสนิทกันขนาดนั้น คงญาติละมั้งฉันคิดเองเออเองเพื่อไม่ตัวเองเครียด
