บทที่ 3
Park
"นี่ คาเรน" ลุคเรียกฉันพลางหันไปหยิบกล่องใส่อาหาร "นายจะล้ออะไรฉันอีกล่ะลุค" ฉันกรอกตาด้วยความเบื่อหน่าย
"เปล่านี่ฉันเเค่อยากชวนเธอไปกินสปาเก็ตตี้ที่สวนสาธารณะน่ะ" เขาพูดพร้อมยัดกล่องใส่มือฉัน
"กินที่บ้านไม่ได้รึไง ทำไมต้องออกไปให้เมื่อยด้วย" ฉันบอกเขาด้วยความขี้เกียจ
"วันนี้อากาศดี เราน่าจะไปกินที่นั่น" เขายังคงชี้เเจงเหตุผลเพื่อที่จะทำให้ฉันไปกับเขาให้ได้ "นายคงจะทำให้ฉันไปจนให้ได้สินะ" ฉันพูดดักทางเขาพร้อมยิ้มให้เพราะฉันรู้ว่าฉันเดาถูกเเน่
"งั้นเธอก็ไปกับฉัน โอเคมั้ย" เขาตักสปาเก็ตตี้ส่วนของฉันยัดเข้าไปในกล่อง เเละนำกลับมายัดใส่มือฉันเหมือนเดิม
"ก็ได้ งั้นฉันไปเตรียมจักรยานนะ" ฉันวางกล่องสปาเก็ตตี้ เเละวิ่งไปเอารถจักรยานมารอลุคที่หน้าบ้าน
"มาเเล้ววว" ลุคตะโกนเสียงดังมาเเต่ไกล พลางนำกล่องข้าวมายัดใส่มือฉัน เเล้วดึงจักรยานไป
"ขึ้นมาสิ" เขาหันมาบอกฉัน เเละยิ้มให้
ขณะที่เราออกจากบ้านมาได้สักพักลุคก็พูดขึ้น "เรื่องเพลงน่ะ ฉันรู้เเล้วนะว่าเราจะปรึกษาใคร" เขาบอกขณะถีบจักรยานไปด้วย "ใครล่ะ" ฉันถามเขาฉันไม่คิดว่าเขาจะหาคนได้เร็วขนาดนี้
"มิร่าน่ะ" ฉันขมวดคิ้วเพราะฟังจากชื่อเเล้วไม่ได้อยู่ในละเเวกบ้านฉันเเน่
ฉันเงียบจนกระทั่งเราถึงสวนสาธารณะ
"ฉันว่าเรารีบกินเถอะจะได้รีบกลับ" ฉันพูดขณะม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปาก เเละพยายามที่จะหลบตาลุค "เธอเพิ่งย้ายมาจากลอนดอนน่ะ" เขาชี้เเจงเพิ่มหลังจากเห็นฉันเงียบไป
"จากลอนดอนหรอ" ฉันถามเขา "ใช่"ลุคตอบ
เอาจริงๆฉันก็คุ้นชื่อนี้เหมือนกัน ฉันเคยไปเที่ยวที่ลอนดอนฉันได้รู้จักกับผู้หญิงชื่อ มิร่า เรนล์ เธอเป็นผู้หญิงออกจะเปรี้ยวๆหน่อย เเต่บุคลิกน่ารัก ฉันคุยกับเธอถูกคอฉันเลยได้เลื่อนสถานะให้เราเป็นเพื่อนกัน
