Hayal kırıklığımsın.
İçimin en ince yerinde.
Yani asla düzelmeyecek, kapanmayacak ve
Kimsenin iyileştiremeyeceği yarasın.
Oysa sadece yar olmalıydın.
Bir harf daha fazlaydı be.
Biz iyiydik,
Biz çok iyiydik.
Aynı gökyüzüne bakıyorduk.
Şimdi öyle hissetmiyorum.
Bütün sahil bankları anlamsız,
Sokak kenarları,
Çaylar, kahveler, kitaplar, hepsi sensiz anlamsız.
Buna bende dahil.
Sen bana karışmışsın be
Canımın içinden tut ciğerlerime kadar
Ayak parmak uçlarımdan tut,
Saç diplerime kadar.
Ve en kötüsü neydi biliyor musun?
Benim için ne anlam ifade ettiğini biliyordun.
Bunu bildiğin hâlde gittin
Kursağımda kaldı bütün heveslerim,
Hiç aynı sabaha uyanmadık biz,
Aynı gece kahkahalara boğulmadık,
Biz seninle göz göze hiç sigara içmedik biliyor musun?
Oysa çaresiz kaldığımda belki bir gülüşüne ihtiyacım vardı.
Ama sen, başkalarına derman olmuştun bile
Benim bu kırgınlık içimi hastalığa dönüştürürken
Ne garip değil mi?
Kimseyi sevmek istemiyorum.
Ve senden sonra sevmeye de üzülmeye de halim kalmadı.
Hepsi sende kaldı,
Giderken götürmüşsün.
VOUS LISEZ
Simsiyah Papatya
NouvellesBen sana bağlandım diyerek boynuma sarıldı, ayaklarım yerden kesildi, nefes alamadım. Hayır aşık olmuyordum, iple konuşuyor,intihar ediyordum.
