A legend of True Love (Serie 1)

Hoofdstuk 1: My boyfriend and Me

HELLO

DIT IS DUS HET VERHAAL WAT OP MIJN LEVEN IS GEBASEERD. IK HOOP DAT JULLIE HET LEUK GAAN VINDEN. IK SCHRIJF HET NAMELIJK MET LIEFDE.

NOU HERE WE GO. GENIET ERVAN. DIT IS HOOFDSTUK 1.
------------------------------------------------
Colleen Silverstone POV
Het is een vrolijke warme zomerdag in Augustus en Ik ben net gearriveerd op het station van Seattle na een topdag op mijn stage. Sinds kort loop ik stage bij Flowerworld, een tuincentrum en ik vind het nu al de leukste stage die ik ooit heb gehad en vind het altijd vreselijk als mijn werkdag daar voorbij is. Terwijl ik zachtjes in mijn hoofd Bad blood van Taylor Swift stap ik de trein binnen. Als ik een plekje gevonden heb bij het raam ga ik zitten, diep in gedachten verzonken.
'Ik hoop maar dat Ferdinand op tijd is want dan kunnen we samen reizen' dacht ik bij mezelf.
Het werd steeds voller in de trein en Ferdinand was nog steeds niet komen opdagen. Wat ik wel opmerkelijk vond was dat veel jongens die mij voorbij liepen naar me floten en een jongen bleef zélf stil staan om me zijn nummer te geven. Maar dat werd abrupt onderbroken toen ik een welbekende stem hoorde.
'Denk maar niet dat die versierpogingen van jou gaan werken meneertje want zíj is van mij'
Ik zag het gezicht van mijn vriendje Ferdinand en manden vol komkommers wat was hij knap zeg met die witte zonnebril op zijn ogen en zijn zwarte snapback waarvan hij de klep naar achteren had gedraaid. (ZIE FOTO IN MEDIA VOOR DE VOLLEDIGE LOOK VAN FERDINAND PARKER) De jongen maakte zich algauw uit de voeten en Ferdinand nam plaats naast mij. Het eerste wat hij deed was een arm om me heen slaan. Ik leunde wat tegen hem aan terwijl ik hem verliefd aankeek.
'En hoe was je dag bij Flowerworld?' was het eerste wat Ferdinand aan me vroeg.
'Leuk' zei Ik.
Daarna begon ik in geuren en kleuren te vertellen over wat ik vandaag gedaan heb
'Ik begon met het maken van bloemstukken die in zakjes van tien verpakt moesten worden. Dat deed ik samen met mijn collega Ariana. Zij is heel aardig en ik heb de hele dag met haar samengewerkt. Na mijn eerste pauze heb ik de grondvakken van de winkel schoongemaakt. Dus eerst gingen de planten eruit. Dan alle aarde die er lag op een hoopje geveegd en met mot en blik weggeveegd. Terwijl ik dat deed had ik een glimlach op mijn gezicht. In mijn pauze had ik volop gekletst met mijn collega's en heb ik het zelfs over jou gehad'
'En wat heb je allemaal over mij gezegd dan. Je hebt toch niet over mij lopen roddelen hé' zei Ferdinand met een plagerig toontje.
'Tuurlijk niet. Zo ben ik niet' zei Ik.
'Dat weet ik' zei Ferdinand.
'Zal ik vertellen over wat ik over jou zei tegen mijn collega's' zei Ik.
'Is goed' zei Ferdinand.
'Nou ik heb gezegd dat jij heel lief voor me bent, altijd voor me wil zorgen en me wil beschermen' zei Ik. 'En ze willen jou dolgraag een keer ontmoeten'
'Dan kom ik gauw eens een keer langs' zei Ferdinand. 'Wat zijn je werktijden?'
'Van half tien tot twee uur' zei Ik.
'Hoe ver is Flowerworld van East Shrewsbury High vandaan dan?' vroeg Ferdinand.
'Ongeveer een half uur, drie kwartier denk ik' zei Ik.
'Nou je ziet me vast wel een keertje daar over de vloer komen' zei Ferdinand.
Er valt even een stilte tussen ons. De trein begint te rijden en ik hervat ons gesprek weer.
'Maar hoe was jouw dag eigenlijk?' vroeg Ik aan Ferdinand.
'Saai' zei Ferdinand met waarschijnlijk een neutrale blik in zijn ogen. Ik kon helaas niet door zijn zonnebril heen kijken maar aan de toon van zijn stem te horen klinkt het alsof hij het echt meent.
'Hoezo was het saai dan?' vroeg Ik.
'Ik miste jou Coliefje.. Jou zien en knuffelen maakt de schooldagen stukken leuker en als je er niet bent is er gelijk een andere sfeer in onze groep' zei Ferdinand.
Die opmerking van Ferdinand deed me zowat smelten. Wat was het toch een lieve jongen. De rest van de rit brachten we knuffelend door en voor we het wisten kwam het station waar we uit moesten in zicht en liepen we de trein uit. Ferdinand sloeg een arm om me heen en we liepen samen naar mijn huis. Het was een prachtig huis dat diende als twee onder één kap woning. In de andere woning woonde Ferdinand met zijn ouders en kleine zusje. Nadat we iedereen gedag hadden gezegd schonken we onszelf wat drinken in en gingen we naar boven.

Ferdinand Parker POV
Eenmaal boven liet Colleen haarzelf uitgelaten op haar bed vallen.
'Wat was dat een leuke maar zware eerste werkdag' zuchtte ze.
'Stel je niet zo aan man. Er zijn mensen die er veel erger aantoe zijn' snauwde Ik naar haar.
'Waarom doe je nu ineens zo bot' zei Colleen.
'Gewoon omdat ik gek word van dat geklaag van je' zei Ik.
Maar voordat Colleen iets kon zeggen trok ik haar omhoog en duwde ik haar tegen de muur van haar slaapkamer. Mijn lippen krulden zich alweer naar hun normale stand. De stand waarin Colleen wist dat ik haar had beetgenomen.
'Niet te geloven dat ik er nou alweer in trap'
'2-0 voor mij babe' zei Ik met een swaggerboy stem.
'Het is dat jij het bent maar over het algemeen kan ik niet zo goed tegen mijn verlies' zei Colleen.
'Dat weet ik' zei Ik. 'Toen we vroeger een spel deden en jij verloor vloog altijd het hele bordspel door de kamer heen'
'Moet je dat weer onder de aandacht brengen' Colleen haar hoofd begon rood te kleuren.
'Het is niet erg babe, dat soort dingen heeft iedereen' zei Ik.
'Niet tegen je verlies kunnen' zei Colleen.
'Dat hebben sommige mensen ook maar ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat iedereen groot, klein, jong of oud een probleem heeft. Iets waar hij/zij moeite mee heeft' legde Ik uit. 'Mijn probleem is bijvoorbeeld dat ik weinig geduld heb'
'Dat is een algemeen probleem. Gebrek aan geduld is een probleem voor veel mensen vandaag de dag' zei Ik.
'Maar wat is jou probleem?' vroeg Ik.
'Ik klets heel graag maar soms zeggen mensen dat ik wat rustiger moet zijn omdat ze eem beetje gek van al mijn getetter worden maar dan ben ik zo in mijn verhaal bezig dat ik ze niet versta en maar blijf praten en praten. Als ik eenmaal begonnen ben met praten moet je me echt stil krijgen want ik kan zo uren en uren doorkleppen zonder dat ik enig idee heb dat de mensen om me heen er gek van worden' ratelde Colleen aan een stuk door.
'Relax Colleen. Haal eerst rustig adem' zei Ik.
Ik sloeg mijn armen om haar heen en schommelde haar rustig heen en weer. Daar werdt ze rustig van. Ik zag dat aan haar en dat deed me goed. Niet dat ik er niet van hou om mijn schatje te horen praten want ik ben dol op haar stemgeluid maar soms moet ik even aan haar rem trekken. Niet dat ik aan haar ga trekken want daar zie ik geen reden voor. Ik bedoel daarmee dat ik soms haar een halt moet toeroepen. En dat lukt me aardig goed al zeg ik het zelf.
'Ik moet éven naar de wc' zei Colleen ineens.
'Moet ik met je mee gaan dan?' vroeg Ik.
'Dat hoeft nou ook weer niet' zei Colleen.
'Weet je het heel zeker. Ik wil niet dat je iets overkomt namelijk?' zei Ik.
'De wc is aan het einde van de gang. Er gaat me echt niks gebeuren op de weg daarnaartoe' zei Colleen.
'Oké als jij daar zo zeker van bent' zei Ik.
Ik laat Colleen los en ze loopt naar de wc toe.

Colleen Silverstone POV
Ik loop van Ferdinand weg want ik moet heel erg nodig plassen. Ik vond het heel lief hoe hij dat aanbood maar de kans dat mij iets overkomt is nihil. Terwijl ik de deur van de wc opendoe let ik niet goed op en stoot ik mijn hoofd aan de wc en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.
------------------------------------------------
Dat was het eerste hoofdstukje alweer. En ik hoop dat jullie het leuk vinden en gaan stemmen en reactie achterlaten. Spam mag altijd. Feedback is zeker welkom.

Groetjes
Sunset Sweet Cameron.