•Κεφαλαιο 7•

530 49 31
                                    

Εκλεισα τα ματια μου και...τιποτα. Δεν εγινε τιποτα. Μα τι στο καλο? Ανοιξα τα ματια μου και..πουθενα ο Αγγελος. Δεν ηταν διπλα μου. Κοιταξα τριγυρω μου. Τον ειδα στην θεση οπου ηταν πριν. Μα τι στο διαολο εγινε?? Τι..εε..οχιιιι εχω παραισθησειςςςς!!!! Οχχ θεε μουυ! Τι μου συμβαινει?

"Τι επαθες?" Η φωνη του Αγγελου με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου. "Τι επαθα?" Τον ρωτησα κουνωντας το κεφαλι μου. "Τιποτα.." ειπε γελωντας. Εγω τον κοιταξα υψωνοντας το φρυδι μου. Τοτε με πλησιασε σιγα σιγα. Σηκωθηκα και σταθηκα ακριβως μπροστα του.

Μειναμε για λιγη ωρα σιωπηλοι. "Ελα να καθισουμε στο αμαξι" ειπε τελικα και κατευθυνθηκαμε προς τα εκει. Καθισαμε και οι δυο στα πισω καθισματα. Ακουμπησα το κεφαλι μου στο παραθυρο και κοιταξα τον γαλανο ουρανο. Αχχ αντε ποτε θα ερθει το συνεργειοο βαρεθηκαα! Ναι λες και δεν σου αρεσει που εχεις ξεμεινει στη μεση του πουθενα με ΑΥΤΟΝ! Τι τι ειναι αυτα που λες? ΣΤΑΜΑΤΑ!

Υστερα απο καποια λεπτα που φαινοντουσαν σαν ωρες, ειχε αρχισει να κανει υπερβολικη ζεστη.

"Πολυ ζεστη δεν εχει?" Ειπα κανοντας αερα με τα χερια μου. Αυτος εγνεψε και κοιταξε την ωρα. "2 ωρες ακομα! Υπομονη.." ειπε και αναστεναξε. Εγειρα πισω στο καθισμα και εκλεισα τα ματια μου. Προσπαθησα να χαλαρωσω, ομως μια κινηση διπλα μου, μου τραβηξε την προσοχη κι ετσι κοιταξα να δω τι ειναι. Εμεινα σαν χαζη να κοιταω με γουρλωμενα ματια. Ο Αγγελος...εβγαλε την μπλουζα του! Ουαουυ τοσο καλογυμνασμενο σωμα δεν εχω ξαναδει!

"Κοιτας κατι που σου αρεσει?" Ειπε πονηρα με αυτο το στραβο χαμογελο. Εγω ξεροβιξα και κουνησα το κεφαλι μου. "Θα 'θελες." Ειπα αδιαφορα κι εκεινος γελασε.

Θεε μου! Δεν μπορουσα να ανισταθω! Καθε δεκα δευτερολεπτα του εριχνα κλεφτες ματιες!

"Παω μια βολτα. Θα ερθω σε λιγο." Ειπε και βγηκε εξω. Τον εβλεπα καθως απομακρυνοταν, η γυμνασμενη του πλατη σαν μαγνητης να με τραβαει. Χαλαρωσε Δαφνη. Χαλαρωσε...

Μα που παει? Γιατι με αφησε μονη μου? Να παω να τον βρω? Μπα ασε. Θα κατσω εδω. Αλλα..οχι οχι εδω θα κατσω. Πφφ βαριεμαι.

Καθως καθομουν εδω μονη μου, συνειδητοποιησα οτι δεν ξερω σχεδον τιποτα για τον Αγγελο κι αυτος σχεδον τιποτα για εμενα! Χμμ..μαλλον καποια μερα θα πρεπει να...γνωριστουμε καλυτερα...

Δεν αντεχα αλλο! Ειχε υπερβολικη ζεστη. Κοιταξα εξω απο το αυτοκινητο να δω αν ερχεται ο Αγγελος. Ωραια. Δεν φαινεται πουθενα. Τωρα ηταν η ευκαιρια μου. Ναι, εβγαλα την μπλουζα μου και εμεινα με το σουτιεν. Μην με κρινετε! Δεν μπορουσα αλλοο ειχε παρα πολυ ζεστη.

Ερωτεύτηκα τον ξάδερφό μου Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα