MODEL-1

25.BÖLÜM: PARTİ

Merdivenlerden isteksizce inerken Yiğit ceketini giyiyordu.Lara'nın yüzündeki gülümseme beni görmesiyle silindi.
"Anka?O elbiseyi nereden buldun?"Üzerimi süzdüm.
"Şey arkadaşlarımla buluşacağımda.Kıyafetlerimin hepsi evde senin dolabından aldım.Ama geri vereceğim."
"Ah hayır.Onu demek istemedim.Tabiki alabilirsin.Çok yakışmış."
Ayakkabılıktan sade bir siyah topuklu bulduktan sonra merdivenin ucuna oturdum.Bu sırada hemen yanımdaki Yiğit'in bakışlarına mağruz kaldım.Eliyle elbiseyi işaret etti.

"Elbise yakışmış."dediğinde tebessüm ettim.
"Şoför nerede?"dediğimde Lara kafasını iki yana salladı.
"Saat altıda paydos ediyor."dediğinde kaşlarımı çattım.
"Annemin yada babamın arabaları otoparkta mı?"Lara yanıtlayacakken Yiğit kapıyı açtı.
"Seni ben bırakırım."dediğinde Lara onayladı.
"Gerek yok..."
"Hadi, arabam güvenliğin orada."dedi ve son kez Lara'yı öpüp sarıldı.Beni güvenliğe doğru yönlendirirken telefonudan bir şeylere bakıyordu.
Arabanın kapısını uzaktan açtı ve arkasını dönüp kapıdan bize bakan kardeşime el salladı.Telefonumdan gelen mesaj sesiyle irkildim.

Gelen: Pars Raphel
Uğur'un parti davetlerini gördüm.Sen orada olacaksın dolayısıyla bende birkaç kişiyle orada olacağım. Rahatsız olmanı istemiyorum, bu sabah yaşananlar rahatsız ediciydi, kafan karışık olabilir hak veriyorum.Bekleyeceğim.Haber vermek istedim.Dikkatli ol.                

Cevap yazmadan telefonu çantaya geri koydum.

/İşte şimdi başlıyoruz./

"Buradan sola.Sonra bu yoldan benzin istasyonuna kadar düz gideceğiz..."
Yiğit kafasını yavaşça salladı ve gaza yüklenip direksiyonu sola kırdı.Kontrollü kullandığı araba kıvrak bir hareketle iki arabanın ortasından geçti.
Düz yolda hızını azaltırken koltukta doğruldu ve tek eliyle cızırdayan radyoyu kapattı.

"Anka, sana bir şey sorabilir miyim?"dedi dikiz aynasından geriye doğru bakarken.
"Tabi.Lara hakkında mı?"
"Hayır.Biraz özel."
"Pekala."
"Şu Bora'nın arkadaşı Kaya okuldan mı ayrıldı?Biliyor musun?"Gözlerini kısa bir süreliğine yoldan ayırdığında göz göze geldik.Bakışlarıyla duygularımı ölçmeye çalışıyor, düşüncelerimin içine sızıyordu.Düşen yüz ifademi toparlayıp tebessüm ettim.
"Uzun zamandır okulda görmedim.Ayrıldı sanırım."dediğimde Yiğit kafasını salladı.
"Sen bilirsin diye düşündüm.Malum bir ara konuşuyordunuz."dedi imalı bir şekilde.
"Evet.Sınıf arkadaşımdı."dediğimde tekrar kafasını salladı.
"Benzin istasyonundan sonra nereye demiştin?"
"Sağa.Yolun sonundaki ev."dediğimde Yiğit tekrar gaza bastı.
"Bu gece eğlenceli olacağa benziyor."diye mırıldandı Yiğit.
"Evet.Öyle olacak.Yani sanırım."diye karşılık verdim gözlerimi camdan ayırmadan.Işıkların yüzümü aydınlatmasıyla yansımam cama vurdu.Benim olmayan gözlere son birkez iç çekerek baktım ve yavaşlayan arabayla birlikte toparlanmaya çalıştım.Evin önündeki takım elbiseli silüeti görebilmek için gözlerimi kıstım.Yiğit benden önce kim olduğunu anlamış gibiydi.Arkası dönük adam arabanın farlarına karşılık elini gözlerine siper etti.Yiğit'in öksürüğüyle adama bakmayı kestim.

"Evin hayırlı olsun.Güzel bir yere benziyor.Azra diye bir kızla çıkmıştın sanırım.Lara bahsetmişti."dedi Yiğit camdan evimi süzerek.
"Evet.Azra'ylayım.Bıraktığın için teşekkür ederim.Görüşürüz."dedim ve arabadan inmek için hamle yapıp kapıyı açtım.Yiğit'in kolumdan beni çekmesiyle duraksadım ve beklentiyle ona döndüm.
"Dikkatli ol Anka."dedi.Bakışlarının çok şey anlattığı o dakikalarda kaşlarımı çatmakla yetindim.Cevap vermeden arabadan indim ve topuklarımın asfaltta yarattığı tıkırtılar eşliğinde ışıkları yanan evime ilerledim.Silüet adım adım bana yaklaştı.Araba farlarının keskin yüz hatlarını aydınlattığı Bora gözlerini kırpmaksızın şöför koltuğundan ona bakan Yiğit'e bakıyordu.