Piano ➳h.s

45 "Final "

Harry, bugün tüm hayatını değiştireceği bir teklifte bulunacaktı. Evlilik, Harry'e göre hep imkansız, saçma geliyordu bu kavram. Ta kii, Grace'yi tanıyana kadar. Asıl meselenin, doğru kişi olmasıydı. Belki, kulağa klişe gelebiliyor olabilir. Ama mutluluk, sevgi varsa, o klişeler bile harika gelir insana. Harry, buna artık tüm kalbiyle inanmıştı.

Bugün Grace ile çalışmaları vardı. Ve Harry, piyanonun beyaz ve siyah tuşlarının en ortasına yüzüğü koydu. Kapağı açtığında, yüzük ona," Merhaba!" Diyecekti. Kafasını, duvarda ki saate çevirdi, birazdan Grace burada olurdu. Bir kaç dakika sonra, kapıdan anahtar sesleri geldi. Ve kapının açılıp, kapanma sesi tüm evde yankı yapmıştı. "Harry?" Diye, adımlarını çalıştıkları odaya yönlendirdi Grace. Kapıyı açıp, kapalı piyanoya baktı ve çatık kaşlarıyla, Harry'nin gözlerine odaklandı. " Bana pes ettiğini söyleme. " Diye fısıldadı Grace. Harry, ellerinde ki nota kağıdını küçük masaya bırakıp, gülümsedi, "Açsana." diye eklemeyi unutmamıştı. Grace, şaşırmış bir şekilde kapağı açtı ve açar açmaz,"Aman Tanrım!" Diyerek, tek elini ağzına götürdü. Harry, tek dizinin üzerine çökmüş, Grace'yi izliyordu. Derin nefes aldı. "Benimle, notalararın arasında kaybolmaya tüm bir ömür boyunca var mısın Grace? " Diyerek, heyecanla Grace'yi inceledi. İçinde biraz tedirginlik vardı. "Hayır" demesinden korkuyordu. Odanın ortasında,"Evet!" Diyerek, bağıran Grace, Harry'nin tedirginliğini bir rüzgar gibi savurup, yok etti. Harry, bugünden sonra, her gün Tanrı'ya şükranlarını iletti...

The End....

Geldik en zor yere, ya her finalde bir hüzün çöküyor. Sizden ayrılmak zor ya. 45 bölümdür benimle olduğunuz için hepinize minnettarım. O küçük yıldıza bastığınız için çok teşekkür ederim. Sadece, yazın bir an piyano'mu özlediğimi fark edip ortaya çıkan bu kurguyu beğenmeniz beni mutlu etti. Diğer hikayelerime de bakabilirsiniz. Sizi onlarda da görmek isterim. Neyse, biraz da uzatırsam ağlayacağım galiba. Tekrar teşekkür ederim! Sizi çok çok seviyorum! All the love xx.

-Selin