The story of Elena Sarah Wolfs

Hoofdstuk 13

Eva pov

'Elena zit in Friesland,' meld Mechels ons. 'Wat?!' direct zie ik de beelden van toen weer voor me. Het is dan wel al een hele lange tijd geleden, maar ik ben het niet vergeten. Wij zijn het allemaal niet vergeten. Ik was toen zwanger van Elena en Fenna was zwanger van haar dochter Fay. 'Jullie mogen er nu direct naartoe. Met topsnelheid. Dit heeft de hoogste prioriteit.' Wolfs, Elise en ik knikken en lopen zo snel als we kunnen Mechels' kantoor uit. We lopen naar de auto. Zo snel als we kunnen rijden we over de snelweg. Auto's wijken allemaal aan de kant voor ons, door de sirenes moeten ze dat wel doen. Zo komen we uiteindelijk een kleine anderhalf uur later aan in Friesland. 'Daar is het,' wijst Wolfs naar hetzelfde gebouw als waar wij toen opgesloten zaten. Ik geef een zacht kneepje in Elise's hand. De tranen in haar ogen zijn mij niet ontgaan. Ze glimlacht kort naar mij. Dan stappen we uit. 'Wachten op het at?' Wolfs kijkt mij vragend aan voor een antwoord. 'Nee.' Zo snel als ik kan loop ik naar binnen, voor Wolfs en Elise uit. Ze volgen zo snel als ze kunnen, maar mij kunnen ze niet bijhouden. Mijn dochter is nu het belangrijkste. Ik hoor de stemmen van de mannen van het at achter ons, maar schenk daar geen aandacht aan. 'Daar?' Elise wijst naar de kamer waar we toen ook in opgesloten zaten. Ik hoor zacht gesnik uit de deur komen. 'Ja.' 'Politie!' schreeuwt Wolfs en hij trapt de deur open. Alleen Fenna, Fay en Elena zitten in de kamer. Verder niemand, gelukkig maar. Ik ren naar Elena toe en haal voorzichtig de tape van haar mond af. Ik sla direct mijn armen om haar een. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en begint te huilen. 'Mam...' snikt ze. Ik slik hoorbaar. Hoe moet ik haar ooit vertellen dat ik dit ook heb meegemaakt?