The story of Elena Sarah Wolfs

Hoofdstuk 1

Dit verhaal speelt zich 12 jaar na Moordvrouw ontmoet Flikken Maastricht af. Elena is hier 12, bijna 13 jaar.

-------

Elena pov

Met moeite sla ik mijn wekker uit. Dit is mijn eerste schooldag op de middelbare school. Ik zal mijn oude school missen. Mijn vriendinnen, zelfs de juffen en meesters ga ik missen. Iedereen wist hoe ik in elkaar zat. Er ging niemand van mijn oude school naar deze middelbare school. Dat vind ik nog wel het moeilijkste. Ik zal weer helemaal opnieuw vrienden moeten maken, iets waar ik tegenop zie. Met een vermoeide zucht sta ik op uit mijn bed. Snel kleed ik me om en loop naar beneden waar mijn ouders al zitten. Eva en Wolfs zijn superlieve ouders, maar soms te overbezorgd.
'Goedemorgen,' zeg ik vrolijk. Eva kijkt op en glimlacht als ze mij ziet.
'Goedemorgen. Heb je een beetje zin in school?' vraagt Eva, maar aan mijn gezichtsuitdrukking is waarschijnlijk te zien dat ik er helemaal geen zin in heb. Dit gaat nog een moeilijk jaar worden als ik er nu al geen zin in heb.
'Gaat wel,' zeg ik dan toch maar omdat Eva mij aan bleef kijken, wachtend op een antwoord.
'Volgens mij niet,' bemoeit Wolfs zich ermee. Ik zucht en ga naast Eva aan tafel zitten.
'Wolfs, dring niet aan,' zegt Eva met een glimlach op haar gezicht.
'Oke dan. Zullen wij je zo brengen?' vraagt Wolfs. Ik denk na. Aan de ene kant wil ik wel gebracht worden, maar aan de andere kant is dat ook weer kinderachtig. Op de middelbare school word je eigenlijk niet meer gebracht door je ouders.
'Oke. Prima,' zeg ik alsnog en eet zwijgend mijn ontbijt op. Na een halfuur ben ik helemaal klaar en sta ik te wachten op mijn ouders totdat ze eindelijk klaar zijn. Nu snap ik waarom ze zo vaak te laat komen op het politiebureau.
'Komen jullie? Anders kom ik te laat!' roep ik naar boven. Ik hoor Eva en Wolfs lachend de trap af komen.
'Ja, baas,' lacht Wolfs en Eva en ik lopen hoofdschuddend achter Wolfs aan naar de auto.

'Veel plezier op school, lieverd,' zegt Eva als we aankomen op school. Het gebouw is niet groot, maar ook niet klein. Een beetje tussenin. Ik geef Eva en Wolfs een snelle kus en loop dan het schoolgebouw in.