Mr. Delinquent & I

Chapter 017:Memorya

"Hanggang ngayon ba galit kaparin sa'kin?"

Naglabas ng kaunting tawa si Ian. "No dude. Chill ka lang bro. Tapos na 'yun"

Looks like I should go bago pa magka-bloodshed ditoI fake cough. "Pasensya na kung makakaistorbo ako sa eksena niyong power couple pero mauuna na muna ako."

Both of them just burst into laugh. I looked shocke as I said. "The hell is wrong with you guys!?"

"What did you just said? Lovely dovey? Kaming dalawa? That's gross Alyssa. Ang werdo mo talaga." Natatawang sabi ni Leo na natawa-tawa pa. I just rolled my eyes at him.

I'm weird all right.

Ipinatong bigal ni Ian ang kamay niya sa balikat ko agad ko naman yung inalis.

"Akala ko isa kang konehp mali pala ako.Nag-evolve kana para kang pokemon."Then he laughed. Yip tumawa siya sa sarili niyang joke.

"Joke 'yun? Hindi mo ako mapapatawa dude, dream on. Well bahala kana kung ano ang gusto mong itawag sa'kin.I'm off.Oo nga pala Leo. Nasaan nga pala ang banyo?"

Itinuro niya ang paselyo. " Daretsuhin mo lang yan tas ayun na makikita mo na agad 'yun."

"Salamat."

Masyado ng marami ang problema ko dadag pa sila. I mean kidnaper ko ba talaga 'tong mga to. Kung iisipin hindi talaga nila ako gusto kidnapin. Pakiramdam ko e inlalayo nila ako sa kung anong bagay ang puwedeng mangyari kilala mama.

Kailangan ko talagang makauwi. Pero hindi ko alam kong nasaan ako.Damn it!Kiunap[a ko ang panatalon ko. Where's my phone?

Malamang wala Alyssa.

"Just freaking great. Now I'm stuck here." I mumbled. Dahil mukhang walang tao sa may pinto. Which is kinda weird gusto ba nila na umalis ako?

"Ang tagal mong lumabas alam mo ba 'yun?May ipapakita lang ako."

Now back with this grumpy old Asher.Ano naman kaya ang ipapakita nito sakin? Nagbuntong hinigna ako.

Naglakad-lakad kami, Teka bakit parang nasa bundok na kami? Where is this?Narinig kong tumawa si Asher. "Hindi mo nga pala alam kung nasaan tayo."

"Malamang." I murmured,

"Well this is kinda our place to hang out before. Kaya hindi ito kalayuan sa maynila."

Inikot ko ang mata ko sa paligid. it's a nice view to see something like this. More greeny things means more fresh air. Well Im kind a tree hugger literally. Noong bata ako niyayakap ko talga ang mga puno. I loved nature so much that in my free time I help in planting trees across the country. I giggled at the thought.

"Oh.. So what's this thing you want to show me?" I asked.

Itinuro na lang niya ang daan."Well its not so far from here."

Habang naglalakad kami patungo sa sinasabi ni Asher. Kita ko na ang isang malaking Acacia tree.Ngayon na lang ako ulit nakakita ng ganito puno.Hanggang sa makalapit kami. Nakita ko napara bang may maliit na signange na nakadikit sa puno.

"In memory of Sofia Yoshinaga."

Napatakip na lang ako sa mga labi ko. Is this Asher's mom?

"Matagal-tagal nadin simula ng dalawin ko 'tong punong ito. Alam mo bang nasa ilalim ng punong ito ang abo ni mama. Ayaw kasi niya na ilagay daw siya sa kabaong takot din si mama sa tubig kaya mas gusto daw niyang ilagay ang abo niya sa puno."

Isang napakagandan puno ito ng acacia. "Napaka ganda niya Asher. Napakaganda siguro ng mama mo."

"Salamat." Ngumiti siya. Yung ngiting alam mong totoo.

"Pero teka bakit mo ba ako dinala dito."

"Ang totoo may sasabihin talaga ako sa'yo. Ang totoong dahilan ng lahat. Hindi ka naming kinidnap o maging ang mga nangyari noong mga nakarang araw.Lahat 'yuin ay kasinungalingan lang.Nandito ka dahil may magaganap na .."

Hindi ko alam kugn ano ang pinagsasabi niya. Nag gusto ko nalng malaman kung anop man ang sasabihin niya. Regardless kun totoo ba o hindi.

"Na ano Asher?" tanong ko.

"Magkakaroon ng pagsugod  sa pamilya mo.I know- its so sudden. "

Napaupo na lang ako sa lupa.Napawak sa 'king buhok. "Noo! Hindi totoo iyan."

"I'm not lying."

"You're a liar! Get away from me!" I just yelled at him.