Mr. Delinquent & I

Chapter 017:Memorya

https://www.youtube.com/watch?v=_sbAtt4w6ZU <- Love Sorrow (dahil sobra kong gusto ang 

Shigatsu Wa Kimi No Uso (Lie in april :) pakingan niyo. Just giving you guys a head start.

**

NARAMDAMAN ko na lang ang biglang paglamig ng kamay ko at pagtibok ng puso ko ng mabilis.Pinilit kong kumalma. Hanggang sa nadatnan ko ang isang Piano.Kita dito na mukha parin 'tong bago. I looked around kung may tao.

Umupo ako at binuksan ang takip ng keyboard. Pinindot ko ang isang nota.Hindi ko namalayang kusa ng tumitipa ng mga daliri ko. Matagal na 'kong hindi tumutugtug dahil walang ganito sa bahay dahil bawal. Hindi ko alam kung bakit. Minsang nahuli ako ni Lolo na tumutugo sa school org namin. Kinulong ako sa loob ng isang bartolina.Walang nagawa sila mama. Batas si Lolo. Sa pamilya ko natuto akong magpikit mata at hindi nagtagal ay nasanay na ako.

Biglang dumiliim ang paningin ko tumakip ng mga mata ko."Hindi ko alam na magaling kang tumugtog ng piano. Isa sa mga paborito ko ang Love sorrow na piyesa" Nararamdaman ko parin ang lamig ng kaniyang kamay sa'king mga mata. Hindi parin tumigil ang pagtulo ng luha at tumigil ako sa pagtugtog

Damn it! Bakit ba ako naign emosyonal bigla?

"Just let it all out. Don't stop. Play every single note." Stop it. Stop being nice to me

"Minsan kailangan din nating aminin na hindi na natin kaya.Na mahina tayo." "sabi niya inalis ang pagkakatakip sa mga mata ko. Pagtalikod ko ay umalis na siya.I smirked to what he said. Hindi mo alam ang sinasabi mo Asher.

Huminga 'ko ng malalim. Pinunasana ko na ang mga luha na nasa pisngi ko. Mukhang matatagalan pa ako dito. Tiyak ko magagalit sa'kin si Lolo. Ihahanda ko na lang ang sarili ko sa puwedeng mangyari. Kinabukasan wala namang naganap puwera lang may napapansin akong tila ba may mga tao pa akong hindi nakikilala dito sa bahay na 'to.

Well ano pa bang i-eexepect ko mamaya may clown nalalabas sa kung saan.Sadly my expectation failed me. Hindi isang Clown kundi isang lalaking tila ba may attitude problem hindi siya katangkaran pero ramdam mo ang pagiging maangas niya.

Hindi pa handa ang emotional state ko sa paghandle ng panibagong sakit ng ulo.

"Yo! Nice to meet you" then just launched himself into the sofa behind me.

Nagpakawala siya ng kaunting tawa. "Don't worry hindi ako nangangain ng isang inosenteng kuneho ay mali isang kuting pala."

Nagpintig ang tenga ko sa sinabi niya. I just rolled my eyes. Kalma lang.

I just give him smile. "Oh really? Sinong nagsabing puwede mo akong tawaging kuneho?"

Tumayo siya sa pagkakahiga sa sofa and said. "Chill girl.Masyado ka atang mainit...Wait umiiyak kaba?Come here let me wipe your tears awasy."

Umatras ako at handa na sana 'kong suntukin siya sa mukha ng pigilan ako ni Leo. Bigla bigal na lang 'to lumabas sa lunga niya.

"Not here missy." He whispered.

. "Umayos ka Ian." May pagutos niyang sinabi. Nanahimik sandali si Ian. Nginitian niya ako at nagsalita.

"Maayos naman ako dude. As you can see I'm good." Halata ang pagiging sarkastiko ang pagkakasabi niya.