They are all fucking cowards.

It was not in their personality to fight? What? Fight for themselves?

Then who's going to fight for you when you can clearly see that people are going to feign ignorance despite the fact that they can do something for you. They will never help you if you can't even help yourself. You will drown in the thought that dying is the only way to survive.

Yes. I am a terrible person. That's why... I really hate myself too.

"Some people are not like you, Sassa. We are not as strong as you. I hope you understand that."

I fucking hate myself. Damn it.

Pinigilan akong umalis ng lalaking ito gamit ang pagkakahawak sa balikat ko. Get your dirty hands off me.

"Are you a student from MU?" tanong nito. Naka uniporme man sila o hindi, alam kong sa MU nagaaral ang mga basurang ito. Ang lalaki naman na nakahandusay parin roon ay ibang uniporme ang suot niya kaya mukhang dadaan lamang sana ito ngunit napagtripan ng mga basurang ito. What a shame. May itsura sana ang mga basurang ito. Kung hindi lang sila mga basura.

"Hindi." I lied.

Hindi nila malalamang estudyante nga ako ng MU dahil hindi ako nakapag uniporme. Atsaka mayayaman ang mga estudyante roon kaya kumpara sa t-shirt at itim na pantalon na suot ko. Nag mukha akong basahan kumpara sa kanila kaya hindi nila mapapansin na nagsisinungaling ako. Unless, kilala na nila ako.

"Hm... You are from what school then?" The blonde guy who was leaning on the wall walked towards me.

They are being suspicious of me. Ah. Kung ganoon ay MU lang ang nagiisang paaralan sa lugar na ito?

"Nah. Why are you asking me these questions anyway? And aren't you busy? The poor guy you are picking a fight with is out of breath. You should atleast send him to the clinic or hospital. Let him live."

"Why do you fucking care? Mind your own business." aning isang kasama nila.

"Right? Why don't you mind your own business so I will mind my own too?"

Keep calm. Calm down, Sassa. I said repeatedly to myself

Papatulan ko na sana sila ng makarinig ako ng sigaw mula sa bus stop. Security? Bakit may sekyu dito? Don't tell me, security ng MU?! Nagsitakbuhan na sila. Maging iyong lalaking nakahandusay ay tumakbo narin. I was so shocked that I was frozen on the spot. My lovely school record. This is the end of my good image life. Sayonara.

"Veronica! Are you okay? Did they hurt you?" Nabaling ang tingin ko sa babaeng nagaalalang kinakapa ang mukha at katawan ko.

W-Who? Veronica? All this time hindi ko alam na Veronica pala ang pangalan ko?

"Who are—"

This girl hugged me tightly. I'm losing my breathe. I'm dying.

"Ma'am Peyton? Bakit po kayo nasa leabas?" tanong ng security sa babaeng yakap parin ako.

"Pinagt-tripan po kasi ng grupo nila Jackson itong kaibigan ko. Habulin niyo na po! Baka makatakas na naman!"

"Ganoon ba? Pumasok na kayo at ako na ang bahala sa mga batang iyon!" aning security at tumakbo papasok sa alley na iyon.

Inalis na nitong babae ang pagkakahawak niya sa braso ko at nginitian ako. Pinagtaasan ko siya ng kilay habang pinapagpag ang aking katawan.

"You were helping me right? The reason why you hugged me? I'm not that grateful enough but thanks for helping," ani ko at naglakad na paalis. Naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Inalis ko ito. "I told you, I'm not that grateful enough for you to act like we are close. Get lost." I said coldly.

The Mischievous UniversityWhere stories live. Discover now