The Mischievous University

Chapter One

Chapter One

Pinababa na agad ako ng bus. Sabi nito ay hindi na daw sila pwede roon.

"Malapit lang dito ang paaralan mo, hija. Mag taxi ka nalang kung hindi mo gustong lakarin." anito.

"Hindi na po. Salamat!" ngiting sabi ko at bumaba na lamang.

Nah! If it's not that far, then why would I bother to waste my precious money?

Hinarap ko na ang daan at patuloy na sana sa paglalakad nang may humandusay na lalaki sa harapan ko.

Napapikit at napaatras ako.

Oh, please! Is this some kind of a joke? I'm trying to be a good girl here. Stop pulling a fucking joke!

Inayos ko ang pagkakasabit ng bag kong itim sa kanang balikat ko. Tinignan kong muli ang lalaking humandusay. His lips and hands are bleeding. He seems like he's out of breath.

Hindi ako takot sa gulo, dugo o kung ano man. Forsooth, I am very fan of violence. Not in a bad way. I really hate bullying. But for now, I have no time to help anyone. I don't want to get in to anyone's problem. I will mind my own business from now on.

"Were you just trying to run away, you fucking asshole?" Matigas na ingles ang narinig ko mula sa nadilim na alley na iyon.

Ginulo ng lalaking palabas na nasa unahan nila ang buhok niya. Hindi ko mapigilang magikot ng mata ng makitang marami sila.

Six versus one? These fucking cowards. Pinagtutulungan nila ang isang 'to? No wonder the guy is almost dying.

Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Hindi rin naman nila ako tinatapunan ng tingin rin.

"I... I... I didn't—" At nagawa pang magsalita ng lalaking ito. Gusto nga yatang mamatay. Kakapusin ka ng hininga. Manahimik ka.

Inikot ko ang tingin ko sa paligid. Walang katao tao rito pero kitang kita ko ang mga taxi sa hindi kalayuan. Ang mga store naman ay mukhang hindi masyado nakapagbenta kaya siguro nagsara na ang lahat dito. Puno na rin ng vandalism ang mga paligid. Nagliliparang mga papel at patay na dahun narin ang kapaligiran kaya mukhang dito yata hinaharass ng mga estudyante ang mga taong gusto nilang pagtripan.

"What a fucking trash."

I choked when I said that without my permission. I bit my lower lip and then I decided to walk, passing them.

"Hey."

Hindi ako huminto ng marinig ko iyon. I know! Tinatawag nila ako ngunit hindi ako lilingon. Pag makalayo layo na ako ay tatakbo na agad ako. I can actually beat them for sure but as you can see, they out-number me and I'm also running late so I have no choice but to get away from this trouble. A good image is a must for a helpless student like me so I need to hurry up.

"Are you acting deaf or you can't really hear me calling you?" May halong galit ang pagkakasabi ng lalaking nasa harapan ko ngayon. Ang bilis niyang makalapit sa akin! That surprised me! "You dropped your wallet." aniya at inabot ang pitaka ko sa akin.

Napaawang ng kaunti ang labi ko ng abutin ko ito. "Ah... Thanks." Wala sa pusong pasasalamat ko habang ipinapakita ang pitaka sa kaniya. Inilagay ko na ito sa bag ko at naglakad ng muli.

Feeling scared from a bullies like them is not in my vocabulary. They can suck their fucking dick. I'm not going to feel scared even if I'm going to get killed.

That's why I really hate the victims of those who bullies too. They can't even stand up on their own. I hate them because the reason why they are being treated that way is they act like a coward.