The Unknown

Chapter 1.

"Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes terecht komen in de voltooide en foutloze vorm van het alfabet." (Albert Einstein)  las Jamie in haar psychologie boek. Daar ging haar leraar mr. Weesman weer met een saai verhaal over het ontstaan van de mens.
Ze lette meestal niet op tijdens psychologie, en keek uit het raam naar de platte landschappen die aan de school grensden. Ze zagen er altijd hetzelfde uit; groen, plat en er stonden een heleboel koeien in. Het rare was dat er vandaag geen een koe in stond. Het was mistig dus het zou ook kunnen dat ze ze niet zag bedacht ze zich.
Ze dacht weer aan het citaat van Albert Einstein. Stel dat er een ding in het universum anders was verlopen. Dat er een bacterie niet was ontstaan. Als die ene bacterie er niet was geweest, zouden al die landschappen aan de overkant er misschien nooit zijn geweest. Dan zou het gras niet zijn gegroeid en zouden mensen misschien nooit hebben bestaan. Alles past precies in elkaar. Alle kleine stukjes vormen een geheel. Maar als er iets wegvalt of verdwijnt valt het hele geheel in elkaar, al is het maar een klein stukje.
Met die gedachte verliet ze de les toen de bel ging. Haar volgende les was aardrijkskunde. Met dat vak zat ze naast haar goede vriendin Teddy. Ze was heel vrolijk en dat kon Jamie goed gebruiken die dag. Ze had ruzie gehad met haar moeder die ochtend omdat ze de vorige avond later was thuisgekomen dan afgesproken. Haar moeder was heel anders dan normaal. Ze werd bijna nooit boos om dat soort dingen. Maar vanochtend schreeuwde ze zo hard dat de buren van de overkant het konden horen.
Jamie liep de les binnen maar Teddy was er niet. Teddy was altijd als eerste in de klas omdat ze een goede plek wou. Jamie merkte dat er nog een paar leerlingen misten in de klas. Namelijk Stuart, Rachel, Alice en Tom. Het was raar dat precies die leerlingen er niet waren, want de meeste waren nerds. Stuart had zelfs een record in de klas omdat hij sinds de 2e nooit een les gemist had. Hij was zelfs een paar keer ziek op school gekomen omdat hij zijn record niet wou opgeven.
Jamie besloot te gaan zitten en doen alsof er niks aan de hand was, en ze niet eens gemerkt had dat Teddy er niet was.
Ze keek weer uit het raam. Dit lokaal gaf uitzicht op het grijze schoolplein. Het was helemaal bedekt met een dikke laag mist. Dat soort mist had Jamie nog nooit gezien. Het was veel dikker dan normaal, je kon er niks doorheen zien. Jamie zag hoe de dikke mist langzaam omhoog kroop naar boven. Ze bleef kijken en toen Zag ze Opeens 5 zwarte schaduwen tevoorschijn komen in de dikke mist. JAMIE! Werd er geroepen