İLHAM PERİSİ (Kitap Olmuştur, Tanıtım Bölümleridir)

*20*

Aceleyle ayağa kalkıp,

"E-Evet.Sadece biraz hava almak istemiştim," dedim ve yanımıza gelmekte olan Ramon'la Mery'ye bakıp, başımı başka yöne çevirdim.

Bu reklam işi de bittiğine göre onlarla aynı ortamda kalmama gerek yoktu.Şimdiden itibaren evime dönmek için her yolu deneyecektim.

Mery gülümseyerek,

"Harika bir işti.Bunu kutlamalıyız," deyince Ramon,

"İyi fikir.Evime gidip bir şişe viski içeceğim," deyip arabasına doğru yürümeye başladı.

Mery gözlerini devirerek,

"Beraber bir yerlere gitmekten bahsediyorum Ramon.Huysuzluk yapma lütfen," dedi ve kolumdan tutup beni de kendisiyle birlikte Brad'in arabasına doğru çekiştirmeye başladı.

"Biz gideriz o zaman."

İki arada kalmıştım.Şeytan gelmiyordu.Mery ve Brad arasında kendimi kötü, aynı zamanda fazlalık hissedecektim.Tek sebebi buydu yani.

Gitmek istemiyordum.

Arabanın kapılarını açtıklarında, arabaya binmeden,

"Şey...Sanırım ben de eve gidip dinlensem iyi olacak.Tüm gün topuklu ayakkabılarla ayaktaydık.Gerçekten yorgun hissediyorum," deyip Mery ve Brad'e baktım.

Ramon ise arabasının kapısını açmış, henüz binmeden bize bakıyordu.

Mery hızla kendi topuklu ayakkabılarını çıkarıp eline aldı ve,

"Gördün mü bu kadar basit işte.Hadi lütfen.Bu reklamın sahibi sensin Helen.Bu en çok senin başarın," deyip beni gaza getirdi.

Mery'nin sözleriyle aniden kendimi iyi hissettim.Evet, bu reklamı ben yapmıştım! Bir şeyler başarıyor olmak ve bunun başkaları tarafından övülmesi harika bir duyguydu! Özellikle de benim gibi işe yaramaz bir kız için...İnanılmazdı...

Gülümseyip topuklularımı çıkardım ve Brad'in arabasına atladım.Bu, benim gecemdi...

Mery'yle Brad de arabaya binerken Mery,

"Fikrini değiştirirsen Almost'da olacağız Ramon," diye bağırdı.

Arka koltuktan, şeytanın keyifsiz bir şekilde arabasına binişini ve kapıyı sertçe kapatışını izledim.

Gelmese gelmesindi göt!

**************************

"Fondip!"

"Tanrım yine mi Brad.Bizi sarhoş edeceksin."

Gece kulübünde bize özel ayrılmış bir locada oturup hem dans eden insanları izliyor hem de sohbet edip içiyorduk.Brad, bize takılıp, alkol konusunda berbat olduğumuzu söyleyerek, sürekli gaza getirmeye çalışıyordu.Gaza geliyorduk da.Ben üç tane shottan sonra viskiyle devam ediyordum.

"İyisin değil mi Helen?"

Mery gülümseyerek kulağıma eğilip, bağırdı.Bu gürültüde birbirimizi duymak çok zordu.İletişimimizi bu şekilde sağlayabiliyorduk.

Ben de ona gülümsedim ve,

"Harikayım," diye cevap verdim.

İyi hissediyordum.Başım dönüyordu; ama başımın dönmesi bile hoşuma gidiyordu şu an.Sadece bir eksiklik hissediyordum.Mery ve Brad'e baktım.Brad, kolunu koltuğun arkasına koymuş, Mery'ye onu gülümsetecek bir şeyler söylüyor ve kendisi de kahkaha atıyordu.

Kendime inanamayarak, onlar için mutlu olduğumu hissettim.Daha düne kadar Brad benim mükemmel erkeğimdi.Peki şimdi neydi?

Şeytan ne yapıyordu acaba?