you're mine,always and forever.. (Complete story )

chapter 7

"atty, darating po ba shay?" tan0ng ko sa matandang abogado.

"sorry, iha nasa amerika pa rin si mr. vegas" sagot niya.

"sige ho, salamat nlng ho," malungkot na sabi ko

"may pinapabigay sya syo." sabay abot ng sobre sa akin.

kunuha ko at binuksan ko.

cheke worth one hundred thousand pesos, lumaki ang mata ko sa nakita ko.

"para saan ho to?" tan0ng ko

"graduation gift " mabilis na sagot ni atty.

"hindi ko ho matatangap to" sabay abot ko ulit sa kanya.

"kathrina, tanggapin mo na, kung hindi mo kailangan itabi mo muna" pilit ni atty. ibalik sa kamay ko sobre.

"mauna na ako at balak malate ka pa sa graduation speech mo, c0ngralati0ns kathrina, " paalam ni atty.

"salamat ho" sagot ko.

paglabas labas ni atty. pumasok na si mama sa library kung saan kami nagusap ni atty.

"kathrina, tayo na malalate na tayo" yaya ni mama.

"opo"

nilagay ko sa drawer yun sobre nagmadali lumabas ng library.

maraming tao sa loob ng PICC, picture taking, yakapan at batian, masaya ang atm0sphere pero ako halos mamatay na sa lungkot.

sobrang disappointment bakit hindi sya dumating, wala na ba talaga akong halaga sa kanya? talaga bang hindi nya ako mapatawad o matanggap bilang asawa nya.

pagkatapos ng nanyari sa amin sa resort, kinubukasan umuwi  na kami ng walang kibuan, pagdating naman sa bahay nagpaalam sya pupunta sa manila at may aasikasusin daw sya importante.

sa tuwing naalala ko ang araw na yun parang sumasabog ang puso ko sakit.

"kailan ka babalik shay.?" tan0ng ko sa kanya ng araw na yun, tandaan tanda ko pa yun naramdam ko nun, pinilit kung magsalita kahit na umiiyak na ako.

"huwag m0 na akong hintayin kathrina" sing lamig ng yelo ang boses nya..

yun ang huling araw makita ko si shay, 5years ago.

ngay0n graduation ko hanggang ngy0n wala pa din sya,

hindi ko mapakita kay mama at bu0ng mundo na malungkot ako wala ak0ng karapatan magdrama ngay0n, sumacumlaude ako inabangan nila ang speech ko, halos lahat ng tao ay nakatingin sa mga gagawin at magiging reaksy0n ko.

kaya wala ak0ng karapatang magpakita ng lungkot sa panah0n na to.

isang bagay ang tinuro ni shay sa akin, ang maging matapang sa ham0n ng buhay, araw araw umaasa akong babalikan ny ako,

araw araw naghihintay ako, pinagdadasal kung sana, sana.

mapatawad nya ako.

nagsimula na program tinawag na kami nagbigay na ng diploma, bilang sumaculaude nagbigay ako ng speech, may inihanda ak0ng speech at halos kabisado ng ko na ang sasabihin ko pero dahil sa nararamdam ko ngayonn halos di ko na maalala ang mga dapat kung sabihin pero humarap pa din ako sa mga tao.

kaya ko to, at kakayanin ko.

"ito araw na ang pinakahihintay ng mga magulang, mga magulang na nagsikap mabuti makatapos ng ang mga anak, mga magulang na araw at gabi nagtratrabaho para sa mga anak.

magulang, ama ina ,nanay tatay, papa at mama., hindi araw ng studente ngay0n kung di araw ng mga magulang.

pagpapasalamat sa mga suporta nila sa atin, pagtitiyaga, paguunawa at higit sa lahat ang pagmamahal nila.